RANDY FOKKE

 

De op 11 September 1984 in Zaandam te Noord-Holland geboren Randy Fokke maakte in 2007 haar theaterdebuut met een rol in de voorstelling Wuivend graan. Ze was in 2008 te zien in het toneelstuk 90 Minuten, studeerde in dat jaar af aan de Toneelschool & Kleinkunstacademie in Amsterdam en speelde mee in de cabaretvoorstelling Alle dieren komen op. Deze cabaretvoorstelling schreef ze samen met Lottie de Bruijn, Jeroen Gunning en Peter van Rooijen. In 2010 maakte Randy haar televisie debuut met een gastrol in de tv-serie “De meisjes van Thijs”, terwijl ze in hetzelfde jaar ook in de theatervoorstelling Karakter te bewonderen was. Randy had in 2011 een rol in de film ‘Alle tijd’. In 2012 en 2013 was ze te zien in de toneelstukken Oom Wanja, In Limbo en De Donkere Kamer van Damokles. Randy had in 2014 een rol in de film ‘Aanmodderfakker’ en was te bewonderen in de muziektheatervoorstelling Club 27 en de theatervoorstelling Keten. In 2015 heeft ze naast het digitaal fotograferen na jaren de analoge fotografie weer opgepakt en heeft ze bij het Centrum voor Analoge Fotografie te Utrecht (CAFU) zelf leren ontwikkelen en afdrukken. Randy heeft ook de Basisopleiding aan de Fotoacademie afgerond. In 2016 was ze te zien in de film ‘Rokjesdag’, de miniserie ‘Als de dijken breken’ en het toneelstuk Bomans. Randy was in 2017 en 2018 te bewonderen in de muziektheatervoorstelling Salaam Jeruzalem en de theatervoorstellingen Wijn en Een Man Een Man. In de korte film ‘Bosjesman’ had ze een rol, net als dat Randy een aandeel had in de korte tv-film ‘Tienminutengesprek’. Gastrollen had ze in tv-series als “Toren C”, “Levenslied”, “Sluipschutters”, “De fractie”, “Overspel”, “Celblok H”, “GTST”, “Dokter Tinus”, “Zuidas”, “Klem” en “Flikken Maastricht”. Perry van Moov.nl ging in gesprek met de zeer vriendelijke Randy Fokke vanwege een interview voor de internetsite.

 

001.Wat is je favoriete CD?

       Er zijn zoveel CD’s die elk op hun eigen manier belangrijk voor me zijn. Daarbij heb ik een brede muzieksmaak. De CD ’Divine Madness’ van Bette

       Midler is een album dat ik als kind al kon dromen en nog steeds graag draai.

002.Wat is je favoriete nummer?

       Ik heb niet echt één favoriet nummer. De keuze hangt heel erg af van de stemming waar ik in verkeer. Het liedje “Sadness Don’t Own Me” van The

       Staves vind ik bijvoorbeeld heel mooi.

003.Draai je wel eens muziek vlak voor de opnames en/of optredens?

       Dat doe ik soms inderdaad. Als ik een energiestoot wil voor het spelen, dan draai ik het nummer “Bang, You’re Dead” van Bette Midler. Daar kan ik

       niet bij stilzitten. Maar ook de nummers “Young Americans” van David Bowie of “Graceland” van Paul Simon.

004.Hoe belangrijk is muziek in je privéleven?

       Muziek is heel belangrijk voor me. Ik ben opgegroeid in een huis waarin altijd muziek aan stond. Het kan een bepaalde sfeer creëren of versterken en

       me rustig maken of juist energie geven. Zonder muziek leven lijkt me echt verschrikkelijk.

005.Wie is je favoriete zanger/zangeres en/of groep? 

       Dat vind ik echt onmogelijk om te kiezen.

006.Met wie zou je wel eens een duet willen zingen?  

       Het lijkt me voor de tegenpartij geen pretje om met mij te zingen, haha. Dus ik waag me maar liever niet aan een duet.

007.Wat is je favoriete sport? En beoefen je zelf ook een sport?

       Naar sport kijken doe ik liever niet. Zelf hou ik van zwemmen. Al doe ik dat op het moment te weinig. Ook fietsen vind ik heerlijk. Dat is helemaal leuk

       met de oude racefiets van mijn opa.

008.Je acteert in tv-series (“Sluipschutters” uit 2015), films (‘Aanmodderfakker’ uit 2014), doet theater (Wuivend graan uit 2007) en bent

       fotografe. Als je uit al je werkzaamheden een keuze moest maken die je het allerliefst doet, wat zou dit dan worden?

       Acteren is mijn eerste passie en fotograferen mijn tweede. Toch zou ik inmiddels sowieso geen keuze willen maken tussen spelen en fotograferen.

       De veelzijdigheid van het spelen is zo leuk. Het moment dat je in het theater maar één kans hebt. Die druk, daar hou ik van. Dat is belangrijk voor

       mij.

009.Op welk moment uit je carrière ben je tot nu toe het meest trots en/of bewaar je de beste herinneringen?

        Dan ga ik voor de theatervoorstelling Oom Wanja uit 2012 waarin ik de rol van Sonja speelde. Ik hou heel erg van het werk van Tsjechov, zoals dus

        ook Oom Wanja. Men denkt vaak dat het werk van Tsjechov zware kost is, maar er zit zoveel lichtheid en humor in verborgen. Om daarin de goede

        balans te vinden, vind ik erg knap. Dat deden wij met onze versie van Oom Wanja. Voor mij waren heel belangrijk bij die voorstelling regisseur

        Gerardjan Rijnders en mijn medespelers. Een geweldige regisseur en al even goede collega’s op het podium.

010.Waar komt de liefde voor het fotograferen bij je vandaan?

       Geen idee eigenlijk. Sinds kind is dat al zo. Toen heb ik eens een compact camera gekregen en ben daar foto’s mee gaan maken. Eigenlijk ligt

       fotograferen in het verlengde van het spelen. Toen ik ging studeren ben ik met fotograferen gestopt. Niet bewust hoor. Tijdgebrek vermoedelijk. Als ik

       geen acteerklussen voor tv-series, films of theater heb wil ik toch bezig zijn en dus pakte ik het fotograferen weer op. Van Februari 2018 tot en

       met Februari 2019 maak ik één keer in de week de fotorubriek Stadsbeeld voor de krant Het Parool. Hiervoor fotografeer ik mensen op straat. Ik

       probeer ze vast te leggen zonder dat ze het in de gaten hebben en zorg dat ze er zo onherkenbaar mogelijk opstaan. Anders moet ik toestemming

       vragen voor de krant en dat durf ik vaak niet. Het heeft me wel wat brutaler gemaakt hoor, gelukkig. Heel lang dacht ik dat zwart/wit – foto’s mooier

       waren dan kleurenfoto’s. Maar van Het Parool moeten de foto’s in kleur. Nu zie ik daar zelf ook wel de voordelen van in. Mijn werk als fotografe bij

       Het Parool heeft mij dus zeker geholpen. Ik ben wel gegroeid als fotografe door werken voor die krant.

011.Als je geen actrice of fotografe was geworden, welk beroep had je dan wel wat geleken: een kantoorbaan (zoals in “Toren C”), een

       radiomedewerkster (zoals in “De Fractie”), secretaresse (zoals in “Overspel”), zuster (zoals in “Celblok H”), dovenbegeleidster (zoals in

       “Klem”) of serveerster (zoals in Een Man Een Man)?

       In dat geval zou ik kiezen voor het beroep van dovenbegeleidster. Dat lijkt me leuk en interessant om te doen. Ik zou er dan zelf nog iets van kunnen

       leren ook namelijk. Voor mijn gastrol in de tv-serie “Klem” had ik in mijn eerste scene dat ik gebaren moest uitbeelden. Die gebaren stonden op een

       DVD die ik van de makers van de serie mee naar huis kreeg om te bekijken. Eenmaal thuis heb ik die DVD wel honderd keer afgespeeld.

012.Wat sprak je zo aan in het stuk Een Man Een Man dat je er aan mee wilde werken?

       Om te beginnen het script en mijn medespelers. Dus Pierre Bokma en Kees Prins. Allebei zijn ze zeker niet de minste. Het is wel prettig als je

       iemand van een eerdere productie kent. Zo heb ik met Pierre in het verleden al gewerkt aan het toneelstuk Oom Wanja uit 2012. Maar bij de

       voorstelling Een Man Een Man speelde we dus maar met zijn drieën. Daar kom je gelijk al nader tot elkaar. Het was door Roel Bloemen en Kees

       geschreven als een zwarte komedie. Daarnaast speelde Kees ook nog eens de rol van Van Wees. Kees en Pierre waren allebei ontzettend grappig

       in de voorstelling. En waar het kon zorgde ik zelf ook voor wat komedie. Tussen Van Wees en Burghardt (gespeeld door Pierre, red.) kon ik zelf het

       meeste sympathie opbrengen voor Burghardt.

013.Wat kunnen we op showbizzgebied in de toekomst nog van je verwachten?

       Op Woensdag 20 Februari 2019 om 15:00 uur op Nederland 3 ben ik te zien als Julia in de tv-film ‘Het Irritante Eiland’.

 

Kijk voor meer informatie over Randy Fokke op http://randyfokke.nl/.

 

Interview: Perry Krootjes