In 2006 interviewde acteur en schrijver Dolf de Vries bij hem thuis in Den Haag. Het onderstaande interview is gedateerd en niet aangepast. Alles dateert dus van veertien geleden. Na dit interview schreef Dolf de Vries nog de boeken Reizen door Laos en Cambodja met Dolf de Vries, Ik wil geen opa heten!, Reizen door Albanië en Macedonië met Dolf de Vries, Cuba – vrolijk getralied land, Een muur van blauw, Namibië – een rustig sterk land en Vrucht van de leugen. Qua acteren speelde hij nog in de miniserie ‘Rembrandt en ik’, had gastrollen in tv-series “Keyzer & de Boer advocaten”, “Flikken Maastricht”, “Rechercheur Ria” en “Het geheime dagboek van Hendrik Groen”. Ook had hij een rol in de korte film ‘Tot de dood ons scheidt’ en was als Lucas Mulder te zien in de Engelse film ‘Milo’. Zij meest recente klus was een rol in de korte Nederlandse film ‘Het Begin en het Einde’ uit 2019. Eén jaar later overleed hij, op 5 December 2020. Dolf de Vries is 83 jaar geworden.

 

DOLF DE VRIES

 

De op 11 Juli 1937 in Den Haag te Zuid-Holland geboren Dolf de Vries had tussen 1960 en 1972 rollen in de toneelstukken Het proces Andersonville, Becket of De eer van God, De pick-nick, De twee beulen, Guernica, Richard de Derde, Marius, De kardinaal van Spanje, Het priëel, Hendrik IV – eerste deel, Marieken van Nieumegen, De Perzen, Het lemen wagentje, What’s in A Name, Clérambard, Kinderen van de zon, Galante listen, Johan van Oldebarnevelt, Er is een moord gepleegd, Lessen in laster, Droom van een midzomernacht, ’n Zondag in New York, De meteoor, Voorjaarsontwaken, De dans van Sergeant Musgrave, Zo is het (of zo lijkt het), Bruiloft, Trommels en trompetten, Het wijde land, Een vlo in ’t oor, Veel leven om niets, Je hoeft Amsterdam niet voor me in te pakken, ik eet ’t hier wel op, De visioenen van Simone Machard en De vossejacht. Hij speelde in die periode in de theaterproductie Cabaret ’n Wissewas die hij eveneens schreef en regisseerde. Behalve dat Dolf de vries in het toneelstuk Losse kolf – schoten speelde, schreef hij deze ook. Daarnaast had Dolf de Vries ook een rol in de musical O, kijk mij nou. In 1973 speelde hij de rol van Paul Kruithof in de film ‘Turks fruit’ en was te zien in de theaterproductie Koning Lear en De cirkel. Tussen 1974 en 1975 had Dolf de Vries rollen in de toneelstukken Einde van de reis, Op zoek naar jezelf en Alles over liefde…vijf éénacters door Arthur Schnitzler. In 1977 was hij te zien als Dr. Peter Sanders in ‘Het Debuut’ en als Jack Ten Brinck in ‘Soldaat van Oranje’. Dolf de Vries vertolkte in 1981 de rollen van Robert in ‘Te gek om los te lopen’ en John in ‘Hoge hakken, echte liefde’. Verder had hij rollen in de film ‘Max Havelaar’ uit 1976 en de miniserie ‘Mata Hari’ uit 1981. In 1982 was Dolf de Vries te bewonderen in de theaterproductie Duet for one en de films ‘De stilte rond Christine M.’ en ‘Het verleden’. Hij was in 1983 te zien als Dr. de Vries in de film ‘De vierde man’ en had een rol in het toneelstuk Koppen dicht. In 1984 had Dolf de Vries een rol in de theaterproductie Memoires van een Benjamin. Hiervoor was hij ook verantwoordelijk voor de vertaling van het stuk. Hij was in 1985 te zien als Dijter van Gelder in de film ‘Het bittere kruid’ en had een rol in het toneelstuk Veel succes, mevrouw. In 1986 speelde Dolf de Vries de rol van Oscar Verhulst in de tv-serie “Dossier Verhulst”. Ook had hij dat jaar een rol in de theaterproductie Boefje die hij eveneens samen met Mady Misset regisseerde. Dolf de Vries was in 1987 te zien als Johan in de film ‘Vroeger is dood’. In 1990 stond hij in de theaters met zijn solovoorstelling De wereld in een rugzak en hij had dat jaar een rol in de film ‘Ava & Gabriel: A Love Story’. Dolf de Vries had in 1991 rollen in de musical Funny Girl en de film ‘Intensive Care’. In 1992 was hij te zien als Ferguson in de film ‘De bunker’ en had een rol in het toneelstuk Het web van de spin. Van 1994 tot en met 1997 speelde Dolf de Vries vier seizoenen lang de rol van Ed Couwenberg in de soapserie “ONM”. In 2006 was hij te zien als Notaris Wim Smaal in de film ‘Zwartboek’. Gastrollen had hij in tv-series als “Waaldrecht”, “Mensen zoals jij en ik”, “Er waren twee koningskinderen”, “Oma Fladder”, “Het bloed kruipt”, “Moordspel”, “De wandelaar”, “Recht voor z’n Raab”, “Coverstory” en “Niemand de deur uit”.

 

In Buitenlandse projecten heeft Dolf de Vries ook gespeeld. Zo had hij in 2006 een rol in de Duitse TV-Film ‘Brűder – Auf dem Jakobsweg’. Een gastrol had hij in de Engelse tv-serie “Barlow at Large”.

 

Daarnaast is Dolf de Vries ook schrijver. Zo is hij sinds 1998 schrijver van een reisboeken-reeks waarvan inmiddels 16 boekjes verschenen zijn. Ook schrijft Dolf de Vries sinds 1985 wekelijks een column in de Haagsche Courant. Een aantal van deze columns zijn gebundeld in de boeken Dat moet mij weer gebeuren, Ruim baan en De wereld rond. Verder verschenen nog van Dolf de Vries de boeken Moet je horen, Eens Kind, Altijd Kind en Screentest. Perry van Moov.nl ging in gesprek met de zeer vriendelijke Dolf de Vries vanwege een interview voor de internetsite.

 

001.Wat is uw favoriete CD en waarom?
       Dat is de CD 'Vier letzte lieder' van Richard Strauss, gezongen door Jessye Norman. Die muziek tilt me namelijk altijd op naar een hoger niveau dan

       waarmee ik het meestal moet doen.

002.Wat is uw favoriete nummer en wanneer zet u deze meestal op?
       De hele CD is onvergetelijk mooi. Ik speel hem soms wel vijf a zes keer achter elkaar.

003.Draait u wel eens muziek vlak voor opnames?
       Nee, ik heb nog nooit muziek gebruikt om een bepaalde emotie op te moeten roepen. Ik hou dan meer van stilte.

004.Hoe belangrijk is muziek in uw leven?
       Muziek vind ik wel belangrijk, maar ik kan ook makkelijk zonder. In de auto heb ik heel af en toe muziek op staan hoewel ik ook hier weer liever voor

       de stilte ga.

005.Als u op reis bent voor uw boekenreeks 'In een rugzak', hoe belangrijk is de muziek dan        

       voor u?
       Ik vind het altijd leuk om als ik in verre landen ben een CD te kopen met de muziek van het land. Wanneer ik thuis ben, zet ik de CD op en zo beleef

       ik heel de reis weer opnieuw.

006.Wie is uw favoriete zanger/zangeres/groep?
       In dat geval ga ik voor de zangeres Anouk.

007.Met wie zou u wel eens een duet willen zingen?
       Ook dan zou ik voor Anouk gaan.

008.Wat is uw favoriete sport? En beoefent u zelf ook een sport?
       Vroeger deed ik aan voetbal. Nu kijk ik het enkel nog. En dan vooral de belangrijke wedstrijden en die van het Nederlands Elftal. Ook cricket vind ik

       prettig om naar te kijken. Verder doe ik aan zwemmen en fitness.

009.U acteert in tv-series (“Dossier Verhuslt”), films (‘Soldaat van Oranje’), deed toneel (Het web van de spin), musical (Funny Girl), , bent

       vertaler, schrijver en regisseur. Maar, wat doet u het liefst?
       Het liefst combineer ik het natuurlijk. Maar als ik echt een keuze zou moeten maken, dan wordt het schrijven. Dat heeft ook met mijn leeftijd te maken

       hoor. Schrijven kan je namelijk altijd doen wanneer je wilt. Maar als je me deze vraag vijfendertig jaar geleden had gesteld, dan had ik gekozen voor

       het toneel. Ik ben trouwens wel blij dat ik niet enkel van toneel afhankelijk ben.

010.In 1997 stopte u met uw rol van Ed Couwenberg in de soap "ONM". Heeft u daarna nog wel eens naar de serie gekeken en had u nooit  spijt

       dat u er mee gestopt was?
       Nee, ik heb daarna niet meer naar de serie gekeken. Ook had ik geen spijt dat ik eruit gestapt was. Voor mij was de koek gewoon op. Toen de serie

       begon, hadden we jonge acteurs en actrices die van de toneelschool kwamen. Maar hoe langer de serie liep, hoe vaker er jonge mensen bij kwamen

       zonder enige acteeropleiding. Ook de verhaallijn vond ik niet interessant meer. Ik heb wel gemerkt dat het verschil tussen spelen in een soap en

       spelen op het toneel erg belangrijk is. Bij toneel is het namelijk zo dat de acteur de rol moet worden, bij soap wordt de rol de acteur. Op een gegeven

       moment had ik bij "ONM" enkel nog het idee dat ik mezelf speelde. Ik kwam naar de studio, zei mijn teksten en ging weer naar huis. Als acteur is dat

       heel oninteressant om te spelen. Toen ik bij 'Zwartboek' de rol van notaris Smaal speelde moest ik echt karaktertrekken, zijn houding en nog meer

       dingen bedenken om Smaal te worden. Dat is pas acteren en dat is ook leuk. Wel heb ik nog steeds met sommige oud- collega's van "ONM" contact.

       Zo ben ik goed bevriend met Bettina Berger (mijn tv-dochter Renee Couwenberg, red.), Pauline van Rhenen (mijn tv-vrouw Aafke Couwenberg-

       Reitsema, red.), Dominique van Vliet (Ellen Evenhuis, red.) en haar vriend Pim Vosmaer (Bob Simons in serie, red).

011.Brazilië, Argentinië, China, Ierland, India, Indonesië, Vietnam, Australië, Nieuw-Zeeland, Canada, Zuid-Afrika, Syrië en Jordanië. Allemaal

       landen waar u voor uw reisverhalenboeken 'In een rugzak' bent geweest. Welk bovenstaand land heeft echter de meeste indruk op u

       gemaakt?
       Oh, dan ga ik absoluut voor Syrië en Jordanië. Wij westerlingen denken dat we daar heel onvriendelijk ontvangen worden. Maar het tegendeel is

       waar. Ik ben nergens zo hartelijk ontvangen als in die landen. Het zijn hele vriendelijke mensen daar.

012.Tussen de film 'De Bunker' uit 1992 en 'Zwartboek' uit 2006 zat 14 jaar. Waarom duurde het zo lang eer u weer in een Nederlandse film ging

       spelen?
       Dat is heel simpel. Ik werd namelijk niet gevraagd. Een eerlijker antwoord kan ik niet geven.

013.De film ‘Zwartboek’ was de vierde samenwerking met regisseur Paul Verhoeven. Hoe is hij om mee te werken?

       Het is na 'Turks fruit', 'Soldaat van Oranje' en 'De Vierde man' mijn inderdaad vierde Paul Verhoeven-film. In de film speel ik de rol van notaris Smaal

       en voor deze rol heb ik geen auditie hoeven doen. Er gaan wel eens geruchten dat Paul een reputatie heeft om moeilijk mee te werken. Ik ben het

       hier honderd procent oneens mee. Een andere regisseur die zo intens meeleeft met zijn acteurs en actrices als Paul ken ik niet. Hij eist veel van

       zichzelf en dan vind ik het ook terecht dat hij dat van anderen mag verwachten. Alleen degenen die te veel pretenties hebben of een te groot ego,

       zeuren over slecht kunnen werken met hem.

 

Fotograaf: Arenda Oomen

 

Interview: Perry Krootjes