REGILIO TUUR

 

De op 12 Augustus 1967 in Paramaribo te Suriname geboren Regilio Tuur groeide op in een gezin van tien kinderen. In 1973 komt hij naar Nederland, waar hij opgroeit in Rotterdam-West. Regilio verhuist later naar Hoogvliet. Zijn boksloopbaan komt in 1987 van de grond, wanneer Regilio de bronzen medaille wint bij de Europese kampioenschappen voor amateurs. In 1988 kwalificeert hij zich voor de Olympische Spelen. Regilio is op 18 September 1988 in één klap bekend. De op dat moment totaal onbekende Regilio slaat in de eerste ronde van het Olympisch toernooi van Seoul in 1988 de toenmalige wereldkampioen Kelcie Banks knock-out.

 

In 1988 emigreert hij naar New York te Amerika. Regilio dwingt een contract af in het mekka der boks-legendes, Madison Square Garden, waar hij zijn professioneel debuut maakt. In 1991 wint Regilio zijn eerste proftitel, het New York State kampioenschap. Hij wint in 1992 de Europese titel in Ahoy. In 1994 verovert Regilio de wereldtitel in het JR Lightweight van de World Boxing Organisation. Hij verdedigt zijn titel zes keer met succes en wint de Ring der Kampioenen. In 2001 besluit Regilio definitief te stoppen met zijn carrière als profbokser. Als professioneel bokser bokst hij in totaal een indrukwekkende 51 partijen: 46 overwinningen waarvan 38 op knock-out, één onbeslist en vier verloren.

 

Na het stoppen van zijn bokscarrière richt Regilio zich volledig op zijn andere passie, de mode. In 2002 verscheen de Engelstalige documentaire ‘Shadows Moves – The Homecoming of Regilio Tuur’. Hij schrijft in 2005 met de hulp van auteur Ed Van Eden zijn autobiografie Regilio: Life Part One, Waar de regen koud is. In 2014 was Regilio één van de deelnemers aan het tweede seizoen van het Nederlandse programma “Sterren Springen op Zaterdag” waarin hij uiteindelijk dertiende werd. Perry van Moov.nl ging in gesprek met de zeer vriendelijke Regilio Tuur, die even over was vanuit New York te Amerika, vanwege een interview voor de internetsite.

 

001.Wat is je favoriete CD?

       Voor mij is dat de CD ‘That’s Life’ van de zanger Frank Sinatra.

002.Wat is je favoriete nummer en wanneer zet je deze meestal op?       

       In dat geval ga ik voor het nummer “That’s life” van Frank Sinatra. Deze zet ik graag op om me te motiveren.

003.Draaide je wel eens muziek vlak voor de bokswedstrijden of nu met het werken in de mode?

       Tijdens mijn bokscarrière, maar ook vandaag de dag nog, gebruik ik muziek graag als een soort van meditatie.

004.Hoe belangrijk is muziek in je privéleven?

       Muziek is belangrijk bij iedere bruine persoon in zijn of haar leven. Zelf bespeel ik echter geen muziekinstrument.

005.Wie is je favoriete zanger/zangeres en/of groep?       

       Mijn favoriete zanger is Michael Jackson.

006.Met wie zou je wel eens een duet willen zingen?       

       Zelf kan ik helemaal niet zingen.

007.Wat is je favoriete sport? En beoefen je zelf ook een sport?

       Als bokser ben ik dan weliswaar gestopt, ik train nog wel. Daarnaast kijk ik behalve graag naar bokswedstrijden, ook naar tennis. Ik doe daar zelf

       trouwens ook graag aan.

008.Op welke prijs die je in je carrière hebt gewonnen ben je tot nu toe het meest trots en/of waar je de beste herinneringen?

       Het meest belangrijk was toen ik op de Olympische Spelen van Seoul in 1988 toenmalig wereldkampioen Kelcie Banks versloeg. Toen was ik alleen

       nog wel amateur bokser. Als professioneel ga ik voor de wereldtitel in het JR Lightweight van de World Boxing Organisation van 1994. Maar ik mocht

       aan het JR Lightweight meedoen, vanwege de wedstrijd die ik tegen Kelcie won. Dus ja, de wedstrijd tegen Kelie is toch het belangrijkst voor me.

       Prijzen winnen is sowieso belangrijk. Het is erkenning van het harde werk dat je doet.

009.Weet je nog wat je dacht toen je in 1988 tegen toenmalig wereldkampioen Kelcie Banks moest boksen?

       Dat ik kon winnen wist ik, want ik had er hard voor gewerkt. Ik ging dus vol zelfvertrouwen de wedstrijd in. De wedstrijd zelf was in Augustus 1988 en

       in December 1988 verhuisde ik naar New York te Amerika om daar mijn geluk te gaan beproeven. Daar zaten dus maar 4 maanden tussen. De

       wedstrijd heeft dus mijn hele leven veranderd. Na de wedstrijd ben ik wel bevriend geraakt met Kelcie. We spreken elkaar zo nu en dan, maar we

       hebben het dan nooit over de wedstrijd van toen.

010.In 1997 kondigde aan dat je zou stoppen als profbokser. Uiteindelijk ben je in 2001 definitief. Wat was de reden dat je wilde stoppen met het

       boksen?

       Alles wat ik wilde bereiken had ik bereikt. Voor mijn aankondiging in 1997 om te stoppen, was ik in 1995 voor de eerste keer vader geworden. Mijn

       toenmalige vrouw was bij me weg en ik miste mijn dochtertje zo erg dat het pijn deed. Gelukkig is dat vandaag de dag zo veranderd dat ik met beiden

       weer een goed contact heb gelukkig. Ik heb ook geen spijt dat ik niet langer doorgegaan ben. Als boksen niet meer je eerste prioriteit is zoals bij mij

       toen, dan verlies je de focus in de ring. Er zijn op dat moment andere dingen belangrijker. Om nu zelf bokstrainer te worden zie ik niet zitten.

011.Nadat je was gestopt met je bokscarrière richtte jij je volledig op je andere passie, de mode. Wat was er eerder, de passie voor mode of

       boksen?

       De liefde voor de mode was er eerst. Al in mijn jeugd wilde ik later graag modeontwerper worden. Toen ik een jaar of twaalf was ging ik naar

       kledingzaken, tekende modellen na en maakte mijn eigen kleren. Maar mijn 8 jaar oudere broer Orlando noemde mij daardoor een mietje. Dat heeft

       mij er toen van weerhouden. Mijn stiefvader Harold Bendt was zelf professioneel bokser. Hij had tijdschriften over boksen die ik zag. Zo is mijn liefde

       voor het boksen ontstaan. In het verleden heb ik kleding ontworpen en heb ik kledingzaken gehad, maar vandaag de dag ontwikkel ik kleding voor

       zowel mannen als vrouwen. Ik doe dat enkel in Amerika. Maar dat is een bewuste keuze. Het is namelijk een groter land en dus is het bereik ook

       groter.

012.Sinds 1988 woon en werk je in New York City te Amerika. Hou je van daar de Nederlandse showbizz nog een beetje in de gaten?

       Nee, ik volg de Nederlandse showbizz helemaal niet meer. De makers van het programma “Sterren Springen op Zaterdag” hebben mij gewoon

       benaderd. De eerste keer dat ze me vroegen om mee te doen aan het tweede seizoen heb ik nee gezegd. Voor mijn deelname was ik namelijk op

       zijn zachtst gezegd niet dol op water. Daarna heb ik het er echter nog eens met mijn 22 jarige dochter Aleaya over gehad. Zij had dat heel 

       gevonden. Ik zei toen tegen haar dat niets mij tegen zou kunnen houden om mee te doen. Ook water niet. Uiteindelijk heb ik mee gedaan aan het

       programma vanwege mijn dochters, Aleaya en de 18 jarige Estée. Vervolgens behaalde ik de dertiende plaats. Na mijn deelname aan het

       programma ben ik minder bang voor water. In dat opzicht heeft het me dus wel geholpen.

013.Wat kunnen we op showbizzgebied in de toekomst nog van je verwachten?

       In 2018 is het precies 30 jaar geleden dat ik toenmalig wereldkampioen Kelcie Banks op de Olympische Spelen versloeg. Het is dus mijn 30-jarig

       jubileum. Om dat te vieren wil ik dit jaar komen met een vervolg op mijn boek, Regilio – Life Part One, Waar de regen koud is uit 2005. Deze moet

       gaan heten Regilio – Life Part Two, The Best is Yet to Come. Ook wil ik in zowel Amerika als Nederland een boks evenement organiseren. En er

       moet een documentaire uit komen over mijn carrière.

 

Kijk voor de wedstrijd tussen Regilio Tuur en toenmalig wereldkampioen Kelcie Banks op https://www.youtube.com/watch?v=xz83K6HJDOE.

 

Interview: Perry Krootjes