EXCLUSIEF!!!!

UWE BOLL

De op 22 Juni 1965 in Wermelskirchen (een stad in de Rheinisch-Bergischer Kreis in Noord-Rijnland-Westfalen) te Duitsland geboren Uwe Boll produceerde als kind al een aantal korte films op Super 8 en video. Hij besloot te gaan studeren voor filmregisseur in zowel Munchen te Duitsland als Wenen in Oostenrijk. Ook studeerde Uwe literatuur en economie in Keulen en Siegen te Duitsland. In 1991 hij maakte met de Duitse film ‘German Fried Movie’ zijn debuut als schrijver en regisseur. Ook regelde hij het camerawerk via de handcamera voor deze film en als een gevaarlijke zoeker was Uwe te zien in zijn eigen eerste film. In 1992 richtte hij Boll Filmproduction en Distribution GmbH op waar hij nog steeds de functie van Chef Uitvoerend Officier in heeft. Uwe was zowel de schrijver als regisseur van de Duitse film ‘Barschel – Mord in Gent?’ uit 1993. Bij deze film maakte hij tevens zijn debuut als producent. Deze drie taken had Uwe eveneens in 1994 voor de Duitse film ’Amoklauf’ waarvoor hij op het Max Ophuls Festival genomineerd werd voor de Max Ophuls Award. Van 1995 tot en met 2000 was Uwe producer en regisseur met Taunus Film-Produktions GmbH. In 1995 studeerde hij af aan de universiteit met een doctoraatstitel in literatuur. Als uitvoerend producent, schrijver en regisseur was Uwe in 1997 verbonden aan de Duitse film ’Das erste Semester’. Hij was in 1998 de uitvoerend producent van de Duitse film ’Fake – Die Falschung’. In 2000 was Uwe betrokken bij de Tv-film ’Sanctimony’ als producent, schrijver en regisseur. Dit betekende zijn Amerikaanse debuut. Datzelfde jaar was hij medeproducent van de IJslandse film ’Fiasco’. Ook was Uwe in dat jaar nog medeproducent van de Duitse film ’L’amour, l’argent, l’amour’ (zijn meest recente Duitse film tot nu toe). Verder richtte hij in 2000 nog het productiebedrijf Boll KG op waarmee hij zijn eigen films financiert. In 2002 was Uwe uitvoerend producent bij de film ‘Angels Don’t Sleep Here’. Deze functie had hij in hetzelfde jaar ook bij de films ‘Blackwoods’ en ‘Heart of America’ waarvan hij tevens de schrijver en regisseur van was. Veel van de films van Uwe zijn gebaseerd op videospelletjes. Zo is er ‘House of the Dead’ uit 2003 waar hij producent en regisseur van was. Uwe werkte in 2005 als uitvoerend producent en regisseur aan ’Alone in the Dark’ en als producent en regisseur aan ’BloodRayne’. Zijn films worden vaak afgekraakt door filmrecensenten. De relatie tussen Uwe met zijn critici is op zijn zachts gezegd bijzonder te noemen. Zo nodigde hij in 2006 recensenten uit om het tegen hem op te nemen in een bokswedstrijd. Vijf gingen hier op in er verloren uiteindelijk allemaal van Uwe. In 2007 was hij producent en regisseur van de film ’In the Name of the King: A Dungeon Siege Tale’. Ook was hij dat jaar producent, schrijver en regisseur van de films ‘Seed’ en ‘Postal’. In ‘Postal’ was Uwe ook nog even als zichzelf te zien. Daarnaast was hij ook nog als uitvoerend producent betrokken bij de film ’They Wait’ die een jaar later genomineerd werd voor de Leo Award voor Beste Drama film. Tenslotte was Uwe nog in 2007 de uitvoerend producent en regisseur van ’BloodRayne 2: Deliverance’. Hij was de uitvoerend producent, schrijver en regisseur van de film ’1968 Tunnel Rats’ uit 2008. Ook was Uwe dat jaar producent van de film ’Alone in the Dark 2’. Als producent en regisseur was hij betrokken bij de film ’Far Cry’. Uwe produceerde en regisseerde in 2009 de film ’Stoic’, was de regisseur van de film ’Rampage’ en produceerde, schreef en regisseerde de film ’Darfur’. In 2010 produceerde en regisseerde hij de film ’The Final Storm’ en de Duitse film ‘Max Schmeling’. Uwe produceerde en regisseerde in 2011 de films ‘BloodRayne: The Third Reich’ en ‘In the Name of the King 2: Two Worlds’, terwijl hij dat jaar ook verantwoordelijk was als schrijver, producent en regisseur van de films ‘Blubberella’ en het Duitse ‘Auschwitz’. In 2013 produceerde Uwe de films ‘Zombie Massacre’, ‘Legend of the Red Reaper’ en ‘Prisoners of the Sun’, was producent en regisseur van de film ‘Suddenly’ en was als schrijver, producent en regisseur verantwoordelijk voor de film ‘Bailout: The Age of Greed’. Hij was in 2014 de producent van de films ‘Viy’ en ‘Morning Star’, schreef en produceerde de film ‘Seed 2’, produceerde en regisseerde de film ‘In the Name of the King 3: The Last Mission’ en schreef, produceerde en regisseerde zijn meest recente regie-film, ‘Rampage 2: Capital Punishment’. In 2015 was Uwe de producer van de film ‘Anger of the Dead’. Vaak neemt hij zijn films op in Vancouver, British Columbia te Canada. Naast zijn Duitse paspoort bezit Uwe ook de Canadese nationaliteit. Uwe heeft twee huizen. Een heeft hij er in het plaatsje Mainz (de hoofdstad en grootste stad van de Duitse deelstraat Rijnland-Palts), de ander ligt in Ontario (een provincie van Canada). Perry van Moov.nl ging in gesprek met de (door zoveel journalisten) gevreesde regisseur, maar zeer vriendelijke Uwe Boll.

001.Wat is uw favoriete CD?
       De CD ‘Song in the Attic (Live)’ van Billy Joel vind ik werkelijk geweldig.
002.Wat is uw favoriete nummer?
       Mijn lievelingsnummer is “Captain Jack” van Billy Joel. Dat liedje herinnert me aan mijn jeugd.
003.Draait u wel eens muziek vlak voordat je gaat filmen?
       Dat doe ik inderdaad. In mijn auto luister ik CD’s en daarvan kom ik dan in een bepaalde stemming. Vervolgens geef ik

       deze muziek ook aan mijn redacteur en mijn componist. De Duitse Jessica de Rooij is zou je kunnen zeggen mijn vaste
       componiste.
004.Hoe belangrijk is muziek voor u?
       Zonder muziek zou ik in principe wel kunnen. Maar ik kan niet zonder muziek schrijven. Dat heb ik er gewoon bij nodig

       dan.
005.Hoe belangrijk is muziek in uw films voor u?
       Super belangrijk. Muziek kan een film echt voor 40% beter maken.
006.Wie is uw favoriete zanger/zangeres en/of groep?
       Voor mij is dat de Duitse metalband Rammstein. Wat een muziek maken die gasten, geweldig gewoon.
007.Met wie zou uw wel eens een duet willen zingen?
       Haha, nou met helemaal niemand. Ik kan namelijk voor geen meter zingen.
008.Wat is uw favoriete sport? En beoefent u zelf ook een sport?
       Mijn favoriete sport is boxen. Daar kijk ik graag naar boxen en doe ik zelf aan. Verder doe ik ook aan handbal.
009.Kunt u uw liefde voor het verfilmen van videospelletjes verklaren?
       Het was het succes van mijn film ‘House of the Dead’ dat er voor zorgde dat ik meer videospelletjes wilde verfilmen.

       Mijn eigen favoriete videospel is Hitman. Ik had de rechten bijna, maar helaas was Xavier Gens me voor. De film die
       Xavier toen in 2007 heeft gemaakt heb ik gezien en vond ik erg goed. Naast Hitman is het videospel Metal Gear Solid

       ook een favoriet van me.

010.Door de jaren heen heeft u al met heel wat bekende mensen samen gewerkt. Wie heeft echter de meeste indruk op

       u gemaakt?
       Je zou kunnen zeggen dat Michael Pare mijn favoriet is om mee te werken. Onze samenwerking begon in 2000 met de

       tv-film ‘Sanctimony’. Door de jaren heen hebben we nog dertien keer samen een film gemaakt. Zo werkte we samen aan
       ’Blackwoods’, ’Heart of America’, ’BloodRayne 1 - 3’, ’Seed’, ’Postal’, ’Tunnel Rats’, ’Far Cry’, ’Rampage’,

       ‘Blubberella’, ‘Bailout: The Age of Greed’ en ‘Suddenly’. Wat ons beiden betreft is de einde van onze samenwerking

       ook nog lang niet in zicht. Maar ook met Ron Perlman (‘In the Name of the King: A Dungeon Siege Tale’), Christian

       Slater (‘Alone in the Dark’) en Jason Statham (‘In the Name of the King: A Dungeon Siege Tale’) heb ik heel erg fijn

       samen gewerkt. Michael Madsen (‘BloodRayne’) en Tara Reid (‘Alone in the Dark’) vond ik persoonlijk niet zo prettig

       om mee te werken. Ik zou graag eens Mel Gibson en Bruce Willis in een volgende film van me willen hebben.
011.Klopt het dat u met Boll AG uw films wereldwijd verkoopt?
       Dat klopt inderdaad en we werken samen met vijftig landen. Voor mijn film ‘In Name of the King: A Dungeon Siege

       Tale’ had ik een geweldige cast tot mijn beschikking. Claire Forlani, Matthew Lilliard, Ray Liotta, Kristanna Loken, Ron
       Perlman, Burt Reynolds, John Rhys-Davies, Leelee Sobieski en Jason Statham. Veel bekende namen dus in een film. En

       hoe bekender de naam is, hoe beter de film verkoopt. Zelf ben ik trouwens het meest trots op de film ‘Postal’, met onder

       andere Dave Foley en Verne Troyer. Dit komt omdat het de leukste film was om te maken. Daarbij beleef ik er nog

       steeds plezier aan wanneer ik de film weer eens bekijk.
012.U heeft niet zo’n al te goede band met de pers?
       Dat is zachtjes uitgedrukt. Er zitten geloof ik zelfs Boll-tegenhangers tussen. Daarbij lezen een hoop van de recensenten

       enkel de negatieve kritieken van mijn films, maar ze nemen niet eens de moeite om de film zelf te bekijken. Hierdoor

       ontstaat er een bepaald beeld van mij wat niet klopt. Dus wanneer ik filmfestivals bezoek, dan kunnen de mensen zien

       wie ik echt ben.
013.Wat is het verschil tussen het werken aan een Duitse film en een Amerikaanse?
       Bij Amerikaanse films is alles groter en meer. Daar werken ze met twee camera’s, hebben ze een grotere crew en kunnen

       ze vlugger aan het werk waardoor ze meer kunnen filmen. Hoe het werken er in Amerika aan toe gaat, bevalt mij het

       beste.
014.Wat kunnen we op showbizzgebied in de toekomst nog van u verwachten?
       In 2015 produceer ik de film ‘Zombie Massacre 2: Reich of the Dead’, produceer en regisseer de film ‘Bigfoots vs.

       Zombies’ en produceer de Zweedse film ‘Luna Project’. Bij de film ‘Rampage 3’ ben ik betrokken als schrijver en

       producent en deze moet in Amerika in Mei 2016 uitkomen. Daarnaast heb ik ook plannen om de film ’12 Hours’ te

       schrijven, produceren en regisseren.

 

Kijk voor meer informatie over Uwe Boll op http://www.boll-ag.de/.

Interview: Perry Krootjes