BELINDA MEULDIJK

 

De op 7 Januari 1955 in Oostvoorne te Zuid-Holland geboren Belinda Meuldijk debuteerde in 1960 met een gastrol in de tv-serie “Pipo de Clown”. Ze was in 1975 te zien als Uni in de tv-serie “Pipo en het Grachtenheim”. In 1977 was Belinda te bewonderen als Esther in de film ‘Soldaat van Oranje’ en had een rol in de Internationale BBC mini serie ‘Count Dracula’. Ze werd in 1979 pop-fotografe met een eigen studio in Hilversum en speelde de rol van Nancy in de tv-serie “Gaslicht”. In 1980 vertolkte Belinda de rol van Geurend Gras in de tv-serie “Pipo in West-Best”. Sinds datzelfde jaar is ze ook actief als boekenschrijfster. Zo kwam toen haar eerste boek Mooie mensen uit. In de jaren 80 en 90 werkte ze veel samen met onder andere componist en arrangeur Gerard Stellaard, voor Rob de Nijs. Als tekstschrijver schreef ze meer dan 300 stukken. Zo componeerden Hans Vermeulen, Frank Boeyen, Maarten Peters en Han Kooreneef muziek op haar teksten voor Rob, wat resulteerde in vele gouden en platina lp’s. In 2001 ontving ze een Gouden Harp voor haar gehele oeuvre als schrijfster. Belinda poseerde in Maart 1992 voor Playboy. In 1998 verscheen haar eerste roman, Een zwart paard. Belinda schildert sinds 2000. Belinda stond voor de Europese verkiezingen 2004 en de Tweede Kamerverkiezingen 2006 als lijstduwer kandidaat voor de Partij voor de Dieren. In 2006 maakte ze eveneens een documentaire over een ezelopvang in Corfu te Griekenland. Belinda schreef in 2009  in navolging van haar inmiddels overleden vader Wim Meuldijk de musical Pipo en de gestolen stem, die ze ook bewerkte en waar ze ook het boek voor schreef en illustreerde. In 2017 was ze met van Hoorne productie betrokken bij de tv-serie “De nieuwe avonturen van Pipo”. Belinda zet zich al jaren in voor Peoples Animal Welfare Society (PAWS). Hierover maakte zij vier documentaires, die door de TROS werden uitgezonden. Belinda speelde rollen in de tv-film ‘Volk en vaderliefde’ en de tv-serie “Dynastie der kleine luyden” en “GTST”. Perry ging in gesprek met de zeer vriendelijke Belinda Meuldijk vanwege een interview voor de internetsite.

 

001.Je acteert in tv-series (“GTST” uit 1997), Nationale films (‘Soldaat van Oranje’ uit 1977) en Internationale films (‘Count Dracula’ uit 1977),

       doet toneel (improvisatietheater met Wim T. Schippers), bent liedjesschrijfster, boekenschrijfster en maakt schilderijen. Als je uit al je

       werkzaamheden een keuze moet maken die je het allerliefst doet, wat zou dit dan worden?

       Het heeft lang geduurd voordat ik er uit was waar qua beroep mijn liefde naar uit gaat. Maar ik ben er inmiddels achter dat ik schrijven het liefst doe.

       Als schrijfster voor liedjes en boeken ben ik eigen baas en dat vind ik erg prettig. Schrijven voor liedjes zie ik als een soort huwelijk. De tekst en de

       melodie van het nummer moeten samen kloppen. Om zelf eens een jurylid in een talentenjacht te zijn is niets voor mij. Ik vind het vreselijk om

       iemand te moeten beoordelen die zo hard heeft gewerkt aan zijn of haar optreden.

002.Je hoort wel eens dat ieder personage dat een acteur of actrice speelt iets van zichzelf bevat. Kan je zowel een overeenkomst als groot

       verschil noemen qua karaktereigenschap tussen je zelf en Esther uit de film ‘Soldaat van Oranje’ van 1977?

       Als acteur en actrice moet je altijd uit je eigen emotie putten. Toen ik Esther wilde spelen in ‘Soldaat van Oranje’, zei Rutger (Hauer, red.) dat ik het

       binnen moest houden. Ik moest dus zo naturel mogelijk mijn spel brengen. Niets ten nadelen van Paul Verhoeven die regisseur was van de film,

       maar hij richtte zich op het van alles rondom de film. Terwijl Rutger die als Erik Lanshof mijn directe tegenspeler was, nam hij mij onder zijn vleugels

       en gaf mij advies hoe ik Esther het beste kon spelen. Iemand als Esther kan wel tot mijn eigen vriendinnenkring behoren.

003.Op welk moment uit je carrière ben je tot nu toe het meest trots en/of bewaar je de beste herinneringen?

       Het meest trots ben ik op het nummer “Niet voor het laatst” uit 2017 van de gelijknamige CD van Rob (de Nijs, red.). Ook Rob zijn afscheidsconcert

       ‘Het is mooi geweest’ op 22 Juni 2022 in Ziggo Dome te Amsterdam koester ik. In 2001 ontving ik de Gouden Harp voor mijn gehele oeuvre als

       schrijfster, een vakjury prijs. Erkenning krijgen zo nu en dan is toch wel fijn. Dit hoeft echter niet perse in een prijs. Het kan ook dat het publiek mij

       een compliment geeft met mijn werk. Dat zie ik ook als de mooiste erkenning.

004.Kan je uitleggen wat Pipo de Clown voor je betekent?

       Ik was drie jaar toen mijn vader in 1958 met Pipo de Clown begon. Mijn vader nam mij aan de hand mee naar de eerste tv studio destijds, het witte

       kerkje in Bussum. De decors en de acteurs en de enorme camera’s maakte grote indruk op mij. De buitenopnames, later in 1962 vonden plaats bij

       ons in de tuin. De Pipowagen bouwde mijn vader zelf en het ezeltje Nononono woonde in onze stallen. In de tv-serie “Pipo en de Slaapridder” uit

       1960 hadden mijn broer Mark en ik voor het eerst een piepklein rolletje. Ik ben er dan ook mee opgegroeid. Voor mij hoorde Pipo altijd al bij mijn

       leven. Het was niet meer dan logisch dat ik op latere leeftijd er zelf eens in mee zou doen. Zoals uiteindelijk dat ik in 1975 de rol van Uni in de tv-serie

       “Pipo en het Grachtenheim” speelde en in 1980 de rol van Geurend Gras in de tv-serie “Pipo in West-Best”. In 2017, tien jaar na de dood van mijn

       vader, kwam ik met het idee voor een nieuwe tv-serie van Pipo. Dit werd uiteindelijk “De Nieuwe avonturen van Pipo” die ik mede met van Hoorne

       Producties ontwikkelde en waar ik betrokken bij de casting van de rollen van was.

005.Je maakt ook schilderijen. Wat schilder je met name?

       Mijn vader was niet alleen schrijver. Hij begon zijn carrière als striptekenaar van o.a. Ketelbinkie, voor het Rotterdamsch Parool. Hij heeft mij leren

       tekenen en was een hele goede leermeester. Zelf schilder ik nu sinds 2000. Ik maak portretten van zowel mens als dier en de laatste tijd laat ik mij

       inspireren door Salvador Dali. Met zijn surrealisme bevrijd hij de beperkingen van de realiteit. Schilderen is niet anders dan een verhaal vertellen aan

       de muur. Ik ben begonnen toen we voor de CD ‘Engelen uitgezonderd’ van Rob ( de Nijs,red ) waar ik alle teksten van had geschreven, illustraties

       voor de hoes en het binnenwerk nodig hadden. Mijn schilderijen zijn olieverf op doek. Het werken aan de schilderijen doe ik gewoon thuis in alle rust.

006.Je bent op Spanje beschermvrouwe van de stichting PAWS. Kan je uitleggen wat dit precies betekend?
       Hoe de liefde voor dieren bij mij ontstaan is weet ik niet. Die is er altijd al geweest. PAWS staat voor the Peoples Animal Welfare Society. Omdat ik

       destijds vaak bij mijn vader in Spanje was, en daar zag dat PAWS in nood verkeerde, besloot ik ze te helpen. Het is een reddingcentrum dat allerlei

       zwerfdieren helpt. De stichting maakt ook de bevolking meer bewust over hoe ze met dieren om moeten gaan. Voor PAWS heb ik vijf documentaires

       gemaakt die werden uitgezonden door de TROS om meer aandacht te vragen voor hun werk.

007.Wat kunnen we op showbizzgebied in de toekomst nog van je verwachten?

       Voorlopig blijf ik gewoon doorgaan met het schrijven van liedjes en boeken en het maken van schilderijen. Verder blijf ik mij inzetten voor PAWS,

       maar ook andere instanties die zich het lot van zwerfdieren aantrekken.

 

Kijk voor meer informatie over Belinda Meuldijk op http://www.belindameuldijk.eu/.

Kijk voor meer informatie over de stichting Paws op https://paws-patas.org/.

 

Interview: Perry Krootjes