In 2015 interviewde ik in een hotel in Rotterdam acteur Johan Leysen. Het onderstaande interview is gedateerd en niet aangepast. Alles dateert dus van acht jaar geleden. Na dit interview was Johan Leysen nog te zien in Nederland als Vester in de film ‘Gluckauf’, als John Roest in het eerste seizoen van de tv-serie “Vechtershart”, als Ben’s vader in de film ‘Waldstille’, als Jan in de film ‘Pink Moon’ en als Pol in de film ‘Noise’. Verder verleende hij zijn medewerking aan de korte film ‘Ga niet naar zee’, had een gastrol in de tv-serie “Ik weet wie je bent” en speelde een rol in het toneelstuk Conversations (at the end of the world). Ook was hij nog te zien in de Engelse films ‘Back to Utopia’ en ‘A Hidden Life’, verleende zijn medewerking aan de korte film ‘At the Pond’ en had een gastrol in de tv-serie “Before We Die”. In Belgie had Johan Leysen nog rollen in de film ‘Resurrection’, verleende zijn medewerking aan de korte film ‘Burn the Time’, had gastrollen in de tv-series “Lockdown” en “Pandore” en de solooorstellingen Trauerzeit en ACT. Tijdens het Gent International Film Festival ontving hij in 2017 de Joseph Plateau Honorary Award. Verder was hij in Frankrijk nog te zien met rollen in films als ‘Le tout nouveau testament’, ‘La volante’, ‘Malgré la nuit’, ‘Louis-Ferdinand Céline’, ‘Souvenir’, ‘Le passé devant nous’, ‘Tueurs’, ‘Autour de Luisa’, ‘Facades’, ‘Seule  à mon mariage’, ‘La dernière folie de Claire Darling’ en ‘Temps mort’. Ook verleende hij zijn medewerking aan de korte film ‘La chaleur du foyer’ en was te bewonderen in de theatervoorstelling La Reprise – Histoire(s) dus Théâtre (I). Op 30 Maart 2023 overleed Johan Leysen. Hij is 73 jaar geworden.

 

JOHAN LEYSEN

 

De op 19 Februari 1950 in Hasselt te Limburg – België geboren Johan Leysen verhuisde in 1973 naar Amsterdam te Nederland. Hij werkte aan Engelstalige projecten, zoals in 1982 de tv-film ‘Maya’. In 1993 was Johan Leysen te zien als Herr Schumler in de film ‘Swing Kids’ en in 1996 als Daniel Topolski in ‘True Blue’. Hij was in 1997 te bewonderen als De Grieux in ‘The Gambler’ en vertolkte in 1998 de rol van Horst Kramer in ‘The Commissioner’. Daarnaast was Johan Leysen ook te zien in de Italiaanse films ‘Desderando Giulia’ en ‘Colpo di luna’ en de Poolse film ‘Kuchnia polska’ en had een gastrol in de Duitse tv-serie “Schimanski”. Toch verrichtte hij zijn meeste werkzaamheden in Belgie, Nederland en Frankrijk. Zo maakte Johan Leysen in 1977 zijn filmdebuut met de Belgische film ‘Rubens, schilder en diplomaat’. Verder had hij rollen in de Belgische films ‘In alle stilte’, ‘Le lit’, ‘Le maitre de musique’, ‘Sailors Don’t Cry’, ‘Daens’, ‘L’ordre du jour’ en ‘The Crossing’ en de tv-film ‘’t bolleken’. In Nederland was Johan Leysen te zien in 1981 als Frans in ‘Het meisje met het rode haar’. Verder was hij in 1984 te bewonderen als Hans Deitz in ‘De grens’ en als de Baas in ‘Gebroken spiegels’. Johan Leysen had in 1985 de rol van Mellema in ‘De prooi’ en in 1990 die van Matthijs in ‘Romeo’. In 1991 vertolkte hij de rol van Henk van Raat in ‘Eline Vere’, in 1992 was dit de rol van Vincent in ‘Boven de bergen’ en in 1996 de rol van Mertens in ‘De langste reis’. Johan Leysen won in 1998 een Gouden Kalf als Beste acteur in de rol van Felice Beato in de film ‘Felice…Felice’ en was in 1999 te zien als Ed Oudeweetering in ‘Missing Link’. Verder had hij tussen 1981 en 1993 ook nog rollen in de films ‘Come-Back’, ‘De stille Oceaan’, ‘Parfait amour’, ‘De deur van het huis’, ‘Ei’, ‘Dilemma’, ‘Alissa in Concert’, ‘Openbaringen van een slapeloze’, ‘De Johnsons’, ‘Rosa Rosa’, ‘Rooksporen’ en ‘Hoffman’s honger’. Van 1983 tot en met 1995 speelde Johan Leysen rollen in de tv-films ‘Titaantjes’, ‘Zondag weet je alles’, ‘Jacht op het verleden’, ‘Mijn idee: Het schilderij’, ‘Braindrain’, ‘Niemand mag dit weten’, ‘Maten’ en ‘Tralievader’. Voor laatst genoemde werd hij genomineerd voor een Gouden Kalf in de categorie Beste Acteur. Of dat nog niet voldoende was had Johan Leysen ook aandelen in de korte films ‘Requiem’, ‘Pinter-cyclus’, ‘Schrodingers kat’, ‘Ogenschijnlijk’ en ‘Viaduc’ en had gastrollen in tv-series als “Het bloed kruipt”, “Op leven en dood”, “Oog in oog”, “Hoe voelen wij ons vandaag” en “Pleidooi”. Tussen 1974 en 2000 was hij in het theater te zien in de voorstellingen Don Juan, Kafka KK, Een dag dagenlang, Agamemnoon, Het liefdesconcilie, Het huis van Labdakus, Mysterie op de Lijnbaan, 1001 nacht, Het balkon, Dimanche, De stier en de maagd, Minna van Barnhelm, Nekrassov, George Sand, Anarchie in de Sillian, Het jachtgezelschap, De wereldverbeteraar, De zelfmoordenaar, Leedvermaak, Kalldewey - Farce, De scheiding van Figaro, Berenice, Symposium, Verkommenens Ufer. Medeamaterial. Landschaft mit Argonauten, Het verboden rijk, Julius Caesar, Leven - een vak, Kopernikus, Marco Polo en de solovoorstelling Wittgenstein Incorporated. In 1986 was Johan Leysen verantwoordelijk voor het decorontwerp, de vertaling, bewerking en de regie van het toneelstuk Stemmen. Ook vertaalde hij in 1992 de voorstelling Lustspel. Het was Frankrijk waar Johan Leysen debuteerde in een tv-serie, namelijk in 1982 met een gastrol in “Les enquetes du commissaire Maigret”. Van 1985 tot 1996 was hij te zien in de films ‘Je vous salue, Marie’, ‘L’œuvre au noir’, ‘Sur la terre comme au ciel’, ‘La reine Margot’, ‘La rage au cœur’, ‘Un samei sur la terre’ en ‘Trahir’. Voor laatst genoemde film won Johan Leysen de prijs in de categorie Beste Acteur. Verder had hij rollen in miniseries als ‘Tourbillons’, ‘Les Steenfort, maitres de l’orge’ en ‘Le destin des Steenfort’. Ook was Johan Leysen te bewonderen in de tv-films ‘Abus de confiance’ en ‘Les feux de la Saint-Jean’. Gastrollen had hij in tv-series als “Les cinq dernieres minutes”, “Maigret”, “Le cascadeur”, “Regards d’enfance”, “La grande collection” en “Madame le consul”.

 

In 2000 verhuisde Johan Leysen naar Parijs te Frankrijk waar hij sindsdien woont. Johan Leysen had in die periode rollen in Duitsland in de films ‘Tattoo’ en ‘Schussangst’ en een gastrol in de tv-serie “Tatort”. In 2005 was hij te bewonderen in de Italiaanse film ‘Gli occhi dell’ altro’. Johan Leysen was eveneens in Engelstalige projecten te zien. In 2010 als Pavel in ‘The American’ en in 2014 als Karl Sieg in de miniserie ‘The Missing’. Tussen 2000 en 2013 werkte hij in Frankrijk aan de films ‘Le pique-nique de Lulu Kreutz’, ‘Faites comme si je n’etais pas la’, ‘Princesses’, ‘Le roi danse’, ‘Lisa’, ‘Le pacte des loups’, ‘Les ames fortes’, ‘La sirene rouge’, ‘Miss Montigny’, ‘Le lievre de Vatanen’, ‘L’ete indien’, ‘West Point’, ‘Eleve libre’, ‘Soeur Sourire’, ‘Requiem pour une tueuse’, ‘Jeanne captive’, ‘Photo’, ‘Jeune & jolie’ en ‘Cadences obstinees’. Johan Leysen had rollen in de tv-films ‘Piege en haute sphere’, ‘Retour a Locmaria’, ‘De soie et de cendre’, ‘Carmen’, ‘La derive des continents’ en ‘Goldman’ en de miniseries ‘L’enfant des Lumieres’ en ‘Les Thibault’. Ook speelde hij mee in de korte films ‘Harmonie’, ‘Humaine’ en ‘Je suis une amoureuse’. Gastrollen had Johan Leysen in tv-series als “B.R.I.G.A.D.”, “Boulevard du Palais”, “Clara Sheller”, “Collection Fred Vargas” en “Engrenages”. Hij speelde in de Belgische films ‘Een ander zijn geluk’ en ‘Het Vonnis’ en de tv-serie “The Spiral”. Johan Leysen had een rol in de korte film ‘Sea of Tranquillity’ en een gastrol in de tv-serie “De smaak van De Keyser”. Ook was hij te bewonderen in de Belgische toneelstukken Wolfskers, Bloed & rozen en De misdaad – De man zonder eigenschappen III. In Nederland was Johan Leysen in 2008 te zien als de Mummie in de film ‘Zomerhitte’ en in 2014 als Sybrand van Hulst in ‘2/11 Het spel van de wolf’. Verder had hij een aandeel in de films ‘Moonlight’ en ‘Grimm’. Johan Leysen vertolkte in 2001 de rol van Martin Jonker in de tv-serie “De 9 dagen van de gier” en was in 2002 te bewonderen als George Terhoef in de tv-film ‘De enclave’. In de korte film ‘Rihla’ had hij een aandeel, terwijl hij ook nog een gastrol had in de tv-serie “Enneagram”. In 2008 was Johan Leysen te zien in het toneelstuk End. Hij deelde het scherm met Hollywoodsterren als Christian Bale, Monica Bellucci, Vincent Cassel, George Clooney, Liam Cunningham, Mark Dacascos, Gerard Depardieu, Michael Gambon, John Hurt, Christopher Lambert, John Malkovich, Vincent Perez, Christoph Waltz & Noah Wyle. Perry van Moov.nl werd in de gelegenheid gesteld om de zeer vriendelijke Johan Leysen te interviewen toen hij in Nederland was voor een bliksembezoek.

 

001.Wat is uw favoriete CD en waarom?

       Voor mij is dat de CD ‘Leçons de tenèbres a 1 et 2 voix’ van de Franse componist François Couperin. Dit vind ik            

       prachtige, troostende muziek.

002.Wat is uw favoriete nummer en wanneer zet u deze meestal op?

       Af en toe vind ik het fijn om het nummer “Don’t Think Twice, It’s All Right” van Bob Dylan te draaien.

003.Draait u wel eens muziek vlak voor de opnames en/of optredens?

       Dat is echt per project en rol verschillend. Bij film heb ik geen muziek nodig. Ik vind het bij theaterrollen soms wel        

       prettig. Dan kan ik me op die manier in alle rust concentreren op de rol.

004.Hoe belangrijk is muziek in uw privé-leven?

       Muziek is wel belangrijk voor mij. Toch zou ik een vakantie lang zonder de muziek zoals iedereen die kent wel kunnen.

       De natuur heeft voor mij namelijk ook muziek. Daarmee bedoel ik onder meer het fluiten van de vogels. Zelf heb ik

       nooit een muziekinstrument bespeelt.

005.Wie is uw favoriete zanger/zangeres en/of groep?

       Mijn favoriete zanger is Prince.

006.Met wie zou u wel eens een duet willen zingen?

       Dat wil ik niemand aandoen, haha.

007.Wat is uw favoriete sport? En beoefent u zelf ook een sport?

       Nee hoor, ik heb echt helemaal niets met sport.

008.U acteert namelijk in Nationale tv-series (een gastrol in “De Smaak van De Keyser”), Internationale tv-series (een

       gastrol in de Duitse serie “Schimanski”), films (‘Het Vonnis’), Internationale films (de Amerikaanse film ‘The

       American’), speelt daarnaast in het theater (De misdaad), solotheater (Wittgenstein Incorporated) en verzorgt

       voor theater decorontwerp, bent vertaler, bewerker en regisseur (de voorstelling Stemmen). Als u uit al uw

       werkzaamheden een keuze moest maken die u het allerliefst doet, wat zou dit dan worden?

       Bij mij is het niet belangrijk of het project voor tv, film of theater is. Ik kijk naar de mensen die het maken, met wie ik

       moet gaan samenwerken. Dat is voor mij belangrijker. Soms gebeurt het natuurlijk ook wel eens dat er met iemand de

       gewenste klik is. Dan is er geen chemie. Als acteur moet je dan zo professioneel zijn om dat niet aan je publiek te laten

       merken. Hoewel ik graag met andere mensen dus werk zijn er ook projecten die het beste tot zijn recht komen als je die

       in je eentje speelt. Zo heb ik dus in 1989 een keer solo in het theater gestaan met de voorstelling Wittgenstein

       Incorporated. Solo is alles anders. Als het fout gaat, dan word enkel jij er op aangewezen. Maar gaat het goed, dan is al

       die voldoening er ook enkel voor jou. Tot op heden heb ik drie keer een voorstelling geregisseerd. Regisseren en spelen

       in hetzelfde stuk is erg lastig en heb ik nog nooit gedaan. Maar wie weet wat de toekomst brengt. Ik sluit het ook niet uit.

009.Je hoort wel eens dat ieder personage dat een acteur of actrice speelt iets van zichzelf bevat. 002.Kunt u zowel een

       overeenkomst als groot verschil noemen qua karaktereigenschap tussen u zelf en Vester uit 'Gluckauf'?

       Daar ben ik het wel mee eens. Dat kan ook niet anders. Iedereen speelt een rol op zijn eigen manier. Net als Vester straal

       ik toch wel de nodige rust uit. Het verschil is dat hij erg aan het manipuleren is. Zo draait het in de film onder meer over

       de moeilijke band die vader Lei (Bart Slegers, red.) en zoon Jeffrey Frissen (Vincent van der Valk, red.) met elkaar

       hebben. Mijn personage Vester wil ook als een vader voor Jeffrey zijn en manipuleert de boel daardoor. Nee, ik zie

       Vester niet als iemand die tot mijn eigen vriendenkring kan behoren.

010.Op welk moment uit uw carriere bent u tot nu toe het meest trots en/of bewaart u de beste herinneringen?

       Voor mij is ergens trots op zijn niet perse gebonden aan succes. Ik heb mijn eigen graatmeter waardoor ik zelf goed kan

       bepalen of ik al het mogelijke uit een rol heb gehaald. Als ik toch iets moet noemen, dan ga ik voor mijn solotheaterstuk    

       Wittgenstein Incorporated uit 1989. Maar, ook op mijn rol als Felice Beato in de film ‘Felice…Felice…’ uit 1998 kijk ik

       met zeer goede herinneringen terug. Voor die film hadden we een hele goede ploeg mensen om mee te werken. De

       samenwerking verliep uitermate prettig en daarnaast was ik tevreden over hoe ik mijn spel gespeeld had. Dat ik

       uiteindelijk een Gouden Kalf als Beste Acteur won voor die rol was voor mij nog een mooie bijkomstigheid.

011.Uw vader Bert Leysen was de eerste directeur van de BRT televisieomroep. In hoeverre was dat uiteindelijk van

       belang dat u acteur bent geworden?

       Ik ben er natuurlijk al vroeg mee in aanraking gekomen. In eerste instantie waren mijn ouders ongerust toen ik acteur

       werd. Je moet toch jezelf in je levensonderhoud kunnen voorzien. Daarbij is het altijd maar afwachten of en wanneer je

       een nieuwe rol kunt gaan spelen. Toen bleek dat dit bij mij ging lukken waren mijn ouders wel blij voor me.

012.In 1993 won u de prijs als Beste Acteur voor uw rol in ‘Trahir’ en in 1998 kreeg u het Gouden Kalf als Beste

       acteur voor de hoofdrol in ‘Felice…Felice…’. Hoe belangrijk zijn deze prijzen voor u?

       Een prijs winnen voor je werk is vooral egostrelend. Niets meer en niets minder. Voor mij is de belangrijkste mening die

       van mijn vrienden. Het publiek zie ik eens bij de première van een nieuwe film van mij. Die zie en spreek ik dan wellicht

       eventjes na afloop, maar daarmee houdt het op. Aangezien ik mijn vrienden geregeld zie, kunnen hun makkelijker aan

       mij kenbaar maken hoe ze iets vonden. Dit neemt niet weg dat ik de mening van het publiek ook niet belangrijk vindt

       hoor.

013.De film 'Gluckauf' is pas de tweede film van regisseur Remy van Heugten. Wat heeft u doen besluiten om de rol

       aan te nemen?

       Voor mij heeft de ontmoeting met Remy mij overgehaald. Hij was erg enthousiast en kon zijn ideeen voor de film goed

       kenbaar maken. Qua avondvullende films had Remy enkel 'Valentino' gemaakt. Dus echt veel ervaring heeft hij nog

       niet. Maar, dat vind ik juist spannend en avontuurlijk. De première van de film 'Gluckauf' op Donderdag 22 Januari 2015

       tijdens het International Film Festival Rotterdam is goed ontvangen. Het is zeker geen happy film, waardoor het publiek

       geraakt de bioscoop zal verlaten.

 

Fotograaf: Eline Ros

 

Interview: Perry Krootjes