KIRSTEN MULDER

 

De op 23 September 1973 in Odijk te Utrecht geboren Kirsten Mulder maakte haar acteerdebuut in 1996 met een gastrol in de tv-serie “12 steden, 13 ongelukken”. Van 1999 tot en met 2000 was ze twee seizoenen lang te zien als Fleur Noordermeer in de tv-serie “Westenwind”. In 2000 speelde Kirsten in de mimevoorstelling Post-keramisch, terwijl ze dat jaar ook afstudeerde aan de theaterschool Amsterdam bij de afdeling mime. In de periode van 2001 tot en met 2008 had Kirsten rollen in de toneelstukken De meeuw, Paradise Revisited, Slacks and Tops, Kasimir en Karoline, Fat Men in Skirts, Liefdeslouge, Moeder Afrika, Dat is het punt niet, De val, De luistering, Crave, Peanuts, Reiger ex machina, Iets, Lolita, Ich bin ein Berliner en Remix Cat on A Hot Tin Roof. Ze was in 2005 voor het eerst te zien bij Toneelgroep Oostpool, namelijk in de theaterproductie Allen af. In 2008 had Kirsten een rol in de muziektheatervoorstelling Depressie. Sinds 2009 is ze vast verbonden aan Toneelgroep Oostpool. Zo speelde Kirsten in haar eerste jaar daar in de toneelstukken Wat het lichaam niet vergeet, Zomergasten, Los en Orlando. In 2010 had ze rollen in de miniserie ‘Annie MG’ en de theaterproducties Van de brug af gezien en Thuis ben je nooit alleen. Kirsten speelde in 2011 diverse typetjes in de programma’s “Comedy Live” en “Vrijdag op Maandag” en was te zien in de toneelstukken Een kleine zeemeermin, Tweede natuur en De misantroop. In 2012 en 2013 was ze te zien in de theaterproducties Boiling Frog, Tramlijn Begeerte, De Beer – Tsjechov en Het Proces. Kirsten was in 2014 te bewonderen in de toneelstukken Who’s Afraid of Virginia Woolf en Barbaren. In de eerst genoemde productie speelde ze de rol van Honey waar ze de Colombina voor won (dit is een toneelprijs die jaarlijks wordt uitgereikt aan de actrice die naar het oordeel van een jury tijdens het seizoen de indrukwekkendste vrouwelijke bijdragende bijrol heeft vertolkt, red.). Verder was Kirsten dat jaar ook bij Het Zuidelijk Toneel te zien in de theatervoorstelling 9 zeer korte toneelstukken. In 2015 verzorgde ze in het eerste seizoen de stem van het personage S.A.R.A in de tv-serie “Missie Aarde” en had een rol in de film ‘Publieke werken’. Ook was Kirsten dat jaar te zien in de toneelstukken Angels in America en Smekelingen. Ze had in 2016 een rol in de voorstelling Lulu. Verder had Kirsten rollen in de korte films ‘Tussendoor’ en ‘Oud Zeer’. Gastrollen had ze in tv-series als “Forth Alpha”, “Baantjer”, “Costa! – de serie”, “ONM”, “Danni Lowinski” en “Moordvrouw”. Perry van Moov.nl ging in gesprek met de zeer vriendelijke Kirsten Mulder vanwege een interview voor de internetsite.

 

001.Je acteert in tv-series (“ONM”), films (‘Publieke werken’), doet theater (Smelingen) en stemmenwerk (“Missie Aarde”). Als je uit al je

      werkzaamheden uit je carrière een keuze moet maken die je het allerliefst doet, wat zou dit dan worden?

      Het liefst wil ik alles combineren. Maar de basis is voor mij toch het toneel. Toen ik in 1999 in de tv-serie “Westenwind” speelde zat ik al op de

      theaterschool in Amsterdam. Daar studeerde ik in 2000 aan af. Vervolgens koos ik destijds bewust voor het theater. Ik was namelijk bang dat als ik

      eenmaal in het tv-wereldje zou worden gezogen, ik niet meer aan een toneelcarrière toe zou komen. Daarbij is spelen in een tv-serie of film naast

      toneelwerk vrij lastig, omdat je al heel lang van tevoren aan een voorstelling verbonden bent. Je agenda is dus al lang van tevoren gepland. Maar

      als er een mooie rol voor een tv-serie of film is die ik met mijn theaterwerk kan combineren, dan doe ik dat graag.

002.Je hoort wel eens dat ieder personage dat een acteur of actrice speelt iets van zichzelf bevat. Kan je zowel een overeenkomst als groot

      verschil noemen qua karaktereigenschap tussen je zelf en Fleur Noordermeer uit “Westenwind” van 1999?

      Tuurlijk. Je bent zelf diegene die het personage speelt. De overeenkomst tussen Fleur en mij was dat we allebei een vrije geest hebben en

      ambitieus zijn. Het verschil was dat Fleur nogal afhankelijk was. Of dat nou van haar vader Max (gespeelt door Joep Sertons, red.) of van haar

      vriend Marco (gespeelt door Wouter Nicolaas, red.) was, maar ze was erg afhankelijk. Dat herken ik bij mezelf totaal niet. Wel zou Fleur tot mijn

      eigen vriendinnenkring kunnen behoren.

003.Op welk moment uit je carrière ben je tot nu toe het meest trots en/of bewaar je de beste herinneringen?

      Het meest trots ben ik op het toneelstuk Who’s Afraid of Virginia Woolf uit 2014. Nu lijkt het misschien of de rollen die ik speel allemaal vrij heftig

      zijn, maar als ze goed geschreven zijn past dat wel bij mij. Ik vind het wel prettig om zulke rollen te spelen. Daarbij ben ik erg trots op de

      voorstelling Who’s Afraid of Virginia Woolf omdat ik voor mijn rol hierin de Colombina-prijs gewonnen heb. Wanneer je voor je rol een prijs

      mag ontvangen, dan word je kwaliteit beloond. De Colombina-prijs was een juryprijs. En een jury is belangrijk omdat die dan kunnen zien wat je als

      acteur of actrice in huis hebt.

004.In 2015 verzorgde je in het eerste seizoen de stem van S.A.R.A. in de tv-serie “Missie Aarde”. Is het lastiger acteren als je stem enkel te

      horen is?

      Ja, ik vind het zelf best wel lastig. Het is een heel precies werk. Normaal kan je bij acteren ook je lichaam gebruiken. Maar bij inspreken gaat dat

      niet. Ik zat in een geluidsstudio waar ik enkel mijn eigen scenes zag. Zelf heb ik totaal niet de drang om een ruimtereis te willen maken. Dat laat ik

      liever aan anderen over, haha.

005.Sinds 2009 speel je ieder jaar in een voorstelling van Toneelgroep Oostpool. Kan je uitleggen wat dit gezelschap inmiddels voor je

       betekent en wat sprak je zo aan in de rol van Lulu uit 2016?

       Als je al zolang bij een toneelgroep speelt geeft dat vertrouwen van beiden kanten. Als actrice durf je ook meer omdat je iedereen al goed kent. Lulu

       was een zeer sterke vrouwenrol. Het was een voorstelling waarin mijn personage heel veel emoties had. Ik moest echt overschakelen van de ene

       naar de andere emotie. Ten tijden van de repetitieperiode of de try-out gebeurt het wel eens bij een productie dat ik in die emotie blijf zitten als ik

       alweer op weg naar huis ben. Het is ook zo heftig. Maar dat is ook de periode waar je net in begonnen bent en nog moet zoeken naar alles. Lulu

       was een echte, sterke vrouw. Het zou daarom kunnen dat er meer vrouwen dan mannen naar de voorstelling kwamen kijken. Maar dat weet ik niet

       zeker. Daar heb ik eigenlijk nooit zo op gelet.

006.Wat kunnen we op showbizzgebied in de toekomst nog van je verwachten?

       Van Zaterdag 1 Oktober tot en met 17 December 2016 ben ik te zien in het toneelstuk Demonen die op Zaterdag 8 Oktober 2016 in première gaat.

       Ook speel ik van Dinsdag 10 Januari tot en met Zaterdag 25 Februari 2017 een rol in de voorstelling Ondertussen in Casablanca die op Zaterdag 14

       Januari 2017 in première gaat.

 

Kijk voor meer informatie over het toneelstuk Demonen op http://www.toneelgroepoostpool.nl/.

Kijk voor meer informatie over het toneelstuk Ondertussen in Casablanca op http://www.nationaletoneel.nl/.

 

Interview: Perry Krootjes