BEN VERBONG

 

De op 2 Juli 1949 in Tegelen te Limburg geboren Ben Verbong studeerde in 1974 af aan de Nederlandse filmacademie te Amsterdam. Hij was in 1975 assistent van de regisseurs Ernie Damen en Guido Pieters bij de film ‘Zwaarmoedige verhalen voor bij de centrale verwarming’. Samen met Guido Pieters schreef hij in 1977 het scenario voor de film ‘Dokter Vlimmen’. In 1981 schreef en regisseerde Ben zijn eerste avondvullende film, ‘Het meisje met het rode haar’. Hij schreef en regisseerde in 1984 zijn tweede film ‘De schorpioen’. In 1986 regisseerde Ben de toneelstukken Van de brug af gezien en Agnes van God. Hij schreef en regisseerde in 1989 zijn derde film, ‘De kassière’. Ook regisseerde hij in datzelfde jaar het theaterstuk Saltimbank. In 1991 schreef en regisseerde Ben zijn vierde film ‘De onfatsoenlijke vrouw’. Hij was in 1994 regisseur van zijn vijfde film, ‘De Flat’. Ook regisseerde hij in datzelfde jaar twee afleveringen van de tv-serie “Kats & Co”. In 1996 schreef en regisseerde Ben de miniserie ‘Charlotte Sophie Bentinck’. Hij regisseerde in 2000 de 5-jaarlijkse Tegelse passiespelen. Dit is een grootschalig cultureel en religieus toneelstuk, dat sinds 1931 om de vijf jaar in openluchttheater De Doolhof in Tegelen wordt opgevoerd. In 1981 won Ben de Prijs van de Nederlandse Filmkritiek voor de film ‘Het meisje met het rode haar’, in 1995 een Rembrandt Award voor de film ‘De Flat’ en in 1996 de Zilveren prijs voor de miniserie ‘Charlotte Sophie Bentinck’.

 

Hij woont en werkt sinds 1997 in München te Duitsland. Hier heeft Ben de Tv-Films ‘Geliehenes Glück’, ‘Schock – Eine Frau in Angst’, ‘Lieber böser Weihnachtsmann’, ‘Zerbrechliche Zeugin’, ‘Hanna – Wo bist Du?’, ‘Brautpaar auf Probe’, ‘Das Mädchen auf dem Meeresgrund’, ‘Ein vorbildliches Ehepaar’, ‘Mona kriegt ein Baby’, ‘Hochzeitskönig’, ‘Sophie’ en ‘Ein ganz normaler Tag’ en de bioscoopfilms ‘Das Sams’, ‘Sams in Gefahr’, ‘Es ist ein Elch entsprungen’, ‘Herr Bello’, ‘Ob ihr wolt oder nicht’. De miniserie ‘Honingfrauen’ en zes afleveringen van de tv-series “Die Gang” en “Tatort” maakte hij weer voor televisie. Hij won in 2001 voor de film ‘Das Sams’ de Duitse Filmprijs, een Bavarian Film Award en een Professional Jury Golden Sparrow, in 2003 een Bavarian Film Award voor de film ‘Sams in Gefahr’, in 2005 wederom een Bavarian Film Award voor de film ‘Es ist ein Elch entsprungen’. In 2017 kreeg hij zowel een Jupiter (Duitse Televizierring) als een Zilveren Award in New York voor de miniserie ‘Honingfrauen’.

 

Verder regisseerde Ben in 2010 de Turkse film ‘Takiye: Allah yolunda’ en in 2015 de Amerikaans film ‘The von Trapp Family: A Life of Music’.

 

Hij heeft samen gewerkt met Hollywoodsterren als Eliza Bennett (‘Inkheart’), Rosemary Harris (‘Spider-Man 1 – 3’), Stacy Keach (‘Escape from L.A.’), Udo Kier (‘Barb Wire’), Ricky Dean Logan (‘Freddy’s Dead: The Final Nightmare’), Matthew Macfadyen (de tv-serie “Succession”), Dustin Nguyen (de tv-serie “21 Jump Street”) en Christoph Waltz (‘Spectre’ & ‘No Time to Die’). Perry ging in een restaurant in Amsterdam in gesprek met de zeer vriendelijke Ben Verbong vanwege een interview voor de internetsite.

 

001.U regisseert voor films (‘Het meisje met het rode haar’ uit 1981), theater (Van de brug af gezien uit 1986) en televisie (“Kats & Co” uit 1994),

       schrijft voor films (‘Dokter Vlimmen’ uit 1977) en televisie (“Kats & Co” uit 1994), was assistent van de regisseur (‘Zwaarmoedige verhalen

       voor bij de centrale verwarming’ uit 1975) en in Duitsland regisseert u voor televisie (“Die Gang” uit 1997) en bioscoopfilms (‘Das Sams’ uit

       2001) en bent schrijver voor televisie (een aflevering van “Tatort” uit 1999) en tv-films/films (de tv-film ‘Hanna Who bist Du?’ uit 2002). Als u

       uit al uw werkzaamheden een keuze moet maken die u het allerliefst doet, wat zou dit dan worden?

       In dat geval ga ik voor het verfilmen van een scenario dat ik zelf geschreven heb. Het hele proces vind ik dan creatiever. Dus schrijven, filmen en

       monteren. Mijn eerste Duitse klus was puur toeval toen ik in 1997 benaderd werd voor de regie van de Amerikaans-Duitse tv-serie “Die Gang” met

       onder meer Hollywoodsterren Stacy Keach (Escape from L.A.’) en Dustin Nguyen (de tv-serie “21 Jump Street”). Voor de serie hebben we gefilmd in

       Duitsland en Amerika. Ik had direct door dat Amerika niet mijn filmland was, terwijl ik na deze tv-serie steeds opnieuw klussen in Duitsland kreeg

       aangeboden. Die heb ik steeds opnieuw aangenomen en inmiddels woon en werk ik al vijfentwintig jaar met veel plezier daar.

002.Met de film ‘The von Trap Family: A Life for the Music’ uit 2015 richtte u zich op de Amerikaanse markt. Waarom was dit?

       Ik wilde graag eens een Engelstalige bioscoopfilm maken. Vanwege het Oorlogsverleden in Duitsland heeft de film het daar niet goed gedaan. De

       film had Oostenrijk als achtergrond. Rikolt von Gagern was de Duitse producent van de film. Terwijl de Amerikaanse distributeur Lionsgate de film

       uitbracht. Voor de film hebben we gedraaid in Salzburg te Oostenrijk, in Montana in de Verenigde Staten en in Beieren te Duitsland. Wanneer je iets

       voor de Amerikaanse markt maakt moet je aan bepaalde regels voldoen. Zo is sentiment in films en series voor Amerika belangrijk. Dat beperkt je

       wel in je mogelijkheden.

003.Op welke twee momenten bent u het meest trots en/of bewaart u de beste herinneringen, Eén Nationaal en één Internationaal project?

       Bij mijn Nederlandse werken kies ik er voor twee. Namelijk de film ‘Het meisje met het rode haar’ uit 1981 en de miniserie ‘Charlotte Sophie Bentinck’

       uit 1996. Met mijn buitenlandse werken kies ik voor de miniserie ‘Honingfrauen’ uit 2017. Voor deze miniserie won ik de German Television Academy

       Award, wat zoiets is als de Duitse Televizier Ring. Ook hebben 300.000 kijkers gestemd op ‘Honingfrauen’ waardoor ik de Duitse publieksprijs, de

       Jupiter ontving voor Beste Duitse televisiefilm. Beiden prijzen ontving ik in 2018.

004.Sinds 1997 bent u werkzaam in Duitsland. Hoe zijn de mensen van de film ‘Toen ik je zag’ dan bij u terecht gekomen?

       Na de miniserie ‘Charlotte Sophie Bentinck’ uit 1996 ben ik in 1997 in München te Duitsland gaan wonen en werken. In Nederland had ik in 2000

       enkel nog een regieklus voor de 5-jaarlijkse Tegelse passiespelen. Ik regisseerde in 2009 de Duitse film ‘Ob ihr wolt oder nicht!’. Hierbij was Denis

       Wigman de Nederlandse co-producer van de film. Hij is nu de producent van de film ‘Toen ik je zag’. Hij had al diverse mensen benaderd, maar daar

       was geen klik met Isa Hoes. Toen heeft Denis mij dus benaderd en hij is met Isa voor twee dagen naar München gekomen. Tussen Isa en mij was er

       wel direct een klik en ik zag meteen mogelijkheden in een film van ‘Toen ik je zag’.

005.Aangezien u nu al zo lang in Duitsland woont en werkt, in hoeverre houdt u dan nog de Nederlandse tv en filmwereld in de gaten?

       Ondanks dat ik in Duitsland woon zie ik bijna alle Nederlandse films. Dit omdat ik één van de leden van DAFF (Dutch Academy For Film) ben. Hierin

       zit ik in de categorie regie en DAFF telt momenteel 542 leden. Naast dat de DAFF-leden zich inspannen voor het kiezen van de nominaties en

       winnaars voor de Gouden Kalveren, organiseert de Dutch Academy For Film activiteiten voor leden en zet zij zich in ter verbetering van de

       overlegstructuren van de sector. Egbert Jan Weeber was mijn idee voor de rol van Bastiaan. Hij speelde in 2003 in de film ‘Van God los’ die

       geregisseerd was door mijn neef Pieter Kuijpers. ´Toen ik je zag´ gaat over een driehoeksverhouding, tussen een man, een vrouw en een ziekte. Dat

       de film waargebeurd is, is voor mij heel belangrijk.

006.Maar ‘Toen ik je zag’ gaat niet over de ziekte depressie, maar over een liefdesrelatie. En niet over acteurskoppel Antonie en Isa, maar over

       acteurskoppel Bastiaan en Esther. Had de film dan ook in Duitsland gemaakt kunnen worden, als één van uw volgende Duitse films?

       In Duitsland kennen ze het gelijknamige boek niet. Dat helpt de film wel. Ook kennen ze daar Antonie (Kamerling, red.) en Isa (Hoes, red.) niet en is

       de impact daardoor minder. Het schrijfproces voor een goed verhaal duurde ruim drie jaar voordat we een script hadden waar ik uiteindelijk tevreden

       over was. Ondanks dat Isa zelf actrice is gaat ze geen rol in de film spelen. Behalve Egbert-Jan Weeber die Bastiaan gaat spelen en Noortje Herlaar

       die de rol van Esther op zich neemt, zijn er ook rollen voor onder meer Hanne Arendzen (uit de miniserie ‘Ramses’, red.), Anneke Blok (uit de film

       ‘Soof’, red) en Matthijs van de Sande Bakhuyzen ( uit de film ‘Voor elkaar gemaakt’, red.).

007.Wat kunnen we op showbizzgebied in de toekomst nog van u verwachten?

       Het plan is dat ‘Toen ik je zag’ in Oktober 2022 in de Nederlandse bioscopen gaat draaien. Dit wordt mijn eerste Nederlandse werk in tweeentwintig

       jaar, sinds de 5-jaarlijkse Tegelse passiespelen uit 2000. Ook ben ik samen met Pieter Kuijpers druk bezig met een 5-delige Nederlandse tv-serie

       over de Februaristaking; ´Februari´. De Februaristaking vond plaats op 25 en 26 Februari 1941. Het was de eerste grootschalige verzetsactie tegen

       de Duitse bezetter in Nederland. De staking was het eerste massale en openlijke protest tegen de Jodenvervolging in Nederland. Op deze serie

       verheug ik me zeer.

 

Interview: Perry Krootjes