LEONTIEN ZIJLAARD-VAN MOORSEL

De op 22 Maart 1970 in Boekel te Noord-Brabant geboren Leontien van Moorsel begint in 1978 met wielrennen. In 1985 wordt ze voor het eerst nationaal kampioen en Leontien behaalt in 1990 haar eerste wereldtitel. Ze kreeg anorexia in 1991 en stopte vervolgens met fietsen wegens uitputting in 1994.

Op 25 Oktober 1995 trouwde Leontien met haar grote liefde Michael Zijlaard en sinds die tijd gaat ze door het leven als Leontien Zijlaard-van Moorsel. In 1996 maakt Leontien haar rentree, terwijl haar comeback in 1998 succesvol verklaard kan worden. Leontien wordt in Valkenburg opnieuw wereldkampioen. In 2000 doet ze voor het eerst mee aan de Olympische Spelen (in Sydney te Australië). Leontien zet het werelduurrecord op haar naam in 2001 en haalt in 2004 nogmaals goud op de Olympische Spelen in Athene te Griekenland. Datzelfde jaar zet ze een punt achter haar wielercarrière en start ze samen met Michael het bedrijf Leontien Total Sports. Sinds Oktober 2004 staat er in Boekel een bronzen standbeeld van Leontien op het dorpsplein. Leontien deed in 2006 mee aan het eerste seizoen van het programma “Sterren Dansen op het IJs” waarin ze uiteindelijk tiende werd. In 2008 verscheen haar geautoriseerde biografie, Leontien van Moorsel – de rit van mijn leven. Leontien richtte eind 2013 het Leontienhuis op waar mensen met een eetstoornis worden ondersteund. Samen met haar Wilma deed Leontien in 2016 mee aan het programma “Mud Masters VIPS: Helden op de hindernis”.

Ze fietste uiteindelijk vier Olympische titels, negen wereldkampioenschappen, twee tourzeges en het werelduurrecord bij elkaar. Perry van Moov.nl kreeg de gelegenheid om de drukbezette, maar super sympathieke Leontien Zijlaard-van Moorsel te interviewen voor de internetsite.

001.Wat is je favoriete CD en waarom?
       Voor mij is dat de CD ‘Illegal Romeo part 1’ van Rene Froger. Dat is gewoon heel lekkere muziek.
002.Wat is je favoriete nummer?
       Mijn favoriete nummer is “The Number One” van Rene Froger. Die zette ik namelijk altijd op voor een wedstrijd.
003.Draaide je wel eens muziek vlak voordat je ging wielrennen?
       Ja, tijdens de voorbereidingen van belangrijke evenementen in de warming-up draaide ik heel vaak nummers van Rene Froger. Hij heeft namelijk erg

       toepasselijke muziek. Dat maakte mij dan heel erg sterk. Omdat mijn man Michael ook mijn trainer was, wist hij precies wat ik wilde doen voor de

       wedstrijden. Eenmaal in de wedstrijd draaide ik geen muziek, dat mag niet. Dan moet je geconcentreerd zijn op wat je doet.
004.Hoe belangrijk is muziek in je leven?
       Voor mij persoonlijk is muziek niet zo heel belangrijk.

005.Met wie zou je wel eens een duet willen zingen?
       Eigenlijk met niemand want ik kan echt niet zingen. Natuurlijk zing ik wel heel vaak met mijn dochter Indy, maar dan alleen thuis hoor.
006.Wat is je favoriete sport? En beoefen je zelf ook een sport behalve fietsen?
       Schaatsen en turnen vind ik erg mooi om naar te kijken. Verder kijk ik alleen naar heel belangrijke voetbalwedstrijden, zoals het EK en WK. Zelf doe

       ik aan hardlopen. Hiermee gebruik je heel veel verschillende spiergroepen. Ook doe ik een beetje aan cardio. Met balsporten heb ik helemaal niets.

       Dat komt ook omdat ik het zelf niet kan. Ik heb totaal geen balgevoel.
007.Op welk moment en welke prijs uit je carrière ben je het meest trots en/of bewaar je de beste herinneringen?
       In beide gevallen ga ik voor de wereldkampioenschappen in Valkenburg uit 1998. Daar werd ik wereldkampioen in eigen land. Dat is het mooiste wat

       er is. De reactie van het publiek toen was zo overweldigend. Ze hadden me echt in de armen gesloten. Mede door het enthousiasme van het

       Nederlandse volk won ik. Dat geeft je namelijk zoveel wilskracht. De wereldkampioenschappen in Valkenburg zijn zo belangrijk voor me omdat

       ze de eerste succesvolle rit waren na mijn eetstoornis die vier jaar heeft geduurd (Leontien kreeg in 1991 anorexia en stopte in 1994 met de

       wielrensport om weer beter te worden, dit duurde vier jaar, red.).
008.Je hebt ruim 26 jaar lang de wielrensport beoefent. Was je er direct van overtuigd dat wielrenner ‘jouw’ sport was?
       Eigenlijk wel al gauw. Eerst zat ik nog op turnen, maar daar blonk ik bepaald niet in uit. Ik flikkerde steeds van die evenwichtsbalk af. Daarna ben ik

       op mijn achtste gaan fietsen. Professioneel begon ik met fietsen in 1989. Dus toen was ik een jaar of negentien. Op het moment dat ik in 2004 mijn

       laatste wedstrijd fietste, was ik er daarna ook echt klaar mee. Het wedstrijdfietsen mis ik niet. Ik vind het heerlijk om niet meer onder druk te

       hoeven presteren. Ook had ik zin om andere dingen te gaan doen. Zoals lekker uit met vrienden, laat naar bed gaan, uit eten. Wanneer je

       wedstrijden doet, gaat dat allemaal niet.
009.In 1994 zat je in een ‘flinke dip’ van vier jaar. Was het een keuze van Michael om je trainer te worden?
       Michael leerde ik in 1992 kennen en in 1998 is hij mijn trainer geworden. Hij was mijn enige trainer. In 1994 kreeg ik anorexia en toen met mijn

       comeback in de wielrensport vond ik, maar ook Michael zelf, het prettig om iemand bij me te hebben die dicht bij me stond. Op het moment dat het

       slecht met je gaat, leer je iemand heel goed kennen. Dus mijn man kent me het beste. Hij ziet gelijk als ik me slecht verzorgt met eten. Zelf was

       Michael vroeger ook wielrenner. Het is heel belangrijk dat je als trainer veel doet uit eigen ervaring. De slechte dingen haal je er dan uit en de goede

       dingen breng je over.
010.Ben je zelf nooit bang geweest voor een terugval?
       Als je in je leven een keer heel diep gaat, dan kom je er sterker uit. Zolang Michael en ik samen blijven, zal ik geen terugval krijgen. Ook ben ik nu

       wel heel sterk in mijn hoofd. Ik zelf ben nu trainer met Michael van een professioneel wielerteam. Deze damesploeg is voor meisjes van tussen de

       18 en 28 jaar. Hun probeer ik onder andere heel goed te leren luisteren naar hun eigen lichaam.

011.Ten tijden van je carrière in de wielrensport was je man Michael ook je trainer. Kan je zowel een nadeel als een voordeel noemen van

       iemand die je trainer is en die in het dagelijks leven zo dicht bij je staat?
       Het is een voordeel dat als je jezelf slecht voelt het fijn is om een arm om je heen te hebben. Wat soms heel moeilijk is en dus een nadeel is om

       privé en zakelijk gescheiden te houden. Maar ik denk dat er altijd wel momenten zijn dat je niet op een lijn zit met elkaar. Ook als je gewoon een

       willekeurige trainer hebt.
012.Op je site heb je in het verleden wel eens gezegd “Stel jezelf een doel”. Hoe ben je op het idee hiervan gekomen?
       Met wat iemand ook doet vind ik het belangrijk dat je jezelf een doel stelt. Het maakt niet uit wat dat doel is, maar dan ga je helemaal ergens voor.

       Wanneer je ergens voor gaat, dan ga je ook meer van jezelf houden. En als het ene doel bereikt is, zoek ik gewoon weer een ander doel. Mijn eigen

       huidige doel is om het beste uit mijn wielerploeg te halen en het team te begeleiden naar de Olympische Spelen.
013.Je organiseert samen met Michael de Leontien Ladies Ride. Hoe is het idee ontstaan hiervoor?
       Tijdens mijn carrière moest ik voor de wedstrijden heel hard fietsen en dat is niet erg leuk. Maar als je het ontspannen doet juist wel. Ik zat toen na

       mijn sportcarrière te denken hoe mooi Nederland eigenlijk is. Bij die gedachte voelde ik me zo lekker, dat ik vond dat we daar iets mee moesten

       doen. Nu krijgen we heel veel vrouwen op de fiets. Vrouwen die heel weinig lichaamsbeweging hebben vinden zo’n dag wel heel leuk. Zelf vind ik

       het heel belangrijk dat jonge mensen sporten. Zeker nu je veel hoort van overgewicht, dan is het extra belangrijk. Terwijl de vrouwen fietsen kunnen

       de mannen mooi eens een keer op de kinderen passen. Zelf vind ik het heel leuk dat ik vrouwen een leuke en sportieve dag kan geven. De vrouwen

       komen aan het einde van zo’n dag heel enthousiast naar me toe om te laten weten hoe geweldig ze het vonden.

014.De tocht gaat door ’s-Hertogenbosch, Amsterdam en Rotterdam. Waarom enkel door deze plaatsen?
       Tja, je moet natuurlijk keuzes maken. Dat zijn gewoon hele mooie stukken Nederland. Ook is het dan eens per jaar een drukte van belang in mijn

       geboorteplaats Boekel. Dit kleine plaatsje met maar ongeveer 9500 inwoners ontvangt de Leontiens Ladies Ride vanuit Den Bosch in de dorpskern.
015.Kan je uitleggen wat er met de opbrengst gebeurd?
       Een gedeelte van de opbrengst van de Leontien Ladies Ride gaat naar Pink Ribbon.
016.Wat doet de Leontien.nl Foundation precies?
       Sinds lange tijd zet ik me in als ambassadrice voor verschillende projecten en goede doelen. Met de oprichting eind 2008 van Leontien.nl

       Foundation bundel ik al deze activiteiten. Leontien.nl Foundation werft fondsen en middelen voor goede doelen via de activiteiten van mij, daarbij

       gebruikmakend van mijn netwerk en de vele zakelijke relaties.

017.Wat kunnen we in de toekomst nog van je verwachten?
       Al sinds 2004 is er jaarlijks de Leontien Ladies Ride. Ook zijn we heel blij dat we sinds 2011 een nieuwe wielerploeg hebben met daarin zowel

       dames als heren, AA Drink/Leontien.nl Cycling Team. Daarnaast organiseren we ook evenementen, houden we bedrijfspresentaties (zo geven we

       lezingen bij bedrijven en leuken een bedrijfsfeestje op met spinninglessen).

Kijk voor meer informatie over Leontien Zijlaard-van Moorsel op www.leontienvanmoorsel.nl.

Interview: Perry Krootjes