GERDA HAVERTONG
De op 23 Oktober 1946 in Paramaribo te Suriname geboren Gerda Havertong kwam in 1966 naar Nederland. Na negen jaar ging ze in 1975 terug naar Suriname om zich uiteindelijk in 1979 definitief in Nederland te vestigen waar ze artieste werd. Gerda Havertong houdt zich onder andere bezig met korte eenakters, poëzie en vertellingen voor kinderen, en voordracht van gedichten uit derdewereldliteratuur in combinatie met muziek. Tussen 1982 en 1984 was ze te zien in de voorstellingenPowerma di rutu – gezangen van oorsprong en toekomst, Vaders en moeders, De buik heeft geen oren, Griezels en geesten, Een vrouw van een man en De negers. In 1985 was Gerda Havertong te bewonderen in het toneelstuk Het koninkrijk IJmond, terwijl ze van 1985 tot 2001 te zien was als Gerda in de kinderserie “Sesamstraat”. Gerda Havertong speelde in 1986 in het theaterstuk Stepping out, terwijl ze in 1987 rollen had in de voorstellingen Madre Eroina en Een revolver in Oldenzaal en de film ‘Vroeger is dood’. In 1988 en 1989 zong Gerda Havertong de intro in van het programma “Het klokhuis”. Tussen 1988 en 1992 was ze te zien in de toneelstukken De tranen van Den Uyl, Een uur in de wind, Tropenjaren, Skin, Medea, Antigone, Tori – Vluchtingen en The One-Sided Wall. In 1992 had Gerda Havertong een rol in de film ‘De Johnsons’. Ze in 1993 in de theaterstuk Dans dan! In September 1995 kreeg Gerda Havertong een ernstig auto-ongeluk, waarna een langdurige revalidatie volgde. Over deze periode schreef ze samen met Anna Bridié het boek Frontaal dat in 1997 verscheen. Sinds 1999 is Gerda Havertong lid van het comité van aanbeveling van de Stichting Kunstwerken Leo Glans. In 2000 had ze rollen in de productiesKut ! En stuk gebaseerd op totaal uit hun verband gerukte interviews met mannen, Het carnaval der dieren en De geest van Laat Maar Waaien. Sinds 2001 speelt Gerda Havertong de rol van Peetje in de kinderserie “Sesamstraat”. In 2002 had ze een rol in het toneelstuk GOAL. In 2003 was Gerda Havertong te zien als Aida in de film ‘Polleke’ en had een rol in de theatervoorstelling Mehlomancane. Tussen 2004 en 2008 had ze rollen in de voorstellingen Brandend geduld, De tranen van Den Uyl en Amandla! Fragment van strijd. Op Dinsdag 27 Oktober 2009 won Gerda Havertong de finale van De Grote Bijbelquiz waar ze Oost-Nederland vertegenwoordigde. Datzelfde jaar speelde Gerda Havertong in de productie Claus! In 2011 was in het theater te zien in de voorstellingen Monologica en Hoe duur was de suiker? Gerda Havertong speelde in 2013 de rol van Anansa Boerleider in de tv-film ‘Nooit te oud’ en ze was als Mevrouw Goedhart te zien in de film ‘Mees Kees op de planken’. Verder had Gerda Havertong een aandeel in de korte film ‘Niets Meer’. Gastrollen had ze in tv-series als “Zoals u wenst, mevrouw”, “Mensen zoals jij en ik”, “Baantjer”, “Van Speijk” en “De co-assistent”. Perry van Moov.nl sprak met de vriendelijke Gerda Havertong voor een interview voor de internetsite.
001.U acteert in tv-series (“Sesamstraat”), films (‘Polleke’), doet stemmenwerk, bent theatermaakster en bent
zangeres. Als u uit al uw werkzaamheden een keuze moet maken wat u het liefst doet, wat zou dit dan worden?
Oh joh, ik wil helemaal geen keuze maken. Wanneer ik in een toneelstuk speel, dan zal ik altijd zorgen dat ik ook kan
zingen. Televisie, film en theater, het is meestal allemaal acteren. Daarnaast zing ik. Met een persoon, een bandje of
alleen. Het is leuk als je live kan optreden. Ik tel mijn zegeningen omdat ik niet hoef te kiezen uit mijn werkzaamheden.
002.Waarom werkt u zo vaak voor kinderen?
Vroeger heb ik gezegd dat ik me incompleet voel als niet kan zingen, spelen en lesgeven. Het werken voor kinderen heb
ik omgezet met mijn theatrale optreden met kinderen. Ik vind het heel leuk en erg plezierig. Het is een hele andere
discipline dan voor volwassenen te spelen. Wat ik wel jammer vindt is dat Nederland een hokjesgedrag kent. Dat vind ik
vervelend. Ik wil namelijk theater maken voor zowel jong als oud. Aangezien ik uit het onderwijs kom kan ik makkelijk
in de huid van een kind kruipen. Dat is natuurlijk een voordeel. Zulema is mijn dochter en heeft inmiddels zelf een
dochtertje. Mijn kleindochter heet Maiza is nu 6 jaar. Haar naam is afgeleid van Mamaisa en betekent Moeder Aarde.
003.Op welk project uit uw carrière bent u het meest trots en/of bewaart u de beste herinneringen?
Oh, dat vind ik een hele leuke vraag. In dat geval kies ik voor het toneelstuk Medea uit 1990. Dit was een Grieks drama.
Het verhaal gaat over een vrouw die haar kinderen vermoordt en haar man gaat vervolgens met een jonge vrouw
trouwen. Medea was een buitenlandse vrouw. Maar ik ben de eerste en enige zwarte vrouw die deze rol toen speelde of
gespeeld heeft tot nog toe. Eerder werd de ‘zwarte’ Medea door blanke vrouwen gespeeld. Ze hebben me drie keer
gevraagd voor dit. De eerste keer was ik in verwachting en dus ging het niet. Toen ik voor de tweede keer gevraagd
werd, had ik al een ander contract getekend voor iets anders. Uiteindelijk kon het de derde keer gelukkig wel doorgaan.
Het stuk is toen heel goed ontvangen. Voor mijn rol heb ik toen veel positieve recensies gekregen. Als ‘zwarte’ actrice
moet je jezelf altijd wel extra bewijzen.
004.Van 1985 tot 2001 speelde u Gerda en sinds 2002 speelt u de rol van Peetje in “Sesamstraat”. Wat betekent
“Sesamstraat” inmiddels door de jaren heen voor u zelf?
Als Gerda speelde ik mezelf. Peetje is een soort van ‘peetmoeder’. Deze rol heb ik zelf bedacht. Ik was zo moe van al die
vrouwen met die lieve dingen. Er moest een personage komen die zich om iedereen bekommerde vond ik. Zelf vind ik
“Sesamstraat” een van de beste kinderprogramma’s die er is. Er mag uiteraard geen grof taalgebruik in worden gebruikt.
Het moet blijven opvoeden. Kinderen willen geleid worden. Maar ze willen ook aftasten. En die gelegenheid moeten ze
krijgen.
005.U bent lid van het comité van de Stichting Kunstwerken Leo Glans. Kunt u hier iets meer over vertellen?
Goh, dat je dat weet. Deze Stichting is namelijk niet zo bekend. Met name het Surinaamse volk kent deze kunstenaar wel
omdat Leo Glans zelf Surinamer was. Er is een familie geweest die het werk van Leo Glans in ere heeft hersteld.
Wanneer je merkt dat iemand daadwerkelijk talent heeft en je kan een bijdrage leveren dan is het belangrijk om dat ook
te doen. Als er een stichting kan zijn voor Surinaamse kunstenaars in het bijzonder en voor iedereen in het algemeen, dan
werk ik daar met alle liefde aan mee. Mijn man en ik hebben zelf een kunstgalerie. Voordat ik mijn man leerde kennen
organiseerde ik kunstexposities op verschillende plekken in Alkmaar en Bergen. Toen ik les gaf aan de kweekschool heb
ik daar heel vaak middagen georganiseerd voor kunstenaars.
006.Hoe is het idee van Stichting Wiesje ontstaan?
Eind 1999 heb ik zelf Stichting Wiesje opgezet. Deze is er voor dementerende ouderen in Suriname. Mijn moeder heette
Wiesje en die kreeg dementie. Daar ben ik toen heel erg van geschrokken. Ik zag met mijn eigen ogen hoe ontoereikend
de zorg in Suriname nog was. Er ontbraken tot nog toe middelen en deskundigheid voor voldoende goede zorg en
begeleiding. Noodgedwongen worden er nog steeds mensen met dementie aan hun lot daar overgelaten. De stichting
heeft tot doel om middelen bij elkaar te brengen, kennis over te dragen en voorzieningen te realiseren voor mensen met
dementie in Suriname.
007.Wat kunnen we op showbizzgebied in de toekomst nog van u verwachten?
Voorlopig blijf ik nog als Peetje te zien in “Sesamstraat”. Ik blijf nog gewoon lid van het comité van de Stichting
Kunstwerken Leo Glans en daarnaast blijf ik me ook inzetten voor Stichting Wiesje.
Kijk voor meer informatie over Gerda Havertong op www.gerdahavertong.nl.
Kijk voor meer informatie over de tv-serie “Sesamstraat” op hun eigen site www.sesamstraat.nl.
Kijk voor meer informatie over Stichting Kunstwerken Leo Glans op www.leoglans.nl.
Kijk voor meer informatie over Stichting Wiesje op www.wiesje.nl.
Interview: Perry Krootjes
Maak jouw eigen website met JouwWeb