MAARTEN HENNIS

 

De op 2 December 1967 in Amsterdam te Noord-Holland geboren Maarten Hennis leerde Arend Edel en Erik Jobben in 1986 bij de basketbalvereniging in Weesp waar zij lid waren. Dit leidde uiteindelijk tot een vriendschap en in 1991 tot de oprichting van cabaretgroep Niet Schieten! Ze richten hun groep op als blijkt dat zij de basketbalvereniging beter weten te vermaken met grappen, dan met doelgerichte shots. De naam van de groep komt dan ook niet voor niets uit de periode dat zij meer op de reservebankjes zaten dan op het veld rondliepen. In 1992 debuteerde de mannen met de cabaretvoorstelling, Natongen in de Foyer. Ze speelde met Natte Narren in 1994 hun tweede voorstelling. Datzelfde jaar wonnen ze de tweede prijs in het Amsterdams Kleinkunst Festival en ook de jury- en publieksprijs van het Cameretten Festival. In 1996 stonden ze met hun derde show, Een Vlucht Regendruppels, in de theaters. Ook hadden ze in dat jaar met “5-hoog” hun eigen programma op RTL5. Tussen 1998 en 2008 was Niet Schieten! te zien met de cabaretvoorstellingen Taboe (1998), Petrov (1998), Navelstaren (1999), Noodlot (2000), Kwaad Bloed (2002), de jubileumshow Tien (2003), Zieke Geesten (2004), Loverboys (2006) en Nymfomannen (2008). Maarten heeft in 2010 een rol in de film ‘Snuf de hond en het spookslot’. In 2010 staan de mannen met hun dertiende show, Mannen zijn Zeikwijven, in de theaters. Dit is de laatste waar Erik aan mee doet. Vervolgens zijn Arend en Maarten samen te zien met de shows Vrouwen willen maar 1 Ding (2012) en Kusje erop (2015). In 2017 speelde Arend en Maarten samen met Esmée van Kampen de cabaretvoorstelling Tijd voor een Trio. Verder is Maarten regelmatig te zien als presentator bij bedrijfsevenementen en dergelijke. Gastrollen had hij in tv-series als “Rozengeur & Wodka Lime”, “Samen”, “Man en paard”, “GTST” en “Flikken Maastricht”. Perry van Moov.nl ging in gesprek met Maarten Hennis vanwege een interview voor de internetsite.

 

001.In 1986 leerde je Arend Edel kennen. Kan je uitleggen wat hij inmiddels voor je betekent na al die jaren?

       Arend en ik hebben heel veel mee gemaakt. Zowel zakelijk als privé. We zijn zelfs samen op huwelijksreis geweest. Dat moet ik misschien even

       toelichten, haha. Toen Arend trouwde had zijn inmiddels ex-vrouw geen zin om op huwelijksreis te gaan. Omdat alles al geboekt was, besloten Arend

       en ik samen te gaan. Door de jaren heen zijn we elkaar vijl loos aan gaan voelen en dingen zijn voor ons heel makkelijk bespreekbaar. Wel is Arend

       alleen wat serieuzer dan dat ik dat ben.

002.Bestaat er een kans dat Niet Schieten! in hun originele bezetting zal optreden?

       Dat weet ik bijna zeker van niet. Erik Jobben zat tegen een burn-out aan. De druk van het vele optreden kan hij niet aan. Ook een aantal

       voorstellingen in een vast theater is niet te doen. Hij werkt nu als theaterdirecteur. Nog altijd in de theaterwereld dus, maar nu achter de schermen.

       Dit betekent echter niet dat hij helemaal weg is bij Niet Schieten! Zo had hij de voorstelling Tijd voor een Trio mede geschreven. Daarbij is hij een

       aantal keer naar de show komen kijken. Maar optreden in de originele bezetting, die kans acht ik erg klein.

003.Op welk moment uit je carrière ben je tot nu toe het meest trots en/of bewaar je de beste herinneringen?

       In 1994 wonnen we met Niet Schieten! de jury- en publieksprijs van het Cameretten Festival. Daar ben ik erg trots op. Ook kijk ik met goede

       herinneringen terug op de première van de voorstelling Tijd voor een Trio. Toen verliep alles gewoon heel goed. Met Niet Schieten! improviseren we

       ook heel veel en maken elkaar graag aan het lachen, maar niet ten kosten van hun publiek en het lachen moet dan ook niet minutenlang duren. Ook

       mag het niet ten kosten van de voorstelling gaan. Het publiek moet wel kunnen begrijpen waarom wij in de lach schieten. We vinden het leuk om het

       publiek daar dan in mee te laten gaan. Wat het publiek van je show vind is het belangrijkst. Hoewel een juryprijs wel belangrijk is, moet het publiek

       lovend zijn over wat je doet.

004.Na vijftien voorstellingen hebben jullie er voor gekozen om in de voorstelling Tijd voor een Trio een vrouw in de voorstelling te plaatsen,

       Esmée van Kampen. Waarom is na 26 jaar en vijftien voorstellingen gekozen om van het vertrouwde af te wijken?

       Dan was eigenlijk om ons zelf uit te blijven dagen. Ook paste het goed in het thema dat we wilde vertellen, namelijk: dertigers tegenover mensen in

       de midlife. Esmée was de dertiger en Arend en ik waren de midlifers. Arend en ik konden Esmée niet persoonlijk. Wel kon ik haar als actrice. Toen

       hebben we haar gewoon gevraagd of ze mee wilde doen.

005.Kan je van zowel Arend, Esmée als jezelf een sterk punt noemen waardoor de voorstelling Tijd voor een Trio van Niet Schieten! zo

       onvergetelijk was?

       Bij Esmée was dat haar hele mooie zangstem. Arend was erg goed in timing en zingen. Zelf zie ik improvisatie, timing en de creatieve kant als mijn

       sterke punten. Erik (Jobben, red.) die lange tijd bij cabaretgroep Niet Schieten! mee speelde heeft van de voorstelling, Tijd voor een Trio,

       meegeschreven met Arend en mij.

006.Wat kunnen we op showbizzgebied in de toekomst nog van je verwachten ?

       Inmiddels zijn Arend en ik alweer druk bezig met het bedenken van alweer de zeventiende voorstelling van cabaretgezelschap Niet Schieten!

 

Kijk voor meer informatie over cabaretgroep Niet Schieten! op http://nietschieten.nl/.

 

Interview: Perry Krootjes