MAROESJA LACUNES

 

De op 11 September 1945 in Amsterdam te Noord-Holland geboren Maroesja Lacunes debuteerde in 1965 als Etiënette in de tv-serie “Alleen op de wereld”. Ze was tussen 1967 en 1969 te zien in de toneelstukken De honger en de dorst, Gijsbreght van Aemstel en Rooie Sien, de voorstellingen in het kroegtheatercabaret Prinsheerlijk en als Sally in de musical Spelletjes met vuur.

 

Vanaf 1972 was Maroesja Lacunes gedurende twee seizoenen te bewonderen als Tika in de tv-serie “Ti-Ta Tovenaar”. Ze speelde in 1977 de rol van Anette in de film ‘Blindgangers’ en had in 1975 een rol in de film ‘Rooie Sien’. In 1972 richtte Maroesja Lacunes samen met haar toenmalige man Johan Hobo Theatergroep wederzijds op. Deze bleef uiteindelijk tot en met 2009 bestaan. Ze speelde in het jaar van de oprichting zelf in de theaterproductie En de beer zei, waar ze ook verantwoordelijk voor het decorontwerp en de kostuums was. Tussen 1976 en 1978 stond Maroesja Lacunes in de theaters met de kluchten In de kast, op de kast en Nee schat nu niet… en als Juultje in de musical Gypsy. Ze sprak in 1978 de stem in voor het personage Kiki in de poppenserie “Astronautjes”.

 

Tussen 1980 en 1986 stond Maroesja Lacunes in de theaters met de toneelstukken Twee vriendinnen en hun gifmoord en Zal ik je moeder even geven? en de muziektheatervoorstellingen Muren van Swampen en Sar 2. Ze speelde en zong van 1987 tot en met 2001 in de muziektheaterproducties Happy End en Brecht het leven zelf en regisseerde The Collection en Noises Off bij een amateurgezelschap. In 1981 had Maroesja Lacunes een rol in de film ‘Ik ben Joep Meloen’. Ze verleende in 1989 haar stem aan het personage Tom Sawyer voor de animatieserie “Tom Sawyer”.

 

In 1990 verleende Maroesja Lacunes haar stem voor een personage in de animatieserie “Ceddie”. Ze was tussen 1990 en 1998 te zien in eenakters van Heyermans, Pinter en Williams: In het woord van de zin. Bij laatst genoemde was Maroesja Lacunes ook verantwoordelijk voor de vertaling. Ze regisseerde Een damesbries en nogmaals Noises Off bij een amateurgezelschap. Tussen 1990 en 1995 speelde ze in haar eigen muziektheatervoorstellingen Mijne heren! (eveneens verantwoordelijk voor de bewerking, vertaling en de kostuums), Ach, Moeder! Nog meer! (eveneens verantwoordelijk voor de bewerking, vertaling en als schrijfster) en Enchanté (eveneens verantwoordelijk voor de vertaling en als schrijfster). Maroesja Lacunes regisseerde in 1991 en 1992 de jeugdtheatervoorstellingen Het record en Thomas, de vlieger en de luie wind.

 

In 2000 was ze te bewonderen in de cabaretvoorstellingen De Herberg en De villa. Maroesja Lacunes was daarbij ook verantwoordelijk als schrijfster. In 2001 zette ze een punt achter het theater en ging zich toeleggen op tekenen en schilderen. Maroesja Lacunes heeft een eigen atelier in het souterrain van Galerie De Stoker in Amsterdam-West, waar nog drie andere kunstenaars zitten. In 2002 verscheen ze in het televisieprogramma “Recht van spreken”. Maroesja Lacunes vertolkte in 2010 de rol van Oma Hannah in de tv-serie “Marjolein en het geheim van het slaapzand”. In 2022 verscheen haar autobiografieboek, De Tovenaarsdochter. Ze verleende haar medewerking aan de korte films ‘Stille Nacht’ en ‘Grijze Muren’. Gastrollen had Maroesja Lacunes in tv-series als “Swiebertje”, “Mensen zoals jij en ik”, “12 steden, 13 ongelukken”, “ONM” en “Duidelijke taal!”. Ze leent verder haar stem vooral voor voice-overs, commercials en de nasynchronisatie van animatie- en speelfilms. Perry ging in een restaurant in Amsterdam in gesprek met de zeer vriendelijke Maroesja Lacunes vanwege een interview voor de internetsite.

 

001.Je acteert in tv-series (“Alleen op de wereld” uit 1965), films (‘Blindgangers’ uit 1977), doet toneelstukken (De honger en de dorst uit 1967),

       cabaret (Prinsheerlijk uit 1969), musicals (Gypsy uit 1976), kluchten (In de kast, op de kast uit 1977), muziektheatervoorstellingen

       (Enchanté uit 1995), doet stemmenwerk (“Astronautjes” uit 1978), bent decor & kostuumontwerper voor theater (En de beer zei uit 1972),

       bewerkster voor theater (Ach, Moeder! Nog meer! uit 1991), vertaalster voor theater (In het woord van de zin uit 1993), schrijft voor theater

       (De villa uit 2000), regisseert voor theater (de dansvoorstelling Het record uit 1991) en bent kunstenares. Als je uit al je werkzaamheden

       een keuze moet maken die je het allerliefst doet, wat zou dit dan worden?

       Spelen in het theater staat voor mij op de eerste plaats. Hoewel het grote toneel ook zijn charme heeft, gaat mijn voorkeur uit naar spelen in kleine

       theaters en café theaters. Zoals ik in de tijd deed met mijn eigen gezelschap Mijne heren!. Spelen in kleine theaters en café theaters is totaal anders

       dan op het grote toneel. Dat is niet met elkaar te vergelijken. Bij de kleine theater en café theaters heb je een bepaalde spanning. Zo dicht als je op

       het publiek speelt voelt knus en intiem. Het voelt alsof je in iemands huiskamer staat te spelen.

002.Je hoort wel eens dat ieder personage dat een acteur of actrice speelt iets van zichzelf bevat. Kan je zowel een overeenkomst als groot

       verschil noemen qua karaktereigenschap tussen jezelf en Oma Hannah van “Marjolein en het geheim van het slaapzand” uit 2010?

       Ja, dat vind ik wel. Oma Hannah was een artistieke oma. Dit was een eigen inbreng in samenspraak met Bart Oudshoorn, de regisseur van de serie.

       Het artistieke gedeelte is wel een overeenkomst tussen ons. Maar het extravagant kleden om te laten zien dat je kunstenares bent en het zweverige,

       dat zijn juist weer verschillen. Ik wilde haar eigenlijk wel wat aardser. Ik denk niet dat ik zo iemand als Oma Hannah tegen zou komen in het

       dagelijkse leven. Dus ik betwijfel het dan ook of het een vriendin zou kunnen zijn van mezelf.

003.Op welk moment uit je carrière ben je tot nu toe het meest trots en/of bewaar je de beste herinneringen?

       In dat geval ga ik toch weer voor mijn eigen gezelschap Mijne heren! waar ik tussen 1990 en 1995 de muziektheatervoorstellingen Mijne heren!, Ach,

       moeder! Nog meer! en Enchanté. De voorstelling Enchanté had geen vaste inhoud, maar bestond uit een wisselende verzameling aan liedjes en

       acts. Het was veel werk om te doen. Behalve dat ik zelf in de producties speelde zorgde ik achter de schermen ook voor alles. Maar ik wilde het

       graag doen en deed het ook. Ik was het meest gelukkigst in de periode wat betreft mijn carrière. Het werd echter steeds zwaarder en de concurrentie

       steeds groter. Uiteindelijk kon ik niet anders dan te stoppen.

004.Hoe kijk je terug op je tijd in “Ti-Ta Tovenaar” uit 1972?

       Dat was een hele leuke werkomgeving waar ik met veel plezier op terug kijk. De studio-opnames van het eerste seizoen werden opgenomen in

       de Mundo Films Hilversum in Hilversum. In 1973 verhuizen we voor de opnames van het tweede seizoen naar Cinetone in Duivendrecht (onder de

       rook van Amsterdam, red.), waar we een paar grote studio’s bezetten met vaste decors. Om het tempo van de dagelijkse uitzendingen bij te kunnen

       houden werd er naast Lo Hartog van Banda een tweede schrijver aangetrokken, Harry Geelen. Een kwamen een heleboel nieuwe castleden. Er

       moest vooral sneller gewerkt worden om elke dag te kunnen uitzenden. De opnames, nog steeds in lange werkdagen, verliepen soepeler door het

       werken met de dubbele studio’s, schrijvers, regisseurs en de stoet aan acteurs. Ik tuimel dag in dag uit van de ene aflevering in de andere waarvan ik

       op den duur toch de verhaallijn uit het oog verlies. We beginnen een beetje op een fabriek te lijken. Vandaar dat ik wat weemoedig naar de opnames

       aan het eerste seizoen blijf terugkijken, een overzichtelijk rommeltje. Toch gaven de dagelijkse lange sessies structuur en zekerheid, waarin ik geen

       moment het plezier in spelen verloor. In Tika herkende ik wel haar spontaniteit, haar eigen willetje en de eenzaamheid van het meisje met een vader

       die zich met name op zijn werk stort. De musicalversie uit 2005 vond ik wel leuk, aangezien musical een totaal ander medium is dan televisie.

005.Toen nog speelde in het theater haalde je voldoening uit de wisselwerking met het publiek. Waar haal je voldoening uit als je als

       kunstenares aan het werk bent?

       Het is een heel bijzonder proces. Je werkt dan in een andere concentratie, meer naar binnen toe. Wanneer het publiek on-line of bij een expositie

       werk van mij koopt, dan is dat natuurlijk wel fijn. Maar als ik aan het werk ben, dan mis ik het publiek niet. Het gaat mij meer om het proces, hoe

       breng ik iets op het doek. Daar kan ik erg van genieten wanneer dat goed lukt.

006.Hoe is het idee van je autobiografie De Tovenaarsdochter dat in 2022 verscheen ontstaan?

       Al heel lang was ik bezig met autobiografisch schrijven. Mijn moeder Sid overleed al in 1994. Na de dood van mijn vader Toby Rix in 2017, vrij kort na

       het overlijden in 2016 van zowel van broer Geertjan als zus Inez, dacht ik er aan dat ik nog het enige levende familielid was. Ik wilde terugblikken

       waar ik vandaan kwam. Uit wat voor gezin ik kwam. In 2018 ben ik begonnen met het schrijven van het boek. Dat was op sommige momenten best

       moeilijk en heftig. Toen ik het op papier kon zetten, merkte ik dat het verhelderend werkte. Ik wilde het graag publiceren, maar een uitgever vinden

       was nogal lastig. Uiteindelijk wilde Uitgevrij GiST het gelukkig toch uitbrengen.

007.Wat kunnen we in de toekomst nog van je verwachten?

       Sinds 2001 ben ik kunstenares. Dit doe ik nog altijd met erg veel plezier. Zo komt er in September 2022 weer een nieuwe expositie aan. Alleen

       helaas niet met veel nieuw werk. Dit komt omdat ik mij de afgelopen vier jaar gericht heb op het schrijven van mijn autobiografieboek ‘De

       Tovenaarsdochter’. De expositie is in Galerie De Stoker te Amsterdam. Dit is onze eigen galerie, van mij met drie andere kunstenaars. Daar hebben

       we elk ons eigen atelier en samen beheren we de galerie. Verder doe ik nog altijd mijn stem lenen voor voice-overs, commercials en de

       nasynchronisatie van animatie- en speelfilms.

 

Kijk voor meer informatie over Maroesja Lacunes op https://www.maroesja-lacunes.nl.
Kijk voor meer informatie over het boek ‘De Tovenaarsdochter’ op https://www.detovenaarsdochter.nl/.

Kijk voor meer informatie over de expositie van Maroesja Lacunes op https://destoker.nl.

 

Interview: Perry Krootjes