EXCLUSIEF!!!!

LOU LANDRE

 

De op 20 November 1939 in Eindhoven te Noord-Brabant geboren Lou Landré maakte in 1966 zijn theaterdebuut met een rol in het toneelstuk Architruc. Tussen 1966 en 1972 was hij te zien in de theaterproducties Niet doen – Sneeuwwitje, De liefde van Don Perlimplin met Belisa in haar tuin, Het jonge meisje, de zeeman en de student, Het publiek, Het spel van Don Christobal, Ganzenborden, De zomer, Darts, Lijkensnode, Wrraaak!, Het spel der vergissingen, De gijzelaar, Leer om leer, maat voor maat, Het leven en de werken van Leopold II, Wachten op Godot, Bacchanten ’71, Haute couture, De eerste opstand, De brave soldaat Svejk en de solovoorstelling Het ritueel. In 1973 maakte Lou Landré zijn filmdebuut met een rol in ‘De antikrist’, was te zien in de toneelstukken Koning Lear, Droom van een midzomernacht, Koning Lear en De revisor en de mimevoorstelling Onderste boven. Laatst genoemde regisseerde hij eveneens. Lou Landré was in 1974 en 1975 te bewonderen in de theaterproducties De telefoon, De wijze kater en Maria Stuart. In 1976 was hij te zien in de tv-serie “Dat ik dit nog mag meemaken” en de toneelstukken The Changeling en Het liefdesconcilie. Lou Landré had in 1977 en 1978 rollen in de theaterproducties Bitter lemon, 1001 nacht en Het balkon. In 1979 was hij te zien als Olaf in de film ‘Uit elkaar’ en had verder rollen in de tv-serie “Erik of het klein insectenboek” en de toneelstukken De vorstenlikker en Koning Lear. Lou Landré had in 1980 rollen in de miniserie ‘De zesde klas’ en de theaterproducties De meiden, A, B, C, D, E, F, G, Pinocchio en Een midzomernachtdroom. Bij laatst genoemde was hij ook verantwoordelijk voor het lichtontwerp. In 1981 was Lou Landré te zien in de film ‘Het meisje met het rode haar’, de tv-film ‘Kinderfeestje’ en de toneelstukken De olifantenman en De bezetenen. Hij had in 1982 rollen in de theaterproducties Amerika, Plus Echo en De koopman van Venetië. In 1983 was Lou Landré te zien in de film ‘De Anna’ en het toneelstuk Het bal van de etalagepoppen. Hij speelde in 1984 de rol van Requesens in de miniserie ‘Willem van Oranje’ en had rollen in de theaterproducties De komst van de schorpioen en Serenade. Laatst genoemde heeft Lou Landré eveneens geregisseerd. In 1985 had hij rollen in de toneelstukken Medea en Ohio impromptu. Laatst genoemde regisseerde Lou Landré eveneens. Ook zijn eigen solovoorstellingen Krapp’s laatste band en A Piece of Monoloque heeft hij geregisseerd. Lou Landré nam in 1986 de rol van Jacques ‘Sjakie’ van Kooten in de film ‘Flodder’ op zich en was verder te zien in de miniserie ‘Het wassende water’ en de theaterproducties Don Juan en Hooikoorts. In 1987 speelde hij Directeur Schuitemaker in de film ‘Donna Donna!!’ en had een rol in het toneelstuk Turandot. Lou Landré was in 1988 te zien als Chef in de film ‘Amsterdamned’ en had verder rollen in de tv-film ‘Leven in de Gouden Eeuw’ en de toneelstukken Othello en Een zaak van de familie. In 1989 was hij te bewonderen in de theaterproducties De weerstaanbare opkomst van Arturo Ui en Ik – Feuerbach. Lou Landré speelde in 1990 de rol van Jonker Jan van Weerde Lawieck in de miniserie ‘De brug’, verleende zijn stem aan de Toverspiegel voor de animatiefilm ‘Sneeuwwitje en de zeven dwergen’ en was te zien in de toneelstukken Zomergasten en de vierdelige toneelreeks The Family. In 1991 was hij te zien in de theaterproductie Zes personages op zoek naar een schrijver. Lou Landré vertolkte in 1992 opnieuw de rol van Jacques ‘Sjakie’ van Kooten in de film ‘Flodder in Amerika!’ en was te bewonderen in de toneelstukken Semmelweis en Labyrint. Vanaf 1993 speelde hij vijf seizoenen lang de rol van Jacques ‘Sjakie’ van Kooten in “Flodder – de serie” en had verder rollen in de theaterproducties Dood van een handelsreiziger en De groene vogel. In 1994 was Lou Landré te zien in het toneelstuk Britannicus en de muziektheatervoorstelling Het verhaal van de soldaat. Hij speelde in 1995 nogmaals de rol van Jacques ‘Sjakie’ van Kooten in de film ‘Flodder 3’ en had ook rollen in de theaterproducties Dantons dood en Julius Caesar en zijn solovoorstelling Gezelschap. In 1996 was Lou Landré te zien in de toneelstukken Medea en La Musica II. Hij vertolkte in 1997 de rol van Rentenstein in de film ‘Karakter’ en had verder rollen in de theaterproducties Een sneeuw en De mensenhater. In 1998 was Lou Landré te zien in het toneelstuk Jefta of Semistische liefdes en de muziektheatervoorstelling Larry - This Funny World. Hij had in 1999 een rol in de film ‘Kruimeltje’, was te horen als Stinky Pete de Goudzoeker in de animatiefilm ‘Toy Story 2’ en was te bewonderen in de theaterproducties Sladek en Oude mensen. In 2000 was Lou Landré te zien als Politiechef Berg in de film ‘Lek’, als Pieter Lauwereyssen in de film ‘Lijmen/Het been’ en had een rol in het toneelstuk Maat voor maat. Van 2001 tot en met 2004 was hij te zien in de theaterproducties Huis & Tuin, Verhalen uit het Wienerwald, Het vuil, de stad en de dood, De dochters van King Kong, Rosmersholm, Poker en zijn officiële afscheidsvoorstelling Niemandsland. In 2005 besloot Lou Landré om met pensioen te gaan. Toch speelde hij in 2007 nog de rol van Edu in de tv-film ‘De avondboot’, terwijl Lou Landré verder rollen had in de films ‘Eilandgasten’ uit 2005, ‘Sportman van de Eeuw’ uit 2006, ‘Moordwijven’ uit 2007 en ‘De brief voor de koning’ uit 2008. In 2009 speelde hij als Minister Louis Beel zijn meest recente tv-rol in de miniserie ‘Juliana, prinses van oranje’, terwijl hij vijf jaar na zijn afscheidsvoorstelling terugkeerde met zijn uiteindelijke meest recente toneelstuk Nocturne. Ook heeft Lou Landré voice-overwerk gedaan. Hij was verder te zien in de korte tv-film ‘De angst van Zorg’, de korte films ‘De vogelmens’, ‘Gina’ en ‘De Zeven Hoofdzonden’ en had gastrollen in de tv-series “J.J. de Bom voorheen: ‘De kindervriend”, “Laat maar zitten”, “Suite 215”, “Hoe voelen wij ons vandaag”, “Niemand de deur uit”, “Madelief: Met de poppen gooien” en “Baantjer”.

 

In het buitenland was Lou Landré in 1986 te zien in de Belgische theaterproductie De emigranten, terwijl hij in de Engelstalige film ‘Tom & Thomas’ te zien was en de Engelstalige tv-film ‘Brush with Fate’. Hij doet nog maar zelden interviews geven, maar Perry van Moov.nl werd in de gelegenheid gesteld om Lou Landré te spreken vanwege een interview voor de internetsite.

 

001.Wat is uw favoriete CD en waarom?
       Dat zijn er eigenlijk twee. De eerste is 'Bach: The Goldberg Variations' gespeeld door Glenn Gould. Mijn tweede       

       favoriete CD is 'Kind of Blue' van Miles Davis omdat deze me in hogere sferen brengt.

002.Wat is uw favoriete nummer en wanneer zet u deze meestal op?
       Bij de CD van 'Bach: The Goldberg Variations' heb ik niet echt een lievelingsnummer. Ik zet deze CD graag op als ik me

       niet zo lekker voel of gewoon zomaar. Het nummer 'So What' van Miles Davis zet ik juist graag op als ik me lekker voel.

003.Draaide u wel eens muziek vlak voor de opnames en/of optredens?
       Dat doe ik altijd alleen maar in de auto. Nooit op een filmset en destijds in het theater deed ik dat ook niet. Wanneer ik

       muziek in de auto op heb staan is dit puur ter ontspanning en geeft het me meestal een prettig gevoel van vrijheid. Maar

       muziek gebruiken voor het oproepen van een emotie voor een scène heb ik nog nooit gedaan.

004.Hoe belangrijk is muziek in uw leven?
       Heel belangrijk. Het verruimt je horizon en ik zou er niet aan moeten denken om een hele vakantie lang zonder muziek te       

       zitten.

005.Wie is uw favoriete zanger/zangeres/groep?
       Voor mij is dat de zangeres Ella Fitzgerald.

006.Met wie zou u wel eens een duet willen zingen?
       Haha, met niemand. Ik zing zo verschrikkelijk slecht, dat zou ik niemand aan willen doen.

007.Wat is uw favoriete sport? En beoefent u zelf ook een sport?
       Naar wielrennen en voetbal kijk ik graag. Zelf heb ik gevoetbald en cricket gespeeld. Dit heb ik echter niet langer dan

       een jaar gedaan en ik was nog super slecht ook.

008.Sinds 2005 bent u officieel met pensioen. Toch was u hierna te zien in een gastrol in 'Baantjer' en met kleine

       rolletjes in 'Sportman van de Eeuw', 'De Avondboot', 'Moordwijven', ‘De brief voor de koning’ en ‘Juliana,       

       prinses van oranje’. Bent u sinds uw pensioen selectiever uw rollen uit gaan zoeken waar u in wilt spelen?
       Of ik sinds mijn pensioen selectiever de rollen uit ben gaan zoeken denk ik niet. Ik doe alleen wat me leuk lijkt, maar dat

       heb ik eigenlijk altijd al gedaan. Mocht ik voor een rolletje gevraagd worden dan moet het project een regisseur hebben

       die ik mag, een leuke tegenspeler of tegenspeelster en het verhaal zelf moet iets herkenbaars zijn.

009.Tussen 1986 en 1997 (dus elf jaar) heeft u de rol van Jacques 'Sjakie' van Kooten vertolkt in drie films en een tv-       

       serie over de familie Flodder. Op welk karaktereigenschap komt u zelf met Sjakie overeen en waarin verschillen 

       jullie juist enorm?
       Allereerst wil ik even zeggen dat heel de Flodder-periode een prima tijd is geweest waar ik met veel plezier op terug kijk.

       Wat ik alleen heel storend vind zijn die herhalingen die steeds maar weer uitgezonden worden, schandalig vind ik dat.

       Maar om je vraag te beantwoorden, net als Sjakie ben ik zelf ook wel een tikkeltje naïef. Zo sociaal bewogen als Sjakie

       is, ben ik zelf echter minder. In die elf jaar van Flodder heb ik natuurlijk voornamelijk als acteur op het toneel gestaan,

       maar de rol van Sjakie heeft me hier nooit in beperkt. Het is ook nooit zo geweest dat ik minder serieus genomen werd

       als toneelacteur toen de eerste Flodder-film verscheen. Ik ben ook altijd mijn eigen weg gegaan en wat anderen daar van

       vonden zei me niet zoveel.

010.Op welk project uit uw hele carrière bent u het meest trots en/of bewaart u de beste herinneringen?
       Erg trots ben ik op de voorstelling Ik, Feuerbach uit 1989 bij het RO Theater. Ik heb daar mogen werken met Tankred

       Dorst, een groot Duitse toneelschrijver. Even trots ben ik op de voorstelling De revisor uit 1973 bij het Publiekstheater

       waar ik mocht werken met de fenomenale Tsjechische regisseur Jan Grossman. En als derde zou ik afscheidsvoorstelling

       Niemandsland uit 2004 van Harold Pinter willen noemen bij Het Nationale Toneel. Al heb ik vijf jaar later toch nog in

       het toneelstuk Nocturne gespeelt. Het was een voorrecht om bij Niemandsland door mijn goede vriend Antoine

       Uitdehaag geregisseerd te worden en met een andere goede vriend in de persoon van Carol Linssen samen te spelen. Dat

       was enorm leuk. En nee, vraag me niet te kiezen tussen deze drie want dat kan en wil ik niet.

011.U richt zich nu vooral op het voordragen van gedichten en zelf fotograferen. Waar komt die passie van het

       fotograferen vandaan?
       Ik zou het bij God niet weten. Al sinds mijn jeugd fotografeer ik. Ik mag graag om me heen kijken en dan verbaas ik me        

       over alles waar mooi licht opvalt. Dan wil ik dat graag 'vangen' en vastleggen met mijn fototoestel.

012.Zoals gezegd bent u sinds 2005 met pensioen. U heeft echter jarenlang ervaring als toneelspeler. Zou u echter zelf

       niet eens een toneelstuk willen regisseren?
       Dat zou ik best willen doen, maar niemand heeft me er ooit voor gevraagd. Er is ook zoveel moois geschreven dat ik niet

       echt een voorkeur voor een bepaald stuk heb.

013.Wat kunnen we op showbizzgebied in de toekomst nog van u verwachten?
       Momenteel zijn er geen plannen. Ik geniet volop van mijn pensioen. Mochten ze echter een leuk klein rolletje voor me in

       gedachten hebben, dan hou ik me aanbevolen.

 

Fotograaf: Susanne Middelberg

 

Interview: Perry Krootjes