ANNE-WIL BLANKERS

De op 21 Oktober 1940 in Rotterdam te Zuid-Holland geboren Anne-Wil Blankers ging in 1959 naar de Toneelacademie in Maastricht waar ze in 1963 eindexamen deed. Datzelfde jaar maakte ze haar toneeldebuut in de voorstelling Quadrille. Verder was Anne-Wil Blankers in 1963 te zien in de productie Macbeth en 1964 in de voorstellingen Othello en De methode Ribadier. In 1965 maakte ze haar filmdebuut als Dunja in de tv-film ‘De postmeester’. Anne-Wil Blankers was in 1966 te bewonderen in de film ‘Eiland’, terwijl ze tussen 1966 en 1970 te zien was in de voorstellingen Lessen in laster, Droom van een midzomernacht, Ik zoek Mioussov, School voor vrouwen (hiervoor won ze de Colombina), De vrouwen van Troje, Van de brug af gezien, Bruiloft, Ziehier - een vrij man, Het wijde land, Veel leven om niets, Soldaten van fortuin, Première en De meeuw. In 1971 had ze rollen in de producties Rondedans, Schakels, Driekoningenavond of alles mag en ’n Blok aan het been en was als Juffrouw te George te zien in de miniserie ‘Karakter’. Anne-Wil Blankers had in 1972 een aandeel in de tv-film ‘Weet u waar de Rozenlaan ligt?’. In 1973 had ze rollen in de toneelstukken Van hand tot hand en Tartuffe, terwijl ze ook te zien was de film ‘Vaarwel’, de tv-film ‘De sterkere’ en als Soetkin in de tv-serie “Uilenspiegel”. Anne-Wil Blankers had in 1974 rollen in de voorstellingen Barbaren, Begeerte onder de olmen en Boven water onderwater (Seascape) en was als vertelster te horen in de tv-serie “De avonturen van Emil de superbengel”. Ze speelde in 1975 de rol van Donna Babel in de film ‘Flanagan’ en was te zien in de producties Wat een geweldige rotzooi! en Elektra (hiervoor won ze de Theo d’Or). In 1976 had Anne-Wil Blankers een rol in de voorstelling Zomergasten, terwijl ze in 1977 te bewonderen was in de toneelstukken Maria Stuart, Hedda Gabler en Tweelicht en een aandeel had in de tv-film ‘Standrecht’. Anne-Wil Blankers speelde in 1978 een rol in de productie Een dag uit de dood van verdomde Lowietje, vertolkte de rol van Anne in de film ‘De mantel der Liefde’ en had verder een aandeel in de tv-film ‘Het beste deel’. In 1979 had ze een rol in het toneelstuk Het wederzijds huwelijksbedrog, was te bewonderen in de tv-film ‘Een blik van verstandhouding’ en speelde de moeder in de tv-serie “Erik of het klein insectenboek”. Anne-Wil Blankers had in 1980 een rol in de tv-serie “Tenslotte ben je geen kind meer” en de producties Bedrog, Zonder gekheid en Midzomer. In 1981 had ze rollen in de voorstellingen De driestuiversopera en De olifantenman. Anne-Wil Blankers was in 1982 te zien in de producties Een gesprek in huize Stein over de afwezige heer von Goethe, Het kind van de rekening en Phedre en in de films ‘De moeder van David S.’ en ‘Knokken voor twee’. In 1983 vertolkte ze de rol van Janny Lanphen-van Steenderen-Majoor in de tv-serie “De weg” en speelde in het toneelstuk Prettige feestdagen. Anne-Wil Blankers had in 1984 rollen in de voorstellingen Ware liefde en Trilogie van het weerzien, terwijl ze in 1985 te bewonderen was in de producties De troonafstand (hiervoor won ze zowel de Theo d’Or als het Gouden Hart) en In wankel evenwicht en had een aandeel in de Internationale TV-Film ‘Dutch Girls’. In 1986 vertolkte ze rollen in de toneelstukken Een midzomernachtsdroom, Wilde honing en Een bruid in de morgen en de tv-film ‘De gevangene’. Anne-Wil Blankers had in 1987 een rol in de voorstelling Droom van een vrouw. In 1988 was ze vier seizoenen te zien als Hanna Huisman-van Klaveren in de tv-serie “Prettig geregeld” en had rollen in de producties Shirley Valentine (hiervoor won ze het Gouden Hart) en Tolken. Samen met Shireen Strooker bewerkte Anne-Wil Blankers de productie Shirley Valentine eveneens. Van 1989 tot en met 1992 had ze rollen in de toneelstukken Hebriana, De kersentuin, De meiden, Maria Stuart, Heldenplatz, De troefkaart en De markiezin. Ook regisseerde Anne-Wil Blankers in 1992 de voorstelling Emily Revisted en verleent haar stem aan de animatiefilms ‘De notenkraker’ en ‘Ferngully, het laatste regenwoud’. Ze had in 1993 rollen in de producties Bobby Fischer Is Alive and Lives in Pasadena en Kleine Zielen. In 1994 was Anne-Wil Blankers te bewonderen in het toneelstuk Mevrouw Warrens beroep en ontving de De Theo Mann-Bouwmeesterring. Ze speelde in 1995 rollen in de voorstellingen Eind goed al goed en Chin-Chin en verleende haar stem aan de animatiefilm ‘Lady en de vagebond’. Sinds 1996 is Anne-Wil Blankers Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw en datzelfde jaar speelde ze een rol in de productie Ion. In 1997 vertolkte ze rollen in de toneelstukken Titus Andronicus en Hooikoorts. Anne-Wil Blankers was in 1998 voor het eerst te zien als Wilhelmina in de voorstelling Wilhelmina: Je maintiendrai, terwijl ze ook te zien was in een tv-commercial voor Orgaandonatie. In 1999 speelde ze de rol van Ien Dales in de tv-film ‘Retour Den Haag’ en was verder te zien in de productie De verlossing. Anne-Wil Blankers was in 2001 voor de tweede keer te bewonderen als Wilhelmina, nu in de tv-serie “Wilhelmina”. Verder had ze dat jaar ook een rol in het toneelstuk Het huis van Bernarda Alba. Anne-Wil Blankers speelde in 2002 in de voorstelling Lied in de schemering en leende haar stem aan de animatiefilm ‘Lilo & Stitch’. Ze speelde in de producties Vogels uit 2003 en Glazen speelgoed uit 2004. In 2005 vertolkte Anne-Wil Blankers de rol van Sybille in de film ‘Leef!’ en was dat jaar ook te zien in het toneelstuk Trouw. Als Fraulein Schneider maakte ze in 2006 haar musicaldebuut in Cabaret. In 2007 nam Anne-Wil Blankers de rol van Anneke Keppel op zich in de tv-serie “Stellenbosch” en had daarnaast ook nog een rol in de voorstelling Liefdesbrieven. Van 2008 tot en met 2011 had ze rollen in de producties Moeder Courage, King Dik - nar en koning, De grote zaal, Lente en Het wonder van Den Haag. Daarnaast speelde Anne-Wil Blankers met Soldaat van Oranje – de musical voor de derde keer in haar carrière de rol van Koningin Wilhelmina. In 2013 was het haar vijftigjarig jubileum op het toneel. Dit vierde Anne-Wil Blankers met een rol in het toneelstuk Madame Rosa. Gastrollen had ze in tv-series als “Uit de wereld van Guy de Maupassant”, “Mensen zoals jij en ik” en “Dossier Verhulst”. Perry van Moov.nl ging in gesprek met de zeer vriendelijke Anne-Wil Blankers voor een interview voor de internetsite.

001.U acteert in tv-series (“Stellenbosch” uit 2007), films (‘Leef!’ uit 2005), doet toneel (Glazen speelgoed uit 2004),

       musical (Cabaret uit 2006), stemmenwerk (‘Lady en de vagebond’ uit 1995) en commercials (Oraandonatie uit

       1998). Als u uit al uw werkzaamheden uit uw carrière een keuze moet maken, wat zou dit dan worden?

       Het liefst speel ik in de schouwburg. Ik houd van het contact met het publiek. Ik vind het fijn om hun reactie te ervaren.

       Heerlijk vind ik het om van 20.00 tot 23.00 uur een mooie voorstelling te spelen en dan zelf de controle over je rol te

       hebben. Maar zodra ik om 23.00 uur naar mijn kleedkamer loop laat ik de rol achter me. Zo wil ik spelen. De rol wil ik

       gescheiden houden van mijn eigen leven. Naast het spelen vind ik het repetitieproces ook heel leuk om te doen. Omdat je

       dan goed op zoek kan naar hoe het karakter eigenlijk in elkaar steekt.

002.Je hoort wel eens dat ieder personage dat een acteur of actrice speelt iets van zichzelf bevat. Kunt u zowel een

       overeenkomst als groot verschil noemen qua karaktereigenschap tussen u zelf en Mevrouw Quint uit het

       toneelstuk Een sneeuw?

       Dat hoeft niet perse, vind ik. Maar niets menselijks is mij vreemd. Het gaat meer om emoties te herkennen. De

       overeenkomst met Mevrouw Quint is dat we allebei positief zijn en niet de problemen de nadruk willen geven. Maar zij                    

       ontkent alle problemen en is geforceerd opgewekt. Daar kan ik me behoorlijk aan ergeren. Zij zou mijn vriendin niet zijn.

003.U heeft diverse prijzen en onderscheidingen in uw carrière mogen ontvangen. Welk hiervan is echter het meest

       bijzonder voor u?

       In dat geval ga ik voor de Theo Mann-Bouwmeesterring. Dit is een Nederlandse toneelprijs speciaal voor vrouwen. De

       ring werd in 1911 door erkentelijke toeschouwers geschonken aan de actrice Theo Mann-Bouwmeester bij gelegenheid

       van haar veertigjarig jubileum. Zij werd geacht deze te zijner tijd door te geven aan een in haar ogen waardige collega.

       De ring werd in 1934 geschronken aan Else Mauhs, in 1959 aan Caro van Eyck, in 1980 aan Annet Nieuwenhuijzen en

       in 1994 mocht ik hem ontvangen. Zelf heb ik de ring in 2010 overgedragen aan Ariane Schluter. Doordat de ring

       enkel voor vrouwen is en maar zes keer is uitgereikt, vind ik het best bijzonder dat ik daar een van ben. Sinds

       1959 bestaat er de Albert van Dalsumring. Dit is een vergelijkbare doorgeefprijs voor mannelijke acteurs.

004.U heeft tot op heden drie keer Koningin Wilhelmina gespeelt. Wat heeft u zelf met het Nederlandse Koningshuis

       en is Wilhelmina hier ook uw eigen favoriet in?

       Het Nederlands Koningshuis draag ik een warm hard toe. Zelf is mijn favoriet niet Wilhelmina, maar Beatrix. Ik heb een

       groot respect voor haar. Over mijn vertolking in het toneelstuk Wilhelmina: Je maintiendrai uit 1998 ben ik het meest

       tevreden. Daar zag je mij ook ouder worden als Wilhelmina. In Soldaat van Oranje – de musical is Wilhelmina meer een

       bijrol, maar niet minder leuk om te doen.

005.Het publiek ervaart Soldaat van Oranje – de musical zittend op zo’n draaischijf als heel bijzonder. Maar hoe

       heeft u de productie zelf ervaren als actrice?

      Ik heb de musical nu ruim 150 keer gespeeld en ik heb er een geweldige tijd gehad. De discipline die er heerst en steeds

       maar weer de goede keuzes om nieuwe castleden te vinden vind ik erg goed. Inmiddels heb ik in drie periodes de musical

      gespeeld. Dit jaar kan ik in ieder geval niet meer terug in de musical. Maar wie weet in de toekomst nog eens. Het is niet

       zo dat ik het uit sluit.

006.U zoon Christo van Klaveren acteert ook. Hoe vond u het toen hij liet weten ook te willen acteren?

       Om eerlijk te zijn stond ik niet te springen toen Christo vertelde dat hij acteur wilde worden. Ik vroeg hem of hij het echt

       wel zeker wist. Zelf heb ik altijd gelukkig werk gehad, maar ik ken ook veel acteurs en actrices die het minder makkelijk

       vergaat. Dat wilde ik natuurlijk voorkomen bij Christo.

007.Hoe heeft u het toneelstuk Droom van een vrouw uit 1987 ervaren?
       Heel leuk vond ik het om met Christo aan de voorstelling Droom van een vrouw te werken. Hij deed dat erg goed.

       Daarvoor had Christo een jaar in Amerika gewoond waar hij ook al in een toneelstuk had gespeeld Toen kwam hij terug

       naar Nederland en deed auditie voor de rol in Droom van een vrouw. Hij had nog geen toneelopleiding. Maar na die

      voorstelling merkte hij wat hij goed en fout deed en zei hij tegen mij dat hij de toneelschool wilde gaan doen. Dat vond

       ik verstandig daardoor merkte dat hij serieus aan het werk wilde. Dan vind ik het ook wel belangrijk dat je de

       technieken van het toneelspelen beheerst. goed spreken en bewegen enz. Na Droom van een vrouw hebben Christo en ik          

       nog samen geacteerd in de voorstelling Mevrouw Warrens beroep uit 1994. Daarna was Christo in 2006 resident-director      

      bij de musical Cabaret waar ik in mee speelde. Sinds 1994 hebben we dus niet meer samen geacteerd. Voor nu zijn er

       geen plannen, maar dat neemt niet weg dat ik het wel leuk zou vinden om samen met Christo weer in een toneelstuk te

       spelen.

008.Wat kunnen we op showbizzgebied in de toekomst nog van u verwachten?

       Van Maandag 30 Maart tot en met 18 Mei 2015 speel ik een van de hoofdrollen in de Omroep MAX-serie "Goedenavond

       Dames en Heren". Tot en met Zondag 10 Mei 2015 ben ik nog te zien als Mevrouw Quint in het toneelstuk Een sneeuw.

 

Kijk voor meer informatie over het toneelstuk Een sneeuw op www.hettoneelspeelt.nl.