In 2009 interviewde ik voor aanvang van de theatershow De Huurder van Stichting de Zonnebloem in Rotterdam acteur Marnix Kappers. Het onderstaande interview is gedateerd en niet aangepast. Alles dateert dus van negen jaar geleden. Na dit interview was Marnix Kappers in 2010 nog te zien als slotenmaker in “Het Sinterklaasjournaal”. Zes jaar later overleed hij, op 10 Oktober 2016. Marnix Kappers is 73 jaar geworden.

MARNIX KAPPERS

De op 8 September 1943 in Zwolle te Overijssel geboren Marnix Kappers begon zijn carrière bij het studentencabaret. In 1966 won hij met de groep Deja Vu het Camarettenfestival en in 1967 won Marnix de persoonlijkheidsprijs van dit festival. Nadat hij in 1968 ook nog de eerste prijs van het ICC-concours in de wacht sleepte, lonkte het ABC-cabaret van Wim Kan. Marnix Kappers maakte in 1969 zijn tv-debuut met “Zo goed als nieuw” en al snel volgde veel radio- en tv-werk. In het theater trad hij op als gast bij ondermeer Seth Gaaikema en Corry Brokken.

Grotendeels stonden de zeventiger jaren in het teken van het Lurelei-cabaret. Marnix had in 1971 een rol in de film ‘Karakter’ terwijl hij in het tweede seizoen als Prins Roelof van Bontebal te zien was in de populaire tv-serie “Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen, mijnheer?”. Marnix had in 1973 een gastrol in de tv-serie “Waaldrecht” en zong datzelfde jaar de intro in van de tv-serie “Peppi en Kokki”. Een zestal jaren later maakte hij deel uit van de theatergroep Poezie Hardop en was Marnix in een aantal dramaseries op tv te zien. Voor de radio speelde hij in diverse hoorspellen, zoals in 1978 Het Transgalactisch Liftershandboek. Verder deed Marnix veel literaire teksten. Het cabaret Ivo de Wijs vormde in 1978 en 1979 zijn werkterrein.

In de goed bekeken NCRV-serie “De Familie Knots” speelde Marnix vier seizoenen lang (onder andere) de personages Neef Herbert, de vader van Arend Vogel, de buurvrouw en was hij de verteller. Marnix deed in 1981 ook de nasynchronisatie van de kinderserie “Pieter Post”. In 1982 had hij rollen in de TV-Film ‘Nachttocht’ en de film ‘Knokken voor twee’. In de jaren tachtig was Marnix te bewonderen in de TV-musicalserie “Fien””. Tussendoor stond hij op de planken voor ondermeer de Theaterunie, De Voorziening Nooy’s Volkstheater (De Jantjes). Drie jaar lang was Marnix het gezicht van de Staatsloterij. Met zijn stem had hij in 1985 een gastrol in de animatieserie “Kissyfur”. Als Peter de Bie was Marnix in 1987 te zien in de Internationale film ‘Caught’. Daarnaast had hij rollen in de tv-serie “Broertjes” uit 1988 en ‘Wilde harten’ uit 1989. Ook in 1989 had Marnix een gastrol in de tv-serie “Steil achterover”. Hij was in de jaren tachtig verder ook weer heel veel in radiohoorspelen te beluisteren, zoals Snotneus Ahoy.

Marnix vertolkte in 1990 de rol van Niels Klerekoper in de tv-serie “Mag het iets meer zijn?”. Van 1992 tot en met 2007 presenteerde hij het programma “Knoop in je zakdoek”, een tv-magazine en spel voor verstandelijk gehandicapten. Tot en met 2001 werkte Marnix samen met Sylvia Millecam aan dit programma. De jaren hierna presenteerde hij ¨Knoop¨ samen met Paula Udondek. In 1992 begon Marnix eveneens de rol van Michiel Bruinink te spelen in de NCRV-serie “Zonder Ernst”. Uiteindelijk zou hij dit zes jaar lang doen. Marnix speelde in 1994 een rol in de film ‘De vlinder tilt de kat op’. Hij presenteerde in de jaren negentig programma’s als ”Lekker Weg”, ”Dinges” en ”Wie van de Drie”. Marnix was in 1998 in het theater te bewonderen als echtgenoot in de musical Heerlijk duurt het langst.

Van 2001 tot en met 2003 speelde hij Prins Gerrit in de familiemusical Doornroosje en de knappe kikker. Als Mister Maraczek was Marnix in 2002 in de musical She loves me te zien bij het Ballet van Vlaanderen. Hij verleende in 2003 zijn medewerking aan de theatrale hommage aan Friso Wiegersma, Telkens Weer Het Dorp. Ook speelde hij dat jaar in de tv-serie “Het geheim van de Lindenborch”. In de rollen van Dominee Harper, Dokter Einstein en Adjudant Brooney was Marnix in 2007 te zien in het toneelstuk Arsenicum en Oude Kant. In 2008 was als Robert Bunting te zien in de thrillermusical De Huurder van Stichting De Zonnebloem en werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Perry van Moov.nl sprak de zeer vriendelijke en goedlachse Marnix Kappers voor de site.

001.Wat is uw favoriete CD en waarom?
       Voor mij is dat de CD ‘Personal Best: The Harry Nilsson Anthology’ van Harry Nilsson. Hij was echt een geweldige rockzanger/componist.
002.Wat is uw favoriete nummer?
       Dat vind ik een hele moeilijke. Het wisselt sterk bij mij, dus telkens heb ik weer een ander nummer dat ik erg goed vind.
003.Draait u wel eens muziek vlak voor de opnames en/of optredens?
       Nee, totaal niet. Ik vind het in zo’n geval veel prettiger om wat met mijn collega’s te praten.
004.Hoe belangrijk is muziek in uw leven?
       Muziek ik voor mij heel belangrijk. Een vakantie zonder zou ik me niet voor kunnen stellen hoor. Ik hou echt van muziek en van heel veel

       verschillende soorten: klassiek, jazz, sommige popmuziek, flamenco, Cubaans en salsa.
005.Wie is uw favoriete zanger/zangeres/groep?
       Dan ga ik toch weer voor Harry Nilsson.
006.Met wie zou u wel eens een duet willen zingen?
       Om eerlijk te zijn met niemand, ik ben helemaal niet zo’n duettype moet ik je zeggen.
007.Wat is uw favoriete sport? En beoefent u zelf ook een sport?
       Naar tennis kijk ik heel graag en zelf doe ik aan fitness.
008.U acteert in tv-series (“Zonder Ernst”), Nationale films (‘De vlinder tilt de kat op’), Internationale films (‘Caught’), was presentator (“Knoop

       in je zakdoek”), zingt (de intro van “Peppi en Kokki”), doet stemmenwerk (“Pieter Post”), speelt toneel (Arsenicum en oude kant), doet

       musical (Doornroosje en de knappe kikker) en deed cabaret (Kabaret Ivo de Wijs). Als u uit al uw werkzaamheden een keuze moet

       maken die u het liefst doet, wat zou dit dan worden?
       Iets wat je al lang niet gedaan hebt, dat is wel weer leuk om te doen. Oorspronkelijk ben ik begonnen als cabaretier. Eigenlijk heb ik dus van alles

       gedaan, van komedie tot tragedie. En ik vind het allemaal erg leuk om te doen. Maar als ik een keuze zou moeten maken, dan kies ik voor

       presenteren. In het verleden heb ik namelijk eens een programma gepresenteerd dat heette “Lekker weg in eigen land”. Dat was een programma

       over Nederland en daar lieten we de leuke en mooie kanten van ons eigen land in zien. En daar zou je als kijker dan naar toe kunnen gaan. Voor dat

       programma reisde ik door het hele land en praatte ik het aan elkaar. Zo’n soort programma zou ik dus nog wel eens willen doen. Voor omroep Max

       misschien?
009.Momenteel maakt u een tour met de thrillermusical De Huurder van Stichting De Zonnebloem. Deze stichting werkt met vrijwilligers en de

       projecten hiervan zijn dan ook niet zo commercieel als uw andere projecten. Kunt u uitleggen waarom u instemde met een rol in De

       Huurder?
       Toen ze me hadden benaderd voor De Huurder dacht ik wel “Moet ik dat nu wel gaan doen?!”. Het was Frits Lambrechts die toen zei dat het heel

       leuk en dankbaar werk is. Hem ken ik uit mijn cabarettijd waarin we collega’s waren. Daarbij heeft Frits een aantal jaren geleden zelf aan een

       productie van De Zonnebloem mee gewerkt. Uiteindelijk ging ik het script lezen van de productie en toen dacht ik dat is wel iets voor mij. Eigenlijk is

       het een soort minimusical. Doordat we vaak niet in theaters spelen moeten we wat improviseren met de productie. Oudere mensen die slecht ter

       been zijn en zelfs in een rolstoel zitten zijn het publiek, zou je kunnen zeggen. Die mensen kunnen niet of moeilijk naar het theater en dan is zo’n

       productie als deze ideaal voor die mensen omdat dit speciaal voor hun georganiseerd wordt. Na afloop van de voorstelling zie je aan de mensen dat

       ze genoten hebben. Dat is natuurlijk heel prettig. Daarnaast spelen we de productie 85 keer. Dus het is zeker een goed bekeken stuk.
010.In de productie Telkens Weer Het Dorp werkte u al samen met Joke de Kruijf en Tony Neef. Trekt u dan eerder naar de mensen toe bij een

       nieuwe productie die u al van een vorige productie kent?
       Ik zal zeker niet ontkennen dat zoiets niet gebeurt, maar de ploeg qua spelers van De Huurder bestaat maar uit vier mensen. In de repetitieperiode

       ben je dan ook direct met alle vier aan het werk. Bij De Huurder was de 'nieuwe’ persoon voor mij Marika Lansen. Dat was toch ook wel een

       verrassing, want ik kende haar helemaal niet. Ze is behalve een goede actrice, ook een heel aardig en leuk persoon om mee te werken.
011.Als u uit al uw werkzaamheden een keuze moet maken waar u het meest trots op bent en/of de beste herinneringen aan bewaart, welke zou

       dit dan worden?
       Oh, dat vind ik erg lastig. In je leven ben je namelijk heel vaak blij met dingen die je doet. Bij mij is dat dus een hele lijst. Zo kijk ik met veel plezier

       terug op mijn tijd bij Wim Kan, waar ik in 1968 bij begonnen ben. Dat ik in zijn voorprogramma stond vond ik werkelijk fantastisch. Ook heb ik leuke

       herinneringen aan mijn tijd dat ik in de jaren’70 bij het Lurelei-cabaret zat. Maar mijn eerste comedyserie op televisie uit 1990 vond ik ook een hele

       ervaring. Dat was “Met het iets meer zijn?” met onder andere Willeke van Ammelrooy. En de musical Heerlijk duurt het langst uit 1998 met Jenny

       Arean en Jasperina de Jong vond ik eveneens geweldig om te doen. Maar zoals eerder gezegd is het heel lastig om maar een paar dingen uit je

       carrière te mogen kiezen waar je zo trots op bent. Eigenlijk is dat niet eerlijk tegenover de andere projecten waar ik ook met zo veel plezier aan heb

       gewerkt.
012.U speelt zowel voor verstandelijk gehandicapten (“Knoop in je zakdoek”), kinderen, (“Kunt u mij de weg naar Hamelen vertellen,

       mijnheer?”) en volwassen (het toneelstuk Arsenicum en oude kant). Moet je iedere doelgroep anders benaderen?
       Dat moet je absoluut niet doen. Wanneer ik kinderprogramma’s zie, dan merk ik vaak dat erg heel kinderlijk gespeeld wordt. Om eerlijk te zijn is dat

       eigenlijk niet zo goed. Bij die doelgroepen moet je gewoon wat ‘gewoner’ taal gebruiken. Maar je moet zeker niet anders gaan spelen voor kinderen

       of verstandelijk gehandicapten. Als je jezelf gaat aanstellen, dan prikken ze daar zo doorheen. Dat hebben ze zo in de gaten.
013.Van 1980 tot en met 1984 speelde u vier seizoenen lang mee in de succesvolle tv-comedyserie “De familie Knots”. De vroegere tv-serie

       “Zeg ‘ns Aaa” heeft recentelijk twee succesvolle theatervoorstellingen gehad en is nu terug op tv met nieuwe afleveringen. Is dit ook iets

       voor “De familie Knots”, weer terug op tv met nieuwe afleveringen of een theatervoorstelling?
       Zelf vind ik eigenlijk dat we dat niet moeten doen. Hetty (Heyting, red.), Jan-Simon (Minkema, red.) en ik hebben het er al een paar keer over gehad,

       maar we kwamen ook tot de conclusie dat we allemaal veel ouder geworden zijn. Zo was ik zelf ten tijden van “De familie Knots” 37 jaar, terwijl ik nu

       65 jaar ben. Als we “De familie Knots” terug willen laten keren zou Hetty (die ook de schrijfster van de serie is, red.) de serie eerst moeten

       herschrijven naar het nu. Want we moeten natuurlijk niet proberen om de personages jong te spelen, dat werkt gewoon niet.
014.In “De familie Knots” was de rol van Neef Herbert diegene die u het voornamelijk speelde. Je hoort wel eens van acteurs en actrices dat in

       ieder personage dat ze spelen, ze iets van zichzelf stoppen. Kunt u een overeenkomst als groot verschil noemen qua karaktereigenschap

       tussen Neef Herbert en u zelf?
       Uiteraard heb je altijd wel iets van de persoon die je speelt. Toch is het voornamelijk proberen om dat personage als acteur zo goed mogelijk neer te

       zetten. Neef Herbert is iemand die het kind in zichzelf nog heeft, dat heb ik zelf ook wel. Het verschil is echter tussen ons dat ik meer mijn hersens

       gebruik dan Neef Herbert.

Foto: ANP

 

Interview: Perry Krootjes