HAN ROMER

 

De op 16 Augustus 1948 in Amsterdam te Noord-Holland geboren Han Rӧmer speelde in 1973 en 1974 bij de Theaterschool in Amsterdam in de toneelstukken Zoo Story en Leer om leer, waar hij in 1974 afstudeerde. Hij was eveneens in 1973 en 1974 bij Toneelraad Rotterdam te zien in de theaterproducties Steel wat minder – 7^e gebod en De liefdesdrank. Van 1974 tot en met 1976 was Han Rӧmer verbonden aan Toneelgroep de Appel waar hij te bewonderen was in de toneelstukken Don Juan, Kafka KK, Een dag dagenlang, Agamemnoon, Preparadise Sorry Now en De storm. Hij speelde tussen 1978 en 1979 bij Toneelgroep Baal in de theaterproducties De hypochonders, Bekende gezichten, gemengde gevoelens, Kaspar, Tasso in Weimar en Nekrassov.

 

Tussen 1980 en 1988 was Han Rӧmer nog verbonden aan Toneelgroep Baal waar hij te zien was in de toneelstukken Alles voor niks, George Sand, Het jachtgezelschap, De wereldverbeteraar, De zelfmoordenaar, Leedvermaak, De  scheiding van Figaro, Het belang van Ernst (eveneens verantwoordelijk voor het decor), Het Richardson-effect (eveneens verantwoordelijk voor de vertaling en de regie), Soundman I, Symposium, En / of, School for Scandal en Postscriptum, de solovoorstelling Geen man, maar een wolk in broek en de muziektheatervoorstelling Dantons dood. Hij regisseerde eveneens de theaterproducties Kalldewey, Farce, Maria en Het park. In 1982 regisseerde Han Rӧmer het toneelstuk De wereld in het hoofd. Hij speelde in 1988 bij gezelschap Moniek Kramer in de theaterproducties Een totnogtoe onvervuld verlangen (2) en Een totnogtoe onvervuld verlangen (3). Tussen 1984 en 1989 vertolkte Han Rӧmer rollen in de toneelstukken Vesting Holland, Electra – of de val van de maskers, Tussen ons en Zappzarapp (eveneens verantwoordelijk voor de vertaling). Hij regisseerde de muziektheatervoorstelling Tuin der lusten en de theaterproducties Broeder Eichmann en Barsten in de spiegel en was mede schrijver van het toneelstuk Het hemelbed. In 1989 speelde Han Rӧmer de rol van Alfred in de tv-serie “Steil achterover”. Hij had verder rollen in de miniserie ‘Willem van Oranje’ en de film ‘De orionnevel’.

 

Tussen 1992 en 1996 regisseerde Han Rӧmer bij Van Gool & Grunfeld Theaterproducties de theaterproductie Ik zoek een man voor mijn zus en schreef mede aan de toneelstukken Ockhams scheermes, De olifantsdracht en Optisch bedrog. Hij regisseerde in 1992 bij het RO Theater de theaterproducties Gouda’s glorie II, Gouda’s glorie III en De wind in de wilgen. Tussen 1994 en 1998 was Han Rӧmer te zien bij Theater van het Oosten in de toneelstukken De markies van Keith en Al mijn zonen en regisseerde de theaterproductie Boldoot. Hij was tussen 1998 en 1999 bij gezelschap de Ploeg te bewonderen in de cabaretvoorstelling Vinger in de pap en de revue voorstelling En nu…revue!, waar hij bij beiden aan mee schreef. Tussen 1990 en 1999 speelde Han Rӧmer verder mee in de toneelstukken Galilei, Richard II, De Ivanovs, De jonge Tӧrless, Noordeloos, Na de regen, Tweeduister en Bermuda Drehoek. Bij laatst genoemde was hij eveneens mede schrijver van het stuk. Hij was verder mede schrijver van de theaterproductie Donderdag en de musical Carmen, bewerkte de musical Naar West Side Story en regisseerde het toneelstuk De overwinnaars. In 1992 speelde Han Rӧmer de rol van Johan in de tv-serie “Weekend”. Ook had hij een rol in de film ‘fl 19,99’.

 

Han Rӧmer was tussen 2002 en 2006 bij Toneelgroep Oostpool te zien in de theaterproductie Kleine luiden en bewerkte en regisseerde het toneelstuk Grensgevallen. Tussen 2003 en 2017 stond hij bij gezelschap De Ploeg in de theaterproducties Festen, Vendetta, De Godvader deel IV, Pilp Fuction, Ben Hur en 2012. Aan laatst genoemde twee schreef hij eveneens mee. Han Rӧmer regisseerde tussen 2003 en 2007 bij gezelschap Niet uit het Raam de cabaretvoorstellingen Over de top en Natuurlijke selectie. Hij schreef aan laatst genoemde ook mee. Tussen 2006 en 2014 speelde hij bij Bos Theaterproducties in het toneelstuk De verleiders – de val van een superman, vertaalde de theaterproductie Heksen en schreef de muziektheatervoorstelling De 101 dalmatiërs. Han Rӧmer was tussen 2009 en 2013 te zien bij Het Zuidelijk Toneel in de toneelstukken To Be There or to Be Here, 8 Zeer korte toneelstukken en Reis om de wereld in 80 dagen. Laatst genoemde schreef hij ook. In 2010 en 2011 stond hij bij de Toneelfabriek in de theaterproducties Ik hield van Hitler en Alles voor de Führer. Han Rӧmer speelde tussen 2000 en 2011 in de toneelstukken Ivanov, Phaedra en Vrije radicalen, vertaalde en speelde in de theaterproducties De driestuiversopera en Uitgedokterd, schreef het toneelstuk Cordoba duizend-en-één, was mede schrijver van de theaterproductie BRAAK, regisseerde het toneelstuk De ballen van Martha, regisseerde de cabaret voorstellingen Bloed en Zorg dat je erbij komt, speelde in de muziektheatervoorstelling Here, There and Everywhere en schreef mede en regisseerde aan de muziektheatervoorstelling Piet Paaltjes, dé muzikale thriller. In 2002 was hij te zien als Pap van der Ploeg in de tv-serie “Familie van der Ploeg” en in 2003 als Harry Borghouts in de film ‘Klem in de draaideur’. Han Rӧmer had verder rollen in de films ‘Noordeloos’ en ‘Het wapen van Geldrop’ en de Tv-Film ‘Flikken Maastricht: De Overloper’. Verder was hij te zien in de korte film ‘Een dubbeltje te weinig’, de korte tv-films ‘Dantons dood’ en ‘Liefde in Rhytme’ en had gastrollen in de tv-series “Citroentje met suiker”, “Reagan: Let’s Finish the Job”, “Medisch Centrum West”, “Coverstory”, “Help”, “12 steden, 13 ongelukken”, “Ik ben je moeder niet”, “Baantjer”, “Duidelijke taal”, “Wij Alexander”, “De aanklacht”, “Russen”, “Iedereen is gek op Jack”, “’t Schaep in Mokum”, “Zwarte tulp”, “Hoe mijn keurige ouders in de bak belandden” en “Oogappels”. Perry ging in gesprek met Han Rӧmer vanwege een interview voor de internetsite.

 

001.U acteert in tv-series (“Familie van der Ploeg” uit 2002), films (‘Klem in de draaideur’ uit 2003), doet theater (Steel wat minder – 7^e gebod uit

       1973), solovoorstellingen (Geen man, maar een wolk in broek uit 1983), muziektheater (Dantons dood uit 1986), regisseert voor theater

       (Kalldewey, Farce uit 1982), bent decorontwerper voor theater (Het belang van Ernst uit 1983), bent vertaler voor theater (Zappzarapp uit

       1987), bewerkt voor theater (Naar West Side Story uit 1992) en schrijft voor theater (De 101 dalmatiërs uit 2010). Als u uit al uw 

       werkzaamheden een keuze moet maken die u het allerliefst doet, wat zou dit dan worden?

       Dat je een voorstelling van verschillende kanten kunt benaderen en de verschillende disciplines kunt beoefenen ervaar ik als verrijking. Taal vind ik

       belangrijk en schrijven en vertalen vind ik dan ook bijna net zo fijn als toneelspelen of regisseren, misschien nog wel fijner. Verder voel ik mij op het

       toneel een stuk prettiger dan voor een camera. Vandaar dat ik voornamelijk toneel heb gespeeld en eigenlijk maar heel weinig televisie-  en filmrollen.

002.Je hoort wel eens dat ieder personage dat een acteur of actrice speelt iets van zichzelf bevat. Kunt u zowel een overeenkomst als groot

       verschil noemen qua karaktereigenschap tussen u zelf en Helge van het toneelstuk Festen?

       Daar ben ik het wel mee eens. Je maakt altijd gebruik van je eigen ervaringen en je eigen emoties. Dus elke rol is eigenlijk in meer of mindere mate

       een variatie van jezelf. Ze zeggen wel eens toneelspelen is kruipen in de huid van een ander. Maar het is eerder andersom. Een ander kruipt in jou.

       Helge is een geslaagd zakenman in de horecawereld. Een echte familieman, die helaas zijn familie heeft opgezadeld met een vreselijk geheim. Het

       grote verschil tussen Helge en mij is dat ik niet van geheimen hou. Even afgezien van het feit dat ik het niet in mijn hoofd zou halen om kinderen te

       misbruiken, zoals Helge wel deed bij zijn kinderen, zou ik niet kunnen leven met dit onbespreekbare vergrijp in mijn verleden. Ik ben voor eerlijkheid

       en openheid en voor respect voor de medemens. Er is al zoveel duisternis in het leven, een sprankje licht hier en daar kan geen kwaad. Een

       overeenkomst zou kunnen zijn dat hij een grote behoefte heeft aan zijn familie om hem heen. In zijn geval is dat behoorlijk paradoxaal. In mijn geval,

       kinderloos en oom van veel lieve neven en nichten, is dat wat begrijpelijker, neem ik aan. Helge zou wel tot mijn eigen vriendenkring kunnen

       behoren, zolang ik geen weet heb van zijn verschrikkelijk geheim. Ik heb verschillende vrienden uit de horecawereld gehad en dat waren goeie

       kerels.

003.Op welk moment uit uw carrière bent u tot nu toe het meest trots en/of bewaart u de beste herinneringen?

       Er zijn veel mooie herinneringen. Zoals mijn eerste rol in het toneelstuk Steel wat minder – 7^e gebod uit 1973, mijn eerste regieklus in 1982 met de

       voorstelling Kalldewey, Farce, maar ook mijn ontmoeting met Titus Tiel Groenestege in 1990 staat mij nog heel scherp voor de geest. We speelde

       toen samen in de theaterproductie Richard II. Tijdens de productie hadden we wat problemen met het stuk en ik wilde wegvluchten. Titus liet mij

       echter zien dat je ook kunt blijven en proberen de zaak naar je hand te zetten. Dat was voor mij de eerste stap op weg om theatermaker te worden.

004.Als u niet de showbizz was gegaan, welk beroep had u dan wel wat geleken: politieagent (zoals in een gastrol in “Reagan: Let’s Finish the

       Job” uit 1986), dokter (zoals in een gastrol in “Medisch Centrum West” uit 1988), kapper (zoals in “Steil achterover” uit 1989), ambtenaar

       sociale zaken (zoals in ‘Een dubbeltje te weinig’ uit 1991), verzekeringsman (zoals in een gastrol in “Coverstory” uit 1994) of receptionist

       (zoals in ‘fl 19,99’ uit 1998)?

       Geen van de beroepen die ik heb gespeeld zou mij iets geleken hebben. Als kind wilde ik timmerman worden, net als mijn oom. Dat je tafels en

       kasten kan maken met je handen leek mij geweldig. Dat is godzijdank overgegaan. Maar als ik terug zou mogen gaan en een studie zou mogen

       uitzoeken, dan zou ik kiezen voor natuurkunde. Of archeologie. De wetenschap om de wereld zoals hij was en is proberen te begrijpen. In feite is dat

       wat ik nu door middel van toneelspelen ook probeer, het leven te begrijpen.

005.In het toneelstuk Festen speelt u Helge, de pater familias. In 2003 speelde u al eerder in de voorstelling Festen. Wat maakte het voor u

       interessant om nu weer ja te zeggen tegen het toneelstuk?

       De Deense film uit 1998 vond ik zeer aangrijpend. In 2003 speelde ik al eerder in de voorstelling Festen, al nam ik toen de rol van Christian op mij.

       Een rol die in de huidige versie gespeeld word door Vincent Croiset. De rol van Helge die ik vandaag in de voorstelling speel, werd in 2003 gespeeld

       door mijn eigen vader Piet. Daarom is dit voor mij nu zo interessant. Titus Tiel Groenestege, die één van mijn vrienden bij het gezelschap De Ploeg

       is, regisseert de voorstelling. En ook speel ik in het stuk met Genio de Groot, Peter Heerschop en Viggo Waas die onderdeel van het gezelschap De

       Ploeg zijn en goede vrienden van mij zijn. Dat is ook het aantrekkelijke van deze herhaling. Enkel Joep Deudekom van gezelschap De Ploeg die in

       2003 mee deed is er dit keer niet bij. Het is hetzelfde stuk, met in de personen van Vincent Croiset, André Dongelmans, Bas Hoeflaak, Stephanie

       Louwrier en Maartje van de Wetering andere gasten. Kortom, hetzelfde en toch anders. Daarbij maakt het stuk nog steeds een verpletterende indruk.

006.Wat kunnen we in de toekomst nog van u op carrière-gebied verwachten?

       Tot en met Zondag 10 Juli 2022 ben ik nog te zien als Helge in het toneelstuk Festen.

 

Kijk voor meer informatie over het toneelstuk Festen op https://www.bostheaterproducties.nl/default.asp?keuze=producties&productie=480.

 

Interview: Perry Krootjes