ANTOINETTE JELGERSMA

 

De op 18 December 1955 in Delft te Zuid-Holland geboren Antoinette Jelgersma debuteerde bij het Publiekstheater  in 1983 met een rol in het toneelstuk Zomer. Ze studeerde in 1984 af aan de Toneelschool in Arnhem te Gelderland. Datzelfde jaar was Antoinette Jelgersma te zien in de theatervoorstelling Angst en hoop. Tussen 1985 en 1996 had ze rollen in de toneelstukken Het huis van Bernarda Alba, Dekode, Agatha, Wat de butler zag, Het huis van Atreus, Gedicht an die Dauer, De nieuwe kleren van de keizer, De weerstaanbare opkomst van Arturo Ui, De wil om te treffen, Zomergasten, Drie zusters, Matilda, Quadricolore, Peer Gynt, Spelers, Zomerdans, Judith, Uitzicht, Kleine zielen, Drenkelingen, Antichambre, De rij, Tussen Moskou en december en Heden toekomstmuziek. Bij Het Ro theater, Onafhankelijk toneel, Caroussel, Bonheur en Het Nationale toneel. Antoinette Jelgersma stond verder in 1993 met haar solovoorstelling Undine gaat in de theaters en was in 1994 te zien in de muziektheatervoorstelling The Wedding House Party. Sinds 1997 is zij vast verbonden aan het Nationale Toneel. Zo stond Antoinette Jelgersma tussen 1997 en 1999 in de theatervoorstellingen Het uur waarop wij niets van elkaar wisten, De nacht van de pauw, Hartzeer, De komedie van de liefde, Het jachtgeweer, Oude mensen en Waterlanders. Bij laatst genoemde was ze eveneens mede-schrijfster. In 2000 maakte Antoinette Jelgersma haar tv-debuut met een gastrol in de tv-serie “Russen”. Ze was in datzelfde jaar ook te zien in de toneelstukken Serendipity 7, Serendipity 9 en Serendipity 10. Bij de laatst genoemde was ze eveneens de mede-schrijfster. Bij het Nationale Toneel had Antoinette Jelgersma rollen in de theatervoorstellingen Het geheugen van water en Maat voor maat. Ze was in 2001 te zien in de film ‘Ik ook van jou’ en in het toneelstuk De Trojaansen  bij het Onafhankelijk Toneel en bij het Nationale Toneel in de theatervoorstelling King Lear. Tussen 2002 en 2009 had Antoinette Jelgersma rollen in de toneelstukken Het feuilleton en Medea, de muziektheatervoorstelling Carmen en bij het Nationale Toneel in haar solo muziektheatervoorstelling Oersonate en de theatervoorstellingen Driemaal leven, Het vuil, de stad en de dood, De dochters van King Kong, Rosmersholm, Ludmilla, Ivanov, Een vriendendienst, Aan de overkant, Oresteia, Heksenjacht, Thuisreis, As You Like It, Romeo en Julia, Equus en Drakengebroed: De dochters van Ulrike Meinhof. Bij laatst genoemde productie was ze eveneens mede-schrijfster. Antoinette Jelgersma speelde vanaf 2010 bij het Nationale Toneel in de toneelstukken The Power of Yes, Retour Hollandse Spoor, Emilia Galotti en Over dieren. Voor haar hoofdrol in laatst genoemde werd ze genomineerd voor de Theo d’Or. In 2011 had Antoinette Jelgersma rollen in de film ‘Kom niet aan mijn kinderen’, de theatervoorstelling Fanny en Alexander bij de Toneelmakerij en bij het Nationale Toneel in haar solovoorstelling Land zonder Woorden en het toneelstuk Midzomernachtdroom. Ze was in 2012 te bewonderen in de miniserie ‘Beatrix, Oranje onder Vuur’ en in de theaters met de muziektheatervoorstelling Koninginnenacht en de theatervoorstelling Drie zusters. Tussen 2013 en 2015 speelde Antoinette bij het Nationale Toneel in de toneelstukken Het stenen bruidsbed, Elektra, Het onderzoek, As You Like It, De gouden draak en Genesis. Ze won voor laatst genoemde voorstelling de Colombina. Antoinette Jelgersma was in 2016 te zien in de film ‘Riphagen’. Hiervoor werd zij genomineerd voor een Gouden Kalf. Ook speelde ze in de theatervoorstelling Olie en bij het Nationale Toneel in de toneelstukken De revisor en The Little Foxes. In 2017 en 2018 stond ze bij het National Toneel in de theatervoorstellingen The Nation – deel 1,2,3,4.,  en Metropolis 1. In 2019 was Antoinette Jelgersma te bewonderen bij het Nationale Toneel in het toneelstuk Onze straat en The Children en ze maakt sinds het dertiende seizoen als Marlies Kamphuis deel uit van de vaste cast van de tv-serie “Flikken Maastricht”. Antoinette Jelgersma verleende haar medewerking aan de korte film ‘Standplaats’ en de korte Engelstalige film ‘2017: A Press Conference’ en ‘De reünie’. Gastrollen had ze in tv-series als “Wet & Waan”, “Ernstige delicten”, “Baantjer”, “De co-assistent”, “Russen”, “Mixed Up”,“A’dam – E.V.A.”, “De fractie”, “Moordvrouw”, “Celblok H”, “Meisje van plezier”, “Penoza”, “Centraal Medisch Centrum”, “Smeris” en “Zuidas”. Perry van Moov.nl ging in gesprek met de zeer vriendelijke Antoinette Jelgersma vanwege een interview voor de internetsite.

 

001.U acteert in tv-series (“Flikken Maastricht” uit 2019), films (‘Riphagen’ uit 2016), doet theater en bent mede –initiatiefnemer/maker van

       theaterstukken (Drakengebroed – De dochters van Ulrike Meinhof uit 2006; samen met Gerardjan Rijnders en Marie Louise Stheins). Als u

       uit al uw werkzaamheden een keuze moet maken wat u het allerliefst doet, wat zou dit dan worden?

       Momenteel kies ik voor tv en film. Theater heb ik nu al  veel gedaan. Het theater was mijn eerste liefde, maar dat is nu ook tv en film geworden. TV

       en film is relatief nieuw voor mij, in verhouding tot theater. En dus een uitdaging. Zo heb ik met ’Ik ook van jou’ uit 2001, ’Kom niet aan mijn kinderen’

       uit 2010 en ’Riphagen’ uit 2016  in drie films mee gespeeld. Terwijl “Flikken Maastricht” mijn eerste hoofdrol in een tv-serie is. Daarvoor had ik altijd

       gastrollen in series.

002.Je hoort wel eens dat ieder personage dat een acteur of actrice zichzelf bevat. Kunt u zowel een overeenkomst als groot verschil noemen

       qua karaktereigenschap tussen u zelf en Marlies Kamphuis uit “Flikken Maastricht”?

       Daar ben ik het eigenlijk niet mee eens. Je hebt personages die ver van je zelf af staan. Zo speelde ik in 2007 Medea. Zij vermoordt haar twee

       kinderen. Dat zou ik zelf natuurlijk nooit doen en staat dus heel ver van mij af. Wel moet je zo iemand proberen te begrijpen. Door je fantasie kom je

       dichterbij het personage. Al was dit in het geval van mijn personage in Medea best lastig. Voor mij als actrice was dit ook een enorme uitdaging om

       te doen. Marlies Kamphuis uit “Flikken Maastricht” staat echter relatief dichtbij mij. De overeenkomst tussen ons is dat we allebei een moederlijke en

       een strenge kant hebben. Dit uit zich naar haar werknemers toe. Het grote verschil is dat Marlies een leidinggevende functie heeft en ik in mijn

       dagelijks leven niet. Ze zou best tot mijn vriendinnenkring kunnen behoren.

003.Op welk moment uit uw carrière bent u tot nu toe het meest trots en/of bewaart u de beste herinneringen?

       Er zijn meerdere dingen waar ik erg goede herinneringen aan bewaar. Zo speelde ik in 1986 samen met Porgy Franssen in het toneelstuk Agatha.

       Deze voorstelling ging over de relatie tussen een broer en een zus. Ik was 33 jaar toen ik het speelde. Ten tweede ga ik voor het toneelstuk Over

       dieren van Elfride Jelinek uit 2010, onder regie van Susanne Kennedy. Ik vond dat stuk heel mooi en vond het belangrijk dat het verteld werd.  Van

       Peer Gynt onder regie van Liesbeth Colthof heb ik genoten, de familievoorstelling bij het RO Theater. Ook heb ik erg goede herinneringen aan Puck

       in het toneelstuk Midzomernachtdroom uit 2011, dat ik onder regie van Theu Boermans heb gedaan. Aan die productie heb ik enorm veel plezier

       beleeft. Voor dit stuk moest ik twee nummers helemaal in mijn eentje zingen. Doodeng vond ik dat, want een zangeres ben ik niet. Ik heb er dan ook

       speciaal zangles voor genomen. Uiteindelijk is zingen in een toneelstuk mij zo goed bevallen dat het voor herhaling vatbaar is. En ik ben best trots op

       de Columbina en de nominaties, dat is een fijne bevestiging dat ik op de goede weg zit.

004.Wat sprak u zo aan in het verhaal van het toneelstuk The Children dat u hier in wilde spelen? 

       Ten eerste gaat het over mensen van mijn leeftijd. En ten tweede stellen wij als makers het publiek de vraag of je in staat bent om met minder te

       leven om de wereld meer leefbaar te maken. Die twee punten zorgden er o.a. voor dat ik de rol wilde spelen. Of ik zelf in staat zou zijn om met

       minder te leven heb ik mij uiteraard ook afgevraagd. Het antwoord daar op is: Ja, maar niet in het extreme en het zal wel moeite kosten. Zelf let ik

       sinds dit toneelstuk meer op het gebruik van plastic. Sinds een jaar of tien ben ik wat bewuster bezig over hoe we de aarde achter laten voor de

       volgende generatie. Zo rij ik zelf geen auto. Maar doe alles met de fiets of trein bijvoorbeeld.

005.In het toneelstuk The Children werket u samen met Sylvia Poorta en Stefan de Walle met wie u al vaker samen gewerkt heeft. Heeft het

       voor u een voordeel om met mensen te werken die u al van vorige producties kent?

       Jazeker. Want zowel Sylvia als Stefan ken ik nog van de toneelschool in Arnhem. Sylvia was een klasgenoot van mij en we studeerde allebei in 1984

       aan de toneelschool af, terwijl Stefan daar in 1989 afstudeerde. Ook hebben we alle drie bij het RO Theater gespeeld. Met Sylvia heb ik bij het RO

       Theater samen gewerkt aan de producties De weerstaanbare opkomst van Arturo Ui, De wil om te treffen, Zomergasten, Matilda, Peer Gynt en

       Zomerdans. Met Stefan heb ik bij het RO Theater enkel samen gewerkt aan de productie Antigone. Deze voorstelling hebben we maar vijf

       voorstellingen gespeeld, daarna is die geannuleerd. Zowel Stefan als ik zelf zijn beiden vast verbonden aan het Nationale Toneel. Ik sinds 1997 en

       Stefan sinds 2001. Het voordeel om met mensen te werken die je al kent is dat het vertrouwder is. Je hoeft geen kennis meer te maken. Je durft ook

       meer. En daarbij kan je meteen tot de kern komen.

006.Als u geen actrice was geworden, welk beroep had u dan wel wat geleken: dokter (gastrol in “De co-assistent”), geneesheer-directrice

       (gastrol in “Moordvrouw”), verslavingsdeskundige (gastrol in “Centraal Medisch Centrum”) of hoofdcommissaris bij de politie (“Flikken

       Maastricht”)?

       Uit deze beroepen zou ik dan kiezen voor dokter. Dit omdat werken met mensen en ze genezen mij wel aanspreekt. Een beroep wat ik zelf zou

       kiezen is beeldend vormgever. Zo schilder ik zelf erg graag. Een atelier heb ik wel, maar het schilderen is mijn hobby. Ik exposeer niet, ik doe het

       voor mijn plezier. Wie weet ooit eens in de toekomst. Een beeldend vormgever kan bijvoorbeeld decorontwerpen zijn. Om eens in de toekomst bij

       een toneelstuk van Het Nationale Toneel niet alleen een rol te spelen, maar ook het decorontwerp te doen lijkt mij geweldig.

007.Wat kunnen we op showbizzgebied in de toekomst van u verwachten?

       Sinds Vrijdag 3 Januari 2020 ben ik weer te zien als Marlies Kamphuis in alweer het veertiende seizoen van de tv-serie “Flikken Maastricht”. Van

       Woensdag 8 April tot en met Zondag 31 Mei 2020 speel ik in het toneelstuk De Leedvermaak Trilogie van Judith Herzberg. Daar kijk ik naar uit! Ook

       ben ik van Woensdag 24 Juni tot en met Zaterdag 4 Juli 2020 te zien in het toneelstuk The Nation. In Den Haag en Utrecht.

 

Kijk voor meer informatie over het toneelstuk Leedvermaak trilogie op https://www.hnt.nl/voorstellingen/3070/Het_Nationale_Theater_en_Asko_Schonberg/Leedvermaak_trilogie/.

Kijk voor meer informatie over het toneelstuk The Nation op  https://www.hnt.nl/voorstellingen/3072/Het_Nationale_Theater/The_Nation/.

 

Fotograaf: Carli Hermes

Interview: Perry Krootjes