NELLEKE ZITMAN

 

De op 19 December 1958 in Delft te Zuid-Holland geboren Nelleke Zitman maakte haar acteerdebuut in 1983 met een gastrol in de tv-serie “Herenstraat 10”. Ze studeerde in 1984 af aan de Toneelacademie Maastricht in Limburg. In 1985 was Nelleke te zien als Lucy Blom in de tv-serie “De appelgaard” en had een rol in het toneelstuk Lise. Ze had tussen 1986 en 1988 rollen in de theaterproducties Penthesilea, De eenling, Kapitein Pirazzo, De pelikaan en Man is man. In 1989 was Nelleke te bewonderen in de tv-film ‘Het verhaal van Kees’, de toneelstukken Theater van het woord en Dood en de muziektheatervoorstelling Mahagonny.

 

Ze was in 1990 en 1991 te zien in de solovoorstelling Een gesprek in huize Stein over de afwezige Heer von Goethe en de theaterproducties Peer Gynt en Gordijnangst. Laatst genoemde voorstelling heeft ze eveneens samen met Hiske van der Linden, Ruud van Meegen, Liz Snoyink en Adrienne Wurpel geschreven. In 1993 speelde Nelleke de rol van Marthe in de film ‘Belle’. Ook was ze gedurende twee seizoenen te zien als Marlies Moerman in de tv-serie “Coverstory”. Ze presenteerde in 1995 vanuit de studio het tv-programma “Taxi”. Ook had ze in dat jaar rollen in de film ‘Tot ziens’ en de toneelstukken Myxomatose en Bedrog. Vanaf 1996 was Nelleke gedurende drie seizoenen te zien als Nellie in de tv-serie “Willie en Nellie”. Een serie die ze samen met Wilke Durand eveneens schreef. Nelleke had in 1998 en 1999 rollen in de theaterproducties Assepoester en Black Box.

 

In 2000 was ze te zien in de toneelstukken Serendipity 6: De verhalenexpositie, Serendipity 7: De avond van de natuur, de goden en de schepping, Serendipity 9: De bovenkamer en de woonkamer en Moord, een bekentenis. Nelleke speelde in 2001 in de tv-film ‘Ochtendzwemmers’, die ze samen met Mieke de Jong ook schreef. Verder had Nelleke een rol in de theaterproductie Het huis van Bernarda Alba. Tussen 2003 en 2008 was ze te bewonderen in de toneelstukken Bloeddochters, Nanna S.O.S. Nanna!, De feeks, Elementaire deeltjes en Mephisto en de muziektheatervoorstelling Winterkoorts en regisseerde ze de theaterproductie En nu is het afgelopen. Nelleke was in 2009 te zien in de tv-film ‘Witte vis’ en het toneelstuk De manke. Sinds Augustus 2010 werkt ze als artistiek leidster van Theaterschool De Trap in Amsterdam. Ook regisseerde ze dat jaar de theaterproductie Helle kijkers. Nelleke schreef samen met Eveline Verwoerd in 2011 de Tv-Film ‘Zieleman’. Van 2011 tot en met 2013 had ze samen met Angelique Dorrestijn en Marjolein Ley hun gezelschap, de Theatergroep Eva’s Appel. Deze theatergroep bracht met Rustig aan en snel een beetje, Negen tot Vijf en Manwijven drie producties uit die Nelleke alle drie heeft geregisseerd. Verder was Nelleke in 2011 zelf te zien in de theaterproducties De aanslag en Mr. Jones. Ze maakte in 2012 haar musicaldebuut met een rol in Grand Hotel en was verder te bewonderen in de toneelstukken Wit konijn rood konijn en Nanga Parbat. Tussen 2014 en 2016 had Nelleke rollen in de films ‘Nena’ en ‘Riphagen’ en maakte in het zesde seizoen vast onderdeel van cast van de tv-serie “Dokter Tinus” in de rol van Stella Hanszen. Gastrollen had ze in tv-series als “Het bloed kruipt”, “12 steden, 13 ongelukken”, “Sterker dan drank”, “Zebra”, “Baantjer”, “Wildschut & De Vries”, “Spangen”, “Bitches”, “Missie Warmoesstraat”, “Man en paard”, “Voetbalvrouwen”, “Roes”, “Spoorloos verdwenen”, “De co-assistent”, “Vuurzee”, “Van God los – de serie”, “Mixed Up” en “Moordvrouw”. Perry van Moov.nl ging in een restaurant in Amsterdam in gesprek met de zeer vriendelijke Nelleke Zitman vanwege een interview voor de internetsite.

 

001.Je acteert in tv-series (“Coverstory” uit 1993), films (‘Riphagen’ uit 2016), doet toneel (Lise uit 1985), musical (Grand Hotel uit 2012),

       commercial (voor UPC uit 2000), bent schrijfster (“Willie en Nellie” uit 1996), was studio-presentatrice (voor het programma “Taxi” uit 1993)

       en bent artistiek leidster (sinds 2010 van Theaterschool De Trap in Amsterdam). Als je uit al je werkzaamheden een keuze moet maken die

       je het allerliefst doet, wat zou dit dan worden?

       Dat vind ik erg moeilijk. In dat geval zou ik dan gaan voor zelf spelen of les geven. Als ik daar uit moet kiezen, dat word het les geven. Dat is er voor

       mij toch het laatst bij gekomen en dus het meest nieuwe. De voorstelling Nanga Parbat uit 2012 van Nachtgasten is het meest recente wat ik in het

       theater gedaan heb. Toch sluit ik spelen in het theater niet uit. Presenteren vond ik het minste om te doen. Dat heb ik met het tv-programma “Taxi” uit

       1995 ook maar één keer gedaan.

002.Je hoort wel eens dat ieder personage dat een acteur of actrice speelt iets van zichzelf bevat. Kan je zowel een overeenkomst als groot

       verschil noemen qua karaktereigenschap tussen je zelf en Stella Hanszen uit “Dokter Tinus” van 2017?

       Daar ben ik het wel mee eens. De overeenkomst tussen Stella en mij zelf is dat we beiden veel energie hebben. Ook zijn we allebei graag bezig met

       dingen. Verder zijn er geen overeenkomsten tussen ons. Ze staat ver van mij zelf af. Stella zou niet tot mijn eigen vriendinnenkring kunnen behoren.

003.Op welk moment uit je carrière ben je tot nu toe het meest trots en/of bewaar je de beste herinneringen?

       Voor mij is dat het toneelstuk Black Box uit 1999 waar in ik de rol van Ilana Sommo speelde. Daar ben ik het meest trots op. Geweldig was dat. Alles

       klopte gewoon. Die voorstelling was gebaseerd op het boek dat in 1987 verscheen. Ook hebben wij de voorstelling twee keer in Duitsland gespeeld.

       Toen is de Israëlische schrijver Amos Oz nog komen kijken. Verder ben ik erg trots op de tv-serie “Willie en Nellie” die ik van 1996 tot en met 1999

       gedurende drie seizoenen samen met Wilke Durand maakte.

004.Van 1996 tot en met 1999 was je samen met Wilke Durand drie seizoenen te zien in “Willie en Nellie”. Hoe kijk je hier op terug?

       Het was fantastisch om te maken. Wilke en ik schreven de serie samen en in vijf dagen namen we één aflevering op. In 2021 is het vijfentwintig jaar

       geleden dat de serie op televisie kwam. Daar moeten we eigenlijk iets mee doen. Om een nieuwe serie afleveringen voor televisie te maken volgend

       jaar zou wel een optie zijn. Behalve de personages Willie en Nellie was er nog een derde belangrijk personage. Dit was het personage Gaston

       Scheetemaekers. Helaas kunnen we geen beroep meer doen op de acteur die dat personage speelde. Toen we de serie deden vonden we die acteur

       die hem speelde het meest geschikt. Nu we vijfentwintig jaar verder zijn, zijn er zoveel geweldige acteurs bijgekomen, dat er best een kans zou

       moeten zijn om dat personage door een andere acteur gespeeld te laten worden.

005.In het verleden heb je samen gewerkt met zowel je zoon Hunter als je man Erik. Is het anders om met hun samen te werken omdat je hun

       zo goed kent?

       Met mijn man Erik (van ’t Wout, die regisseur is, red.) heb ik gewerkt aan afleveringen van de tv-series “Coverstory”, “Willie en Nellie” en “Dokter

       Tinus”. Werken met Erik is niet echt anders. Dat heb ik nooit zo anders ervaren. Met mijn zoon Hunter (Bussemaker, red.) heb ik gewerkt aan de

       korte film ‘Ode ober’ en in een gastrol van de tv-serie “Spoorloos verdwenen”. Bij Hunter lette ik toch wel erg op of alles goed ging. De kans dat we

       eens met zijn drieën samen ergens aan werken acht ik erg klein aangezien Hunter inmiddels gestopt is met acteren. Zo was zijn laatste acteerklus

       een gastrol in “GTST” uit 2013. Ook met mijn ex-man en dus Hunter’s vader, Reinout Bussemaker heb ik samen gewerkt. Zo werkte we samen aan

       de muziektheatervoorstelling Mahagonny uit 1989 en het toneelstuk Myxomatose uit 1995. Zowel Erik, Reinout als ik zijn onder meer werkzaam

       voor televisie. De kans dat wij eens met zijn drieën samen werken sluit ik dan ook zeker niet uit. We kunnen het gelukkig nog altijd goed met elkaar

       vinden.

006.Als je geen actrice was geworden, welk beroep had je dan wel wat geleken: koerierster (zoals een gastrol in “Herenstraat” uit 1983),

       verslaggeefster (“Coverstory” uit 1993), rechter (zoals een gastrol in “Bitches” & “Missie Warmoesstraat” uit 2004), agente (zoals een

       gastrol in “Man en paard” uit 2006), manager inrichting (zoals een gastrol in “Voetbalvrouwen” uit 2007), arts (de tv-film

       ‘Ochtendzwemmers’ uit 2001 & een gastrol in “Van god los” uit 2011), scheikundelerares (‘Nena’ uit 2014) of apotheker medewerkster

       (“Dokter Tinus” uit 2017)?

       In dat geval had ik uit die beroepen gekozen om verslaggeefster voor een krant te zijn dan. Zelf wilde ik toen ik zestien jaar was heel graag danseres

       worden. Inmiddels hou ik mij naast het acteren en les geven ook bezig als beeldend kunstenaar. Daar heb ik drie jaar een studie voor gevolgd en een

       atelier heb ik ook gehad. Voor een atelier moet je tijd nemen en die tijd heb ik op het moment niet meer. Toch sluit ik niet uit dat ik ooit in de toekomst

       nog eens een atelier neem.

007.Wat kunnen we op showbizzgebied in de toekomst nog van je verwachten?

       Voorlopig blijf ik nog gewoon artistiek leidster van Theaterschool De Trap in Amsterdam.

 

Foto: Faaam

 

Interview: Perry Krootjes