MARIE LOUISE STHEINS

 

De op 21 Januari 1957 in Breda te Noord-Brabant geboren Marie Louise Stheis studeerde in 1979 af aan de Toneelschool in Arnhem te Gelderland. In 1979 en 1980 was ze te zien in de toneelstukken Ze doen maar, Rode Zondag en Lente, zomer, herfst. Marie Louise speelde in 1982 een rol in de film ‘Ademloos’, de theaterproducties De werken den de dagen en Verkilling en de solovoorstelling Lot – solo over kindermishandeling. Van 1983 tot en met 1986 had ze rollen in de toneelstukken De hordenloopster, Tableau de la troupe, Portet van Dora, Het huis van Bernarda Alba, Heden Christine, Het temmen van de feeks, Wie niet wondert, die waait weg en Agnes van God en de muziektheatervoorstelling De emotionele pest. In 1988 was Marie Louise te zien in de tv-film ‘Maurits en de feiten’ en de theaterproducties Heimelijk, Woyzeck en Gijsbrecht van Aemstel. Ze had in 1989 rollen in de toneelstukken Wat knaagt?, Orgie en Tussen ons. In 1990 vertolkte Marie Louise rollen in Engelstalige film ‘Vincent & Theo’ en in de theaterproductie Drie zusters. Van 1992 tot en met 2000 was ze te zien in de toneelstukken De wespendief, Koning Lear, De wereldverbeteraar, Tartuffe, Rouw past Electra, Spaanse ruiters, Hartstikke Tsjechov, Manfred en Reigen van Schnitzler. Voor laatst genoemde ontving ze een Theo d’Or. In België speelde Marie Louise in 1991 een rol in de theaterproductie Hamlet en in 1995 in Who’s Afraid of Virginia Woolf. Verder had ze in 1999 een rol in de muziektheatervoorstellig Een filmische theatrale show op het Utrecht Uit-feest. In 2001 was Marie Louise te zien als Annabel in het eerste seizoen van de tv-serie “Schiet mij maar lek” en had dat jaar verder rollen in de film ‘Zus & zo’ en het toneelstuk Marleni. Ze had in 2002 rollen in de theaterproducties Verhalen uit het Wienerwald en Het vuil, de stad en de dood. In 2003 was Marie Louise te zien als moeder in de tv-film ‘Loverboy’ en had ze een rol in het toneelstuk De dochters van King Kong. Ze was in 2004 te bewonderen in het improvisatieprogramma “De vloer op” en de theaterproducties Demonen en Ivanov. Tussen 2005 en 2008 had Marie Louise rollen in de toneelstukken De meiden, Oresteia, Phaedra’s Love, Oblomov, 2019 (Droomspel) en Drakengebroed . Laatst genoemde schreef ze ook met Antoinette Jelgersma en Gerardjan Rijnders. Daarnaast was Marie Louise ook te zien met haar tweede solovoorstelling, Amanda. In 2009 had ze rollen in de miniserie ‘Juliana, prinses van oranje’, de tv-film ‘De Punt’ en de theaterproductie De gelukkige huisvrouw. Marie Louise was in 2010 te bewonderen in de miniserie ‘Bernhard, Schavuit van Oranje’, de film ‘Schemer’ en het toneelstuk Karakter. In 2011 speelde ze mee in de film ‘Sonny Boy’ en de theaterproductie Augustus – Oklahoma. Marie Louise had in 2012 rollen in de toneelstukken Oom Wanja en De kleine zielen. In 2013 was ze te bewonderen in de film ‘Daglicht’ en de theaterproducties Mogadishu en 8 Zeer korte toneelstukken. Marie Louise was in 2014 te zien als Oma in de film ‘Dorsvloervol confetti’ en had rollen in de toneelstukken Afterparty, 9 Zeer korte toneelstukken en Windvogel. Laatst genoemde heeft ze ook geschreven. Vanaf 2015 was Marie Louise drie seizoenen lang te zien als Corine van Dalen in de tv-serie “De Fractie”, terwijl ze in 2015 ook te bewonderen was als Esmeralda in de Belgische film ‘Paradise Trips’. In 2016 had Marie Louise rollen in de theaterproductie The Sunshine Boys en de films ‘Sneekweek’, ‘Waldstille’ en ‘Mees Kees langs de lijn’. Ze was te zien in de korte films ‘p’ en ‘Onbeperkt’ en had gastrollen in tv-series als “Op leven en dood”, “Recht voor z’n Raab”, “Een galerij”, “Unit 13”, “Oud geld”, “Baantjer”, “Spangen”, “Blauw blauw”, “Russen”, “Wet & Waan”, “Grijpstra & de Gier” uit 2004, “Keyzer & de Boer advocaten”, “Flikken Maastricht”, “De co-assistent”, “Seinpost Den Haag”, “Bloedverwanten”, “Moordvrouw”, “Smeris”, “Noord Zuid”, “Familie Kruys”, “Weemoedt” en “Suspects”. Perry van Moov.nl ging in gesprek met de zeer vriendelijke Marie Louise Stheins vanwege een interview voor de internetsite.

 

001.Je acteert in tv-series (“Schiet mij maar lek” uit 2010), Nationale films (‘De Punt’ uit 2009), Internationale films (‘Vincent & Theo’ uit 1990),

       speelt in het theater (Ze doen maar uit 1979) en schrijft voor het theater (Windvogel uit 2014). Als je uit al je werkzaamheden een keuze

       moet maken die je het allerliefst doet, wat zou dit dan worden?

       Dat vind ik erg moeilijk om te beantwoorden. Maar als een rol in een toneelstuk goed geschreven is, dan kies ik voor het theater. Ik krijg gelijk mee

       of het publiek de voorstelling op pakt. Mocht dat niet het geval zijn, dan speel ik daar direct op in.

002.Je hoort wel eens dat ieder personage dat een acteur of actrice speel iets van zichzelf bevat. Kan je zowel een overeenkomst als groot

       verschil noemen qua karaktereigenschap tussen je zelf en Corine van Dalen uit “De Fractie” van 2015?

       Ja, daar ben ik het wel mee eens. Zo herken ik haar emotionele betrokkenheid bij andere mensen ook bij mezelf. Het verschil is dat ik meer na

       denk voor ik iets zeg. Maar ik vond Corine wel een sympathiek iemand en ze had best een vriendin van mij zelf kunnen zijn.

003.Op welk moment uit je carrière ben je tot nu toe het meest trots en/of bewaar je de beste herinneringen?

       Heel trots ben ik op mijn rol in het Belgische toneelstuk Who’s Afraid of Virginia Woolf? uit 1995. Hier had ik ruim 30 pagina’s tekst voor, maar ik

       vond het geweldig om te doen. En in 2000 won ik de Theo d’Or voor mijn rol in het toneelstuk Reigen van Schnitzler wat ik heel fijn vond. Dit was

       een juryprijs en zag het dus zeker als erkenning op mijn werk.

004.In tv-serie “De Fractie” werden soms op het laatste moment actuele momenten ingevoegd. Hoe was dit?

       Dat was heel bijzonder en naar mijn idee ook zeker kenmerkend voor de serie. We hielden een dag vrij om zo op het laatste moment actuele

       momenten er in te kunnen verwerken. Tenminste, dat deden met het eerste en tweede seizoen. Maar dat was niet vol te houden voor de makers.

       Het was gewoon veel te duur. Toen het derde seizoen dagelijks uitgezonden werd verdwenen ook de actuele momenten die er op het laatst in

       kwamen en de serie kenmerkte. Ontzettend jammer vond ik dat.

005.Van The Sunshine Boys waren al veel film- en theaterversies verschenen. Wat had ‘jullie’ versie dat het voor het publiek interessant bleef

       om het naar te kijken?

       Dat zal onder meer er mee te maken hebben gehad dat André (van Duin, red.) het dit keer deed. Hij was toch wel de publiekstrekker. Hierin moest

       hij zijn eerste toneelrol spelen en dus geen typetje zoals iedereen gewend van het is. Maar dat ging hem prima af. Ik wilde heel graag eens met

       André werken. Mijn rol was die van de verpleegster van Willie Bogaard (gespeeld door André, red.). In het DeLaMar theater in Amsterdam speelde

       Olga Zuiderhoek vijf maanden de rol. Ik speelde hem tijdens de tour. Ik heb wel vaker een rol van iemand over genomen. Daar moet je je niet in

       vergissen. Je komt als het ware terecht in een rijdende trein. Mijn personage was geen gezellige vrouw. Het was een kleine rol, maar dat is een

       uitdaging. Ik moest namelijk wel opvallen voor het publiek.

006.Wat kunnen we op showbizzgebied in de toekomst nog van je verwachten?

       Vanaf Oktober 2017 ben ik als Ien te zien op het on demand-platform KPN Presenteert in de nieuwe Nederlandse misdaadserie ‘Fenix’. Daarnaast

       speel ik van Woensdag 1 November 2017 tot en met Vrijdag 13 April 2018 in het toneelstuk Het Achterhuis die op Zaterdag 11 November 2017 in

       première gaat.

 

Kijk voor meer informatie over het toneelstuk Het Achterhuis op www.hummelinckstuurman.nl.

 

Interview: Perry Krootjes