CLAIRY POLAK

 

De op 30 Mei 1956 in Amsterdam te Noord-Holland geboren Clairy Polak begon na het gymnasium in 1982 als schrijversjournalist bij de Uitkrant. In 1986 schreef ze Het is nooit beloofd, dat het leuk zou worden, een historisch overzicht van dertig jaar Tingeltangelcabaret in Amsterdam. Clairy Polak ging in 1988 werken als bureauredacteur bij de VARA. In 1990 werd ze daar politiek verslaggever voor de radio. Clairy Polak presenteerde eveneens het radioprogramma De Editie. In 1995 maakte ze de overstap naar het Radio 1 Journaal en ging als verslaggever en programmamaker werker voor de NOS. Clairy Polak werd in 1998 uitgeroepen tot beste radiomaker van dat jaar. In 2002 werd ze weer redacteur en presentatrice bij de VARA. Clairy Polak presenteerde de radioprogramma’s De Ochtenden en Ophef en Vertier. Van 2003 tot en met 2010 presenteerde ze het televisieprogramma “NOVA”. Dit was het debuut van Clairy Polak als presentatrice voor tv. Ze presenteerde van 2006 tot en met 2012 het debat- en discussieprogramma “Buitenhof”. In 2010 presenteerde Clairy Polak het nieuwe actualiteitenprogramma “Nieuwsuur”. Ze presenteerde van 2010 tot en met 2014 het radioprogramma Met het Oog op Morgen. Ook ontving Clairy Polak in 2010 de Sonja Barend Award vanwege haar interview met Hans van Goor in “NOVA” van 2009. Ze presenteerde van 2011 tot en met 2014 het HUMAN-programma “Het Filosofisch Kwintet”. Ook presenteerde Clairy Polak in 2011 het televisieprogramma De Waan van Dag en het VPRO TV Lab-programma “Take 10”. Van 2012 tot en met 2014 presenteerde ze het Radio4-programma De Klassieken. Clairy Polak was van 2012 tot en met 2013 presentatrice bij de AVRO. In 2013 was ze juryvoorzitter voor de Libris Literatuurprijs. Perry van Moov.nl ging in gesprek met Clairy Polak vanwege een interview voor de internetsite.

 

001.U bent journaliste, televisiepresentatrice (“NOVA”) en radiopresentatrice (Met het Oog op Morgen). Als u uit uw werkzaamheden een keuze

       moet maken die u het allerliefst doet, wat zou dit dan worden?

       Ik hoef geen keuzes te maken. Ook als televisiepresentatrice en radiopresentatrice ben ik journalist. In 1982 ben ik als schrijversjournalist begonnen

       bij de Uitkrant. Dit is een culturele krant in Amsterdam. Als ik tussen televisie en radio moet kiezen, dan ga ik voor werken voor de radio. Daar heb je

       een hele intieme vorm van communiceren. Het laat meer aan de verbeelding over. Ook is het bij radio makkelijker om je eigen sfeer te scheppen.

002.Op welk moment uit uw carrière bent u tot nu toe het meest trots en/of bewaart u de beste herinneringen?

       Om in vakjes te denken hou ik niet van. Wel zijn er dingen waar ik blij van kan worden. Wanneer een gesprek, discussie of uitzending goed gelukt is

       kan ik daar blij van worden. Maar doordat ik nogal een perfectionist ben, zijn deze op één hand te tellen. Dat ik bij het toneelstuk Terror geregisseerd

       word stoort mij totaal niet als perfectionist. Bij Terror ben ik ook geen journaliste, maar 'actrice'. Al vind ik me na één toneelrol nou ook weer niet

       gelijk een actrice hoor.

003.Wat betekent de Sonja Barend Award voor u die u in 2010 won?

       Toen ik de Sonja Barend Award ontving voelde ik me wel vereerd. Het is een prijs van je collega's. Maar ik zie het niet als een hoogtepunt in mijn

       carrière. De volgende dag moet je gewoon weer opnieuw aan de slag gaan.

004.Er word wel eens gezegd dat u een felle manier van interviewen heeft. Herkent u zichzelf daar in?

       Dat ik op een kritische manier interview klopt zeker. Het is me nog nooit gebeurd dat mensen dan niet door mij geïnterviewd wilde worden. Ik stel

       namelijk kritische vragen, maar ben wel fair. Zo behandel ik mensen met respect en laat ze uit praten.

005.Uw vader was acteur, tekstschrijver en komiek Alexander Pola en uw moeder was cabaretière Katja Berndsen. Was het direct duidelijk voor

       u dat u ook de showbizz in ging?

       Ik ben journaliste geworden en in mijn vak heb ik niets met showbizz te maken. In 1982 begon ik mijn carrière als journaliste en dat heeft mijn

       moeder nog net mee mogen maken (Katja Berndsen overleed in September 1982, red.). Dat ik nu op mijn 61ste toch een beetje in de voetsporen

       van mijn ouders treed is wel leuk. Ook is het leuk om eens iets totaal anders te doen.

006.Wie was uw eigen grote voorbeeld als journalist of journaliste?

       Zelf ben ik nooit zo van de voorbeelden geweest. Wel kijk ik wat anderen doen. Maar daar heb ik dan niet direct bewondering voor.

007.Wat maakte u zo enthousiast aan het toneelstuk Terror dat u ja zei tegen de rol van rechter?

       Het is een heel spannend stuk. Met dit toneelstuk wordt het publiek geconfronteerd met een dilemma. Er word een vliegtuig gekaapt met daarin 148

       passagiers. Deze vliegt vervolgens richting een plek waar 54.000 mensen aanwezig zijn. Een majoor (piloot van een F16 gevechtsvliegtuig die achter

       het gekaapte vliegtuig vloog) staat voor de rechtbank omdat hij het vliegtuig heeft neergeschoten waarbij alle inzittenden zijn omgekomen om zo de

       54.000 menen te kunnen redden. Het vraagstuk dat in het toneelstuk centraal staat is of de majoor schuldig of onschuldig is.

008.Wat vind u stiekem het allerleukst aan de voorstelling Terror: het spelen van de voorstelling zelf of er na over praten met het publiek?

       In het geheel vind ik het erg leuk om te doen. Het na praten met het publiek na de voorstelling hoort erbij. Het publiek vormt de jury van de rechtbank

       en moet in de pauze stemmen of de majoor schuldig dan wel onschuldig is. Na de pauze doet de rechter uitspraak op basis van de meerderheid van

       de stemmen. Het lijkt misschien makkelijk, maar door wat je in de voorstelling hoort en ziet moet je heel vaak je mening aanpassen. In mijn ogen is

       de majoor schuldig. Want als iemand voor eigen rechter gaat spelen, dan ben je altijd fout bezig.

 

Interview: Perry Krootjes