VINCENT VAN DER VALK
De op 5 December 1985 in Amsterdam te Noord-Holland geboren Vincent van der Valk debuteerde in 2004 met een rol in het toneelstuk Overloop. Hij studeerde in 2005 een jaar aan de toneelschool Circle in the Square in New York. In 2008 en 2009 was Vincent te zien in de theaterproducties Spleen, Oh My God, It’s A Horse en Honger. Bij laatste was hij ook verantwoordelijk voor de muziek. Vincent had in 2010 rollen in de toneelstukken De opgaande zon, Heiligenlegendes en Westkaai. Laatst genoemde was zijn afstudeervoorstelling aan de Toneelacademie in Maastricht te Limburg. In 2011 was Vincent te zien in de miniserie ‘Rembrandt en ik’, de theaterproducties Polaroids en Het eenzame westen en zijn solovoorstelling Don’t Shoot the Messenger. Zijn solovoorstelling schreef hij eveneens. Datzelfde jaar speelde hij ook nog in België in het toneelstuk Het meisje dat te veel van lucifers hield. Vincent had in 2012 rollen in de tv-film ‘Over’ en de theaterproducties De (komende) opstand, naar Friedrich Schiller, Catshuis – 47 dagen eerlijke ellende en het Belgische Olifant Jezus. In 2013 was hij te zien in de toneelstukken Speeldrift en Het Proces. Vincent was in 2014 te bewonderen in de miniseries ‘Ramses’ en ‘Johan – Logisch is anders’ en de theaterproducties The Fairy Queen, Leedvermaak, Vrijdag en Caligula. Voor laatst genoemde won hij voor zijn sterfscene de Gouden Gifbeker tijdens het Nederlands Theater Festival 2014. In 2015 had Vincent een rol in de film ‘Het mooiste wat er is’ en was te zien als Jeffrey Frissen in de film ‘Gluckauf’ waarvoor hij genomineerd werd voor een Gouden Kalf tijdens het Nederlands Film Festival. Ook was Vincent dat jaar te zien in de toneelstukken Een soort Hades en Angels in America. Voor laatst genoemde rol won hij de Arlecchino-prijs. Vincent was in 2016 te bewonderen in de theaterproductie Kletsmajoor en in 2017 in Een Meeuw. Hij verleende zijn medewerking aan de korte films ‘Anatole’, ‘Wij Waren Wolven’ en ‘Sky High’, terwijl Vincent ook te zien was in de korte tv-films ‘Onno de Onwetende’ en ‘De prijs van de waarheid’. Gastrollen had hij in tv-series als “Flikken Maastricht”, “Moordvrouw”, “Van God Los – de serie”, “Bureau Raampoort” en “Klem”. Perry van Moov.nl ging in gesprek met de zeer vriendelijke Vincent van der Valk vanwege een interview voor de internetsite.
001.Je acteert in tv-series (“Klem” uit 2017), films (‘Gluckauf’ uit 2015) en doet theater (Overloop uit 2004), schrijver voor theater (De staat van
de mens uit 2013) en verzorgt muziek voor theater (Honger uit 2009). Als je uit al je werkzaamheden een keuze moet maken die je het
allerliefst doet, wat zou dit dan worden?
Een keuze moeten maken is heel moeilijk. Schrijven voor theater is heel leuk, want dan kan je je eigen ideeën kwijt. Ik schrijf dan wel graag in mijn
eentje, want dat vind ik fijn. Wel is schrijven natuurlijk een eenzaam beroep. Van het verschil in acteren tussen tv, film en theater is film iets dat blijft
bestaan. Ik ben mij altijd bewust van het publiek. Als ik iets zou mogen regisseren, zou ik dat het liefst voor theater doen.
002.Je hoort wel eens dat ieder personage dat een acteur of actrice speel iets van zichzelf bevat. Kan je zowel een overeenkomst als groot
verschil noemen qua karaktereigenschap tussen je zelf en Wally Schmidt uit “Klem” van 2017?
Daar ben ik het wel mee eens. Een overeenkomst tussen Wally en mezelf is dat we allebei voor het beste gaan. Het verschil is dat Wally er totaal
geen problemen mee heeft om mensen pijn te doen. Hij stond wel heel erg ver van me af. Dat is ook leuk en interessant om te spelen. Na een rol in
de onderwereld in de film ‘Gluckauf’ en dus ook in de tv-serie “Klem” merk ik dat ik vaker voor dat soort rollen gevraagd word, maar daar heb ik
vooralsnog geen probleem mee.
003.Op welk moment uit je carrière ben je tot nu toe het meest trots en/of bewaar je de beste herinneringen?
In 2014 was ik te zien in de korte tv-film ‘Onno de Onwetende’. Dit was de afstudeer film van mijn broer Viktor. Met die korte film won hij op het
Nederlands Film Festival de Tuschinski Award. Dit was een Award voor de regisseur van de beste afstudeerfilm. Op het winnen van een prijs als de
Theaterprijs Arlecchino die ik won voor mijn rol in het toneelstuk Angels in America ben ik ook best trots. Het is een bepaalde vorm van erkenning, en
dat is waardevol. Uiteindelijk gaat het om de beleving van het publiek.
004.In Een Meeuw uit 2017 speelde je de rol van Konstantin. Wat was hij voor iemand?
Konstantin is een jonge schrijver die verliefd is op Nina (gespeeld door Sigrid ten Napel, red.) en erkenning van zijn moeder wil (gespeeld door
Ariane Schluter, red.). De erkenning die hij wil van zijn moeder, krijgt hij niet. Grappig genoeg herken ik dat zelf totaal niet bij mezelf. Mijn beiden
ouders laten wel weten dat ze trots op mij zijn. Mijn moeder is zelf danseres, terwijl mijn vader muzikant is.
005.Binnenkort ben je te zien in ‘Nocture’. De eerste, avondvullende film van je 29-jarige broer Viktor. Hoe was het om met Viktor samen te
werken?
Dat is toch wel een droom die uit komt. Vroeger gingen we al met een camera de straat op om dingen te filmen. Viktor en ik hebben minder woorden
naar elkaar toe nodig. Soms merk je als de ander niet zo lekker in zijn vel zit en dan hou je een beetje afstand. De samenwerking met Viktor is zo
goed bevallen, dat het zeker voor herhaling vatbaar is.
006.Wat kunnen we op showbizzgebied in de toekomst nog van je verwachten?
Tot en met Zaterdag 26 December 2017 ben ik nog te zien in de Nederlandse theaters met de voorstelling Kinderen van Judas. In 2017 speel ik de
rol van Alex in de nieuwe Nederlandse film, ‘Nocturne’. Op Vrijdag 2 Maart 2018 ga ik in première met de voorstelling Platonov waarin ik de titelrol
speel. Tot en met Zaterdag 12 Mei 2018 gaan we hier vervolgens mee op tournee door het land.
Kijk voor meer informatie over het toneelstuk Kinderen van Judas op https://www.toneelgroepoostpool.nl/.
Kijk voor meer informatie over het toneelstuk Platono op www.theaterutrecht.nl.
Foto: ANP
Interview: Perry Krootjes
Maak jouw eigen website met JouwWeb